مقایسه‌ی فراوانی نسبی ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمیایی (IHC) در بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم و هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

1 دانشیار، گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 متخصص پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 متخصص ارتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

4 کارشناس ارشد، گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: آدنوکارسینوم پروستات شایع‌ترین سرطان در مردان و دومین علت مرگ ناشی از سرطان است. به تازگی عوامل خطرساز متعددی مانند وجود HPV (Human papillomavirus) در بافت پروستات در همراهی با هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH یا Benign Prostatic Hyperplasia) و آدنوکارسینوم مورد توجه قرار گرفته است. هدف ما مقایسه‌ی مثبت شدن HPV در بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم و هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات بود.روش‌ها: 120 بیمار که 90 مورد مبتلا به هیپرپلازی خوش‌خیم و 30 مورد مبتلا به آدنوکارسینوم پروستات بودند، از نظر وجود HPV با استفاده از روش IHC مورد بررسی قرار گرفتند.یافته‌ها: از 120 مورد تنها 4 مورد HPV یافت شد که 3 مورد در بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم و یک مورد در بیماران مبتلا به BPH بود. میانگین سنی بیماران در گروه HPV مثبت 75/61 سال و منفی 51/68 سال بود که این رابطه معنی‌دار نبود میانگین سنی بیماران 68 سال بود. با 048/0 = P بین وجود HPV و بروز سرطان رابطه‌ی معنی‌دار وجود داشت. عامل خطرساز (OR) برای این که در بیوپسی بعدی پروستات BPH باشد 069/3 و برای آدنوکارسینوم 31/0 بود.نتیجه‌گیری: با توجه به مثبت شدن حدود 3/3 درصد بیماران با HPV و با توجه به نتایج قبلی به نظر می‌رسد که عفونت HPV در سیستم تناسلی، یک یافته‌ی اتفاقی نیست و پروستات به عنوان یک مخزن عفونت عمل می‌کند و آلودگی با این ویروس می‌تواند یک عامل خطر برای هیپرپلازی و حتی تبدیل به بدخیمی در سلول‌های مخاطی سیستم تناسلی شود. توصیه می‌شود در هر بیمار با بیوپسی پروستات از نظر HPV بررسی شود تا با درمان و پیش‌گیری از انتشار بیشتر بیماری شاید از عوارض بعدی بکاهیم. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparison of Relative Frequency of Human Papillomatous Virus by Using of Immiunohistochemistry Method between Patients with Prostatic Adenocarcinoma or Benign Prostatic Hyperplasia

نویسندگان [English]

  • Mojgan Mokhtari 1
  • Faegheh Taghizadeh 2
  • Esmaeil Rouzbahani 3
  • Tahmineh Narimani 4
1 Associate Professor, Department of Pathology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
2 Pathologist, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
3 Orthopedic Surgeon, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4 Department of Microbiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
چکیده [English]

Background: Prostatic Adenocarcinoma is the most prevalent cancer in men and cause of death in them. Many risk factors have been recognized like as Human Papillomatous Virus (HPV) which could be detected better by immiunohistochemistry (IHC) method. Our aim was comparing the relative frequency of HPV in patients with adenocarcinoma or benign prostatic hyperplasia (BPH).Methods: In this study, presence of HPV in 120 cases (90 with BPH and 30 with adenocarcinoma) was detected by IHC.Finding: As a whole, 4 patients (3 in adenocarcinoma and 1 in BPH group) were HPV positive (detected by IHC method). The mean age was in 61.75 and 68.51 years in HPV positive and HPV negative groups, respectively. Correlation between age and HPV was not significant. Correlation between HPV and adenocarcinoma was meaningful (P = 0.048).Conclusion: In this study, 3.3% of patients were HPV positive. HPV is a risk factor for prostat hyperplasia and also its conversion to malignancy. HPV infections shold be diagnosed and treated in early stages to reduce prevalence of adenocarcinoma and other complications.         

کلیدواژه‌ها [English]

  • Prostate
  • Human papillomatous virus
  • Benign prostatic hyperplasia
  • Adenocarcinoma

مراجع

  1. Rosai J. Surgical Pathology. 9th ed. London: Mosby; 2004.
  2. Kumar V, Fausto N, Abbas A. Robbins and Co-tran. Pathologic Basic of Disease. 7th ed. Phila-delphia: WB. Saunders; 2004.
  3. Wideroff L, Schottenfeld D, Carey TE, Beals T, Fu G, Sakr W, et al. Human papillomavirus DNA in malignant and hyperplastic prostate tissue of black and white males. Prostate 1996; 28(2): 117-23.
  4. Howat AJ, Mills PM, Lyons TJ, Stephenson TJ. Absence of S-100 protein in prostatic glands. Histopathology 1988; 13(4): 468-70.
  5. Carozzi F, Lombardi FC, Zendron P, Confortini M, Sani C, Bisanzi S, et al. Association of hu-man papillomavirus with prostate cancer: analy-sis of a consecutive series of prostate biopsies. Int J Biol Markers 2004; 19(4): 257-61.
  6. Leiros GJ, Galliano SR, Sember ME, Kahn T, Schwarz E, Eiguchi K. Detection of human papil-lomavirus DNA and p53 codon 72 polymor-phism in prostate carcinomas of patients from Argentina. BMC Urol 2005; 5: 15.
  7. Gherdovich S, Barbacci P, Mitrione MP, Farina U, Muraro GB, Anichini M. Detection of the hu-man papillomavirus in hyperplastic and cancer-ous prostatic tissue with PCR. Minerva Urol Ne-frol 1997; 49(2): 73-7.
  8. Noda T, Sasagawa T, Dong Y, Fuse H, Namiki M, Inoue M. Detection of human papillomavirus (HPV) DNA in archival specimens of benign prostatic hyperplasia and prostatic cancer using a highly sensitive nested PCR method. Urol Res 1998; 26(3): 165-9.
  9. McNicol PJ, Dodd JG. Detection of papilloma-virus DNA in human prostatic tissue by Southern blot analysis. Can J Microbiol 1990; 36(5): 359-62.
  10. Allsbrook WC, Jr., Simms WW. Histochemistry of the prostate. Hum Pathol 1992; 23(3): 297-305.
  11. Howley PM, lowy DR. Papillomavirus. In: Knipe PM, Howley PM, editors. Fields Virology. 5th ed. Philadelphia: Lippincott Williams and Wilkins; 2006. p. 2238-67.
مجله دانشکده پزشکی اصفهان
دوره 29، شماره 127 - شماره پیاپی 127
فروردین و اردیبهشت 1390
صفحه 80-85

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 28 فروردین 1390
  • تاریخ بازنگری: 11 آبان 1403
  • تاریخ پذیرش: 17 فروردین 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار