ایمیل این مقاله
دوره 38، شماره 596: هفته چهارم آذر ماه 1399:783-789 |
یافته‌های سنجش تراکم استخوان پس از درمان پیش‌گیرانه با آلندرونات در خانم‌های یائسه‌ی استئوپنیک؛ کدام دز درمانی بهترین اثرگذاری را دارد؟
, نگار بطلانی , امیرحسین سالاریچکیده
مقدمه: استئوپروز (Osteoporosis) شایع‌ترین بیماری متابولیک استخوان در سراسر جهان است که بر اساس توده‌ی پایین استخوانی شناخته می‌شود و با پیشرفت این روند، منجر به افزایش خطر شکستگی‌های پاتولوژیک می‌گردد. استئوپنی، در مراحل اولیه‌ی روند کاهش توده‌ی استخوانی رخ می‌دهد. یافته‌های مطالعات در راستای شروع درمان در زمان بروز استئوپنی و دز درمانی با یکدیگر متناقض است. این مطالعه، با هدف ارزیابی استفاده از دز کم و بالای آلندرونات در مرحله‌ی استئوپنی در خانم‌های یائسه انجام شد.
روش‌ها: مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی تصادفی حاضر، بر روی 152 خانم یائسه‌ی مبتلا به استئوپنی مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی در سال‌های 97-1396 انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تحت درمان با آلندرونات هفتگی دز 35 و 70 میلی‌گرم تقسیم و برای دو سال پی‌گیری شدند. تمامی بیماران تحت ارزیابی Bone mineral densitometry (BMD) پیش و پس از درمان قرار گرفتند و یافته‌ها مقایسه شد.
یافته‌ها: دو گروه مورد بررسی از نظر سن، جنس، قد، وزن، شاخص توده‌ی بدنی و مدت یائسگی تفاوت معنی‌داری نداشتند (050/0 < P). یافته‌های BMD هر دو گروه شامل Fracture risk assessment system (FRAX) هیپ و مهره/مچ، T-score هیپ و مهره و نیز Z-score هیپ و مهره پس از دو سال به صورت معنی‌داری بهبود یافت (001/0 > P)، اما مقایسه‌ی دو دز درمانی تفاوت معنی‌داری از نظر بهبود یافته‌های BMD نشان نداد (050/0 < P).
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نتایج مطلوبی را در راستای درمان پیش‌گیرانه با آلندرونات در خانم‌های استئوپنیک گزارش نمود. همچنین، با توجه به نتایج مطالعه و آزار گوارشی که شکایت اصلی استفاده از آلندرونات می‌باشد دز هفتگی 35 میلی‌گرم را می‌توان توصیه نمود.
واژگان کلیدی
تمام متن:
PDFمراجع
Brewer L, Williams D, Moore A. Current and future treatment options in osteoporosis. Eur J Clin Pharmacol 2011; 67(4): 321-31.
Aghaei Meybodi H, Heshmat R, Maasoumi Z, Soltani A, Hosseinnezhad A, Keshtkar A, et al. Iranian Osteoporosis Research Network: Background, mission and its role in osteoporosis management. Iran J Public Health 2008; 37(Supple 2): 1-6.
Hasegawa Y, Suzuki S, Wingstrand H. Risk of mortality following hip fracture in Japan. J Orthop Sci 2007; 12(2): 113-7.
Strom O, Borgstrom F, Kanis JA, Compston J, Cooper C, McCloskey EV, et al. Osteoporosis: burden, health care provision and opportunities in the EU: a report prepared in collaboration with the International Osteoporosis Foundation (IOF) and the European Federation of Pharmaceutical Industry Associations (EFPIA). Arch Osteoporos 2011; 6: 59-155.
Jansen JP, Bergman GJ, Huels J, Olson M. The efficacy of bisphosphonates in the prevention of vertebral, hip, and nonvertebral-nonhip fractures in osteoporosis: A network meta-analysis. Semin Arthritis Rheum 2011; 40(4): 275-84.
Migliore A, Broccoli S, Massafra U, Cassol M, Frediani B. Ranking antireabsorptive agents to prevent vertebral fractures in postmenopausal osteoporosis by mixed treatment comparison meta-analysis. Eur Rev Med Pharmacol Sci 2013; 17(5): 658-67.
Eriksen EF. Treatment of osteopenia. Rev Endocr Metab Disord 2012; 13(3): 209-23.
Saag KG, Petersen J, Brandi ML, Karaplis AC, Lorentzon M, Thomas T, et al. Romosozumab or alendronate for fracture prevention in women with osteoporosis. N Engl J Med 2017; 377(15): 1417-27.
Strom O, Borgstrom F, Sen SS, Boonen S, Haentjens P, Johnell O, et al. Cost-effectiveness of alendronate in the treatment of postmenopausal women in 9 European countries--an economic evaluation based on the fracture intervention trial. Osteoporos Int 2007; 18(8): 1047-61.
Schousboe JT, Nyman JA, Kane RL, Ensrud KE. Cost-effectiveness of alendronate therapy for osteopenic postmenopausal women. Ann Intern Med 2005; 142(9): 734-41.
Suzuki Y, Nawata H, Soen S, Fujiwara S, Nakayama H, Tanaka I, et al. Guidelines on the management and treatment of glucocorticoid-induced osteoporosis of the Japanese Society for Bone and Mineral Research: 2014 update. J Bone Miner Metab 2014; 32(4): 337-50.
Kanis JA, Cooper C, Rizzoli R, Reginster JY. European guidance for the diagnosis and management of osteoporosis in postmenopausal women. Osteoporos Int 2019; 30(1): 3-44.
Erratum: Experience with alendronate treatment for four years among Japanese men with osteoporosis or osteopenia and clinical risk factors for fractures [Expression of concern]. Ther Clin Risk Manag 2018; 14: 2137.
Moriwaki K, Komaba H, Noto S, Yanagisawa S, Takiguchi T, Inoue H, et al. Cost-effectiveness of alendronate for the treatment of osteopenic postmenopausal women in Japan. J Bone Miner Res 2013; 28(2): 395-403.
Li M, Zhang ZL, Liao EY, Chen DC, Liu J, Tao TZ, et al. Effect of low-dose alendronate treatment on bone mineral density and bone turnover markers in Chinese postmenopausal women with osteopenia and osteoporosis. Menopause 2013; 20(1): 72-8.
Schnitzer T, Bone HG, Crepaldi G, Adami S, McClung M, Kiel D, et al. Therapeutic equivalence of alendronate 70 mg once-weekly and alendronate 10 mg daily in the treatment of osteoporosis. Alendronate Once-Weekly Study Group. Aging (Milano) 2000; 12(1): 1-12.
Shiraki M, Kushida K, Fukunaga M, Kishimoto H, Kaneda K, Minaguchi H, et al. A placebo-controlled, single-blind study to determine the appropriate alendronate dosage in postmenopausal Japanese patients with osteoporosis. The Alendronate Research Group. Endocr J 1998; 45(2): 191-201.
Choi HJ, Im JA, Kim SH. Changes in bone markers after once-weekly low-dose alendronate in postmenopausal women with moderate bone loss. Maturitas 2008; 60(2): 170-6.
|
