نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
دانشیار، گروه بیهوشی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2
پزشک عمومی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3
استادیار، گروه بیهوشی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4
دانشجوی پزشکی، کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
5
دانشجوی تخصصی رادیولوژی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: عمل جراحی استرابیسم با دستکاری اجزای ساختمانی داخل چشم همراه است که میتواند منجر بروز رفلکس چشمی- قلبی (Oculocardiac reflex یا OCR) گردد. با توجه به اثرات خطرناک رفلکس قلبی- چشمی، مطالعهی حاضر با هدف بررسی اثرات استفاده از قطرهی چشمی تتراکائین به عنوان قطع کنندهی امواج عصبی موضعی بر رفلکس چشمی- قلبی در جراحی استرابیسم انجام شد.روشها: این کارآزمایی بالینی، شامل 70 نفر از بیماران تحت جراحی استرابیسم بود که به صورت تصادفی به دو گروه دارونما (اشک مصنوعی) و گروه تتراکائین تقسیم شدند. بلافاصله پس از بیهوشی و قبل از هر گونه مداخلهی جراحی، 3 قطره از محلول مورد بررسی در هر یک از چهار جهت چشم بیماران ریخته شد. برای همهی بیماران، تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستول و دیاستول، میانگین فشار شریانی و تعداد تنفس در زمانهای مختلف ثبت گردید. بروز (افت ضربان قلب بیش از 20 درصد) و شدت (خفیف، متوسط و شدید) OCR در مراحل آزادسازی و برش عضله، زمان لازم جهت بهبود رفلکس چشمی- قلبی و دز آتروپین مصرفی، ارزیابی و مقایسه شد.یافتهها: بروز رفلکس چشمی- قلبی در مرحلهی آزادسازی میان دو گروه تتراکائین (8) و گروه دارونما (11) متفاوت نبود (42/0 = P)، اما در مرحلهی برش در گروه دارونما (9) بیشتر از گروه تتراکائین (2) بود (02/0 = P). شدت رفلکس چشمی– قلبی در مرحلهی آزادسازی در میان دو گروه تتراکائین (خفیف = 5، متوسط = 2، شدید = 1) و گروه دارونما (خفیف = 8، متوسط = 0، شدید = 3) متفاوت نبود (44/0 = P)، اما در مرحلهی برش در گروه دارونما (خفیف = 1، متوسط = 8، شدید = 0) بیشتر از گروه تتراکائین (خفیف = 1، متوسط = 1، شدید = 0) بود (02/0 = P). مدت زمان بهبود OCR (74/0 = P) و میزان آتروپین مورد استفاده (92/0 = P) در دو گروه تفاوتی نشان نداد.نتیجهگیری: استفاده از قطرهی تتراکائین موضعی، تنها باعث کاهش بروز و شدت رفلکس چشمی– قلبی در مرحلهی برش جراحی استرابیسم میگردد. برای اظهار نظر قطعی در این زمینه، انجام مطالعات تکمیلی بیشتر توصیه میشود.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Effect of Tetracaine Eyedrop versus Placebo on Oculocardiac Reflex in Strabismus Surgery
نویسندگان [English]
-
Mojtaba Rahimi
1
-
Mehrdad Asadi
2
-
Darioush Moradi-Farsani
3
-
Ali Safaei
4
-
Maryam Lotfi
5
1
Associate Professor, Department of Anesthesiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2
General Practitioner, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3
Assistant Professor, Department of Anesthesiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4
Student of Medicine, Student Research Committee, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
5
Resident, Department of Radiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]
Background: Strabismus surgery is accompanied with manipulation of intraocular structures that may lead to oculocardiac reflex (OCR). Due to possible perilous effects of oculocardiac reflex, this study aimed to assess the effects of tetracaine eyedrop as a local nerve impulse cutter on oculocardiac reflex in strabismus surgery.Methods: This clinical-trial study included 70 patients undergone strabismus surgery. They were randomly divided in two groups of placebo (artificial tear) and tetracaine. Immediately after anesthesia and prior to any surgical procedure, three drops of each solution were dropped in four direction of patients' eye. For all patients, heart rate (HR), systolic blood pressure (SBP),diastiloc blood pressure (DBP), mean arterial pressure (MAP), and pulse rate (RR) were assessed in various times. Incidence (20% decrease in heart rate) and severity (mild, moderate, and severe) of oculocardiac reflex in muscle release and cutting, required time for oculocardiac reflex recovery, and atropine dose were compared.Findings: Incidence of oculocardiac reflex was not different in two groups in release phase (8 and 11 in tetracaine and placebo groups, respectively; P = 0.42); but it was significantly more in cutting phase (2 and 9 in tetracaine and placebo groups, respectively; P = 0.02). Oculocardiac reflex severity was not different in release phase between the two groups (mild: 5, moderate: 2, and severe: 1 in tetracaine, and mild: 8, moderate: 0, and severe: 3 in placebo group; P = 0.44), but was more in placebo group (mild: 1, moderate: 1, and severe: 0 in tetracaine, and mild: 1, moderate: 8, and severe: 0 in placebo group; P = 0.02). Duration of oculocardiac reflex recovery (P = 0.74) and used atropine dose (P = 0.92) were not different between the two groups.Conclusion: Using local tetracaine eyedrop could merely decrease incidence and severity of oculocardiac reflex in cutting phase of strabismus surgery. For definitive comments, further studies are recommended.
کلیدواژهها [English]
-
Tetracaine
-
Eyedrops
-
Reflex
-
Oculocardiac
-
Strabismus