بررسی وجود سوراخ کاروتیکوکلنویید در جمجمه‌های موجود در بخش علوم تشریح و بیولوژی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

چکیده

مقدمه: : با اتصال زواید کلنویید قدامی، میانی و خلفی، قسمت دیستال شیار کاروتیکوکلنویید به یک کانال استخوانی به نام سوراخ کاروتیکوکلنویید تبدیل می‌شود که شریان کاروتید داخلی از آن عبور می‌کند. این سوراخ همچنین ممکن است از استخوانی شدن لیگامان کاروتیکوکلنویید یا چین سخت شامه که بین زواید کلنویید قدامی و میانی و گاهی زایده‌ی خلفی استخوان اسفنویید گسترش یافته است، ایجاد ‌شود. وجود رباط کاروتیکوکلنویید استخوانی شده سبب ایجاد مشکل حین جراحی زایده‌ی کلنویید قدامی می‌شود و خطر ایسکمی و اختلالات نورولوژیکی را افزایش می‌دهد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی سوراخ کاروتیکوکلنویید در جمجمه‌های موجود در بخش تشریح دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.

روش‌ها: 15 جمجمه‌ی موجود در بخش آناتومی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که سقف کاسه‌ی سری آن‌ها برداشته شده بود، مورد مطالعه قرار گرفتند. طول رباط کاروتیکوکلنویید و نوع سوراخ، با کولیس اندازه‌گیری شد. داده‌های به دست آمده با آزمون Mann-Whitney آنالیز شد.

یافته‌ها: در جمجمه‌های بررسی شده فراوانی سوراخ کاروتیکوکلنویید ناکامل نسبت به دو شکل دیگر سوراخ، بیشتر بود. 2 سوراخ کامل و 4 سوراخ سالم کاروتیکوکلنویید نیز مشاهده گردید.

نتیجه‌گیری: از این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که استخوانی شدن رباط کاروتیکوکلنویید فراوانی به نسبت بالایی دارد و جراحان اعصاب باید بانک اطلاعاتی جامع و کاملی از میزان فراوانی و اهمیت سوراخ کاروتیکوکلنویید داشته باشند.

واژگان کلیدی: سوراخ کاروتیکوکلنویید، استخوانی شدن، اسفنویید، منطقه‌ی زین ترکی، جمجمه