@article { author = {Kheirabadi, Gholam Reza and Vafaie, Maryam and Attari, Abbas}, title = {Intravenous Ketamine Therapy vs. Electroconvulsive Therapy in Depressive Cases}, journal = {Journal of Isfahan Medical School}, volume = {29}, number = {163}, pages = {1975-1983}, year = {2011}, publisher = {Isfahan University of Medical Sciences}, issn = {1027-7595}, eissn = {1735-854X}, doi = {}, abstract = {Background: Pharmacological strategies with rapid antidepressant effects lasting for hours or even a few days would have an enormous impact on public health. The objective of this study was to compare intravenous ketamine therapy and electroconvulsive therapy in depressive patients.Methods: A total number of 32 depressive patients aged 18 and over, who were candidates for electroconvulsive therapy, were assessed in two groups of 16. The first group received intravenous ketamine therapy (0.5 mg/kg) while the second underwent electroconvulsive therapy (ECT). Six sessions of treatment were performed during 3 weeks. The Hamilton depression rating scale (HDRS) was used before treatment, at therapy sessions, and one week, as well as 1, 2, and 3 months after the treatment. In addition, Wechsler adult intelligence scale (WAIS) was employed before and 1 and 3 months after treatment.Findings: Although the HDRS scores improved in both groups after treatment, the reductions were insignificantly more in the ECT group. Three months after the treatment, the WAIS scores increased in the ketamine group but decreased in the ECT group. However, the deference was not significant. Conclusion: The results of this study showed that intravenous ketamine therapy improved the WAIS scores after treatment. However, long term effects of ECT on reducing HDRS scores were more than ketamine therapy.}, keywords = {Electroconvulsive,Ketamine,Depressive,HDRS}, title_fa = {بررسی مقایسه‌ای اثربخشی الکتروشوک درمانی و کتامین تزریقی بر کنترل و عود علایم مبتلایان به افسردگی کاندید درمان با الکتروشوک}, abstract_fa = {مقدمه: روش‌های درمانی در درمان افسردگی که در طی چند ساعت یا چند روز تأثیر می‌کنند و دارای اثری پایدار هستند، تأثیر بزرگی بر افزایش بهداشت عمومی خواهند داشت. هدف مطالعه‌ی حاضر، مقایسه‌ی اثربخشی الکتروشوک درمانی و کتامین تزریقی بر کنترل و عود علایم مبتلایان به افسردگی کاندید درمان با الکتروشوک بود. روش‌ها: 35 بیمار بیشتر از 18 سال مبتلا به افسردگی که برای الکتروشوک درمانی واجد شرایط بودند، در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. 16 بیمار کتامین تزریقی به مقدار 5/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند و 16 بیمار دیگر تحت درمان الکتروشوک قرار گرفتند. تمامی بیماران رژیم‌های درمانی را طی 6 جلسه در مدت 3 هفته دریافت نمودند. نمره‌ی افسردگی بیمارن با استفاده از پرسش‌نامه‌ی Hamilton قبل از درمان، در جلسات درمان و یک هفته، 1، 2 و 3 ماه پس از درمان ارزیابی شد. نمره‌ی حافظه‌ی بر اساس آزمون Wechsler نیز 1 هفته، 1 و 3 ماه پس از درمان در بیماران ارزیابی گردید.یافته‌ها: نمره‌ی افسردگی Hamilton در هر دو گروه در طول درمان بهبود یافت. بر اساس آزمون Hamilton در گروه الکترو شوک کاهش بیشتری پس از درمان ایجاد شد، هر چند این تفاوت بین گروه‌ها از نظر آماری معنی‌دار نبود. نمره‌ی حافظه‌ی Wechsler در طی 3 ماه پی‌گیری در گروه کتامین افزایش داشت، ولی در گروه الکتروشوک درمانی کاهش داشت، اما این تفاوت بین گروه‌ها‌ معنی‌دار نبود.نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه حاکی از بهبود حافظه‌ی بیماران تحت درمان با کتامین تزریقی بود. هر چند نمره‌ی افسردگی Hamilton در درمان الکتروشوک در دوره‌ی طولانی مدت بهتر از درمان با کتامین تزریقی بود.}, keywords_fa = {الکتروشوک,کتامین,افسردگی,آزمون Hamilton}, url = {https://jims.mui.ac.ir/article_13592.html}, eprint = {https://jims.mui.ac.ir/article_13592_da95f3dde0eedab791d58a8fdfa387da.pdf} }