@article { author = {Momeni, Ali and Kheiri, Soleiman and Khadivi, Zahra}, title = {The Effect of Two Methods of HepatitisB Vaccination in Hemodialysis Patients (20-Months Follow-Up)}, journal = {Journal of Isfahan Medical School}, volume = {30}, number = {192}, pages = {-}, year = {2012}, publisher = {Isfahan University of Medical Sciences}, issn = {1027-7595}, eissn = {1735-854X}, doi = {}, abstract = {Background: Hemodialysis patients are at risk for infection with hepatitis B virus; so, hepatitis B vaccination is critical in these patients. Different methods are used to improve immunity of hemodialysis patients with different and controversial results. The aim of this study was to compare the effect of hepatitis B vaccination by itradermal low dose versus intramuscular high dose vaccines in hemodialysis patients’ short- and long-time follow-up. Methods: In a cross-sectional study, 24 hemodialysis patients not responded to conventional method of vaccination, were enrolled to intramuscular or intradermal groups randomly. The antibody titer was checked after 1 and 3 months of the end of vaccination. In 16 remaining patients, antibody titer was rechecked also after 14 and 20 months. Findings: In studied patients, the mean HBS antibody titer was 4.4 ± 3.1 mu/ml at the beginning of study; and 190.4 ± 59 and 223.3 ± 83.9 mu/ml after 1 and 3 months follow-up, respectively (P < 0.001). In remaining patients, the mean antibody titer after 14 and 20 months follow-up was 144 ± 164.2 and 45.2 ± 34 mu/ml, respectively (P < 0.001). Conclusion: Response to vaccination at short time in two groups was very good but after 14 months, the antibody titer decreased and the decline of antibody titer continued until 20 months. Keywords: Hepatitis B, Vaccination, Hemodialy}, keywords = {}, title_fa = {مقایسه‌ی دو روش واکسیناسیون هپاتیت B و پیگیری 20 ماهه در بیماران همودیالیزی}, abstract_fa = {مقدمه: بیماران دیالیزی در معرض ابتلا به هپاتیت هستند و واکسیناسیون در این بیماران حیاتی است. روش‌های مختلفی برای واکسیناسیون این بیماران به کار می‌رود که نتایج متفاوت و گاهی متناقض دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی مقایسه‌ای واکسیناسیون هپاتیت به صورت دوز کم داخل جلدی با دوز بالای داخل عضلانی در بیماران همودیالیزی بود. روش‌ها: در یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی در 24 بیمار همودیالیزی، در دو گروه دو روش واکسیناسیون داخل جلدی و داخل عضلانی انجام شد و تیتر آنتی‌بادی 1 و 3 ماه پس از خاتمه‌ی واکسیناسیون در بیماران اندازه‌گیری شد. به دلایل مختلف 8 بیمار از مطالعه خارج شدند و در 16 بیمار باقی‌مانده تیتر آنتی‌بادی 14و 20 ماه پس از واکسیناسیون انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین تیتر آنتی‌بادی در شروع مطالعه در دو گروه اول و دوم، به ترتیب 1/3 ± 9/3 و 3/3 ± 8/4 میلی‌واحد در میلی‌لیتر بود (569/0 = P). میانگین سطح آنتی‌بادی 1 و 3 ماه پس از پایان واکسیناسیون در بیماران مورد مطالعه به ترتیب 59±4/190 و 9/83 ± 3/223 میلی‌واحد در میلی‌لیتر بود (001/0 > P). میانگین تیتر آنتی‌بادی برای این بیماران در ماه 14 برابر با 2/164 ± 4/144 و در ماه 20 برابر با 34 ± 2/45 میلی‌واحد در میلی‌لیتر بود (001/0 > P). نتیجه‌گیری: دو روش واکسیناسیون در بیماران به یک میزان مؤثر بود. تیتر آنتی‌بادی در بیماران دو گروه به تدریج کاهش یافت و پس از 20 ماه به حداقل رسید. واژگان کلیدی: هپاتیت B، واکسیناسیون، بیماران همودیالیز}, keywords_fa = {}, url = {https://jims.mui.ac.ir/article_13817.html}, eprint = {https://jims.mui.ac.ir/article_13817_8317390481e5674f524a75a14fb8d280.pdf} }