%0 Journal Article %T مقایسه‌ی استفاده از رنگ‌های طبیعی و شیمیایی در فرایند پلاستینیشن سه بعدی قابل انعطاف در قلب %J مجله دانشکده پزشکی اصفهان %I دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهان %Z 1027-7595 %A ربیعی, عباسعلی %A اسفندیاری, ابراهیم %A حاجیان, مرتضی %A شموسی, عاطفه %A مردانی, محمد %A رشیدی, بهمن %A رضوی, شهناز %A شفیع زاده, حمید %A والیانی, علی %D 2010 %\ 08/23/2010 %V 28 %N 109 %P - %! مقایسه‌ی استفاده از رنگ‌های طبیعی و شیمیایی در فرایند پلاستینیشن سه بعدی قابل انعطاف در قلب %R %X مقدمه: متخصصان علم تشریح از گذشته‌ای دور همواره در جستجوی روشی برای نگهداری بافت‌های نرم بدن انسان و تهیه‌ی نمونه‌هایی بادوام، خشک، بدون بو و قابل حمل بوده‌اند. پلاستینیشن یک تکنیک بی‌نظیر جهت نگهداری بافت‌ها است. در این روش، آب و چربی بافت توسط یک مایع حلال حد واسط جایگزین می‌گردد؛ سپس این حلال مایع، با یک پلی‌استر مخصوص جایگزین می‌شود. نمونه‌های پلاستینه شده بدون بو، بادوام، باقوام و انعطاف پذیر می‌باشند. یکی از مشکلات پیش رو در زمینه‌ی بررسی نمای ظاهری احشاء این است که همیشه بعد از عمل فیکساسیون توسط فرمالین، احشاء رنگ طبیعی خود را از دست داده، کیفیت ظاهری و زیبایی نمونه‌ها (عضله، عروق، اعصاب، بافت همبند، قشر و مغز کلیه و ...)کاهش می‌یابد و علاوه بر این، طی عمل پلاستینیشن در تمام قسمت‌های بافت، رنگی مشابه ایجاد شده، کیفیت ظاهری بیشتر کاهش می‌یابد. این تحقیق با هدف اعمال روشی انجام گرفت که برای درک بهتر قسمت‌های مختلف احشای پلاستینه شده، رنگ طبیعی احشاء را حفظ و یا بهبود بخشد و نمونه‌ی فیکس شده‌ی بدون رنگ را از لحاظ ظاهری مطلوب‌تر نماید تا قسمت‌های مختلف بافت (دریچه‌ها، عضله‌ی قلب (نمای خارجی)، ترابکولاها و ...) از لحاظ نمای ظاهری (Gross Anatomy) وضوح بهتری پیدا کند. همچنین بتوان نمونه‌ای تهیه نمود که در اثر برخورد با زمین و یا استفاده‌های مکرر شکننده نباشد. روش‌ها: ابتدا نمونه‌های طبیعی قلب گوسفند تهیه و به وسیله‌ی فرمالین 5 درصد به مدت 6 تا 10روز (بسته به حجم نمونه) فیکس شد. سپس این نمونه‌ها تشریح و به وسیله‌ی رنگ طبیعی روناس و رنگ صنعتی ائوزین و مخلوطی از این دو رنگ، رنگ آمیزی گردید. این نمونه‌ها توسط استون و در درجه‌ی حرارت 25- درجه‌ی سانتی‌گراد آب‌گیری شد و سپس به گرم‌خانه منتقل و به وسیله‌ی استون در درجه حرارت 30+ درجه‌ی سانتی‌گراد چربی‌گیری گردید؛ به عبارت دیگر، استون جایگزین ملکول‌های آب و چربی در بافت شد. سپس نمونه‌ها به اطاقک خلأ منتقل و استون موجود در بافت خارج شد و به جای آن، ملکول‌های پلی‌استر تحت فشار خلأ در بافت تزریق گردید. آن گاه این نمونه‌ها از اطاقک خلأ خارج گردید و در مجاورت هوا و به وسیله‌ی اشعه‌ی UV پردازش شد. یافته‌ها: رنگ آمیزی نمونه‌ها با مخلوطی از رنگ‌های روناس و ائوزین، بعد از عمل فیکساسیون و قبل از انجام پلاستینیشن، نمای ظاهری و زیبایی نمونه‌های پلاستینه شده را افزایش می‌دهد. نتیجه‌گیری: رنگ آمیزی نمونه‌های پلاستینه شده باعث جذاب شدن رنگ ظاهری نمونه‌ها می‌گردد و می‌تواند در جذابیت درس آناتومی و همچنین افزایش کیفیت ظاهری نمونه‌های آناتومیک تأثیر بسزایی داشته باشد و به عنوان روشی مناسب و قابل قبول برای آموزش مورد استفاده قرار گیرد تا بر روند ارتقای کیفیت آموزش تأثیر مثبت اعمال کند. واژگان کلیدی: پلاستینیشن، رنگ صنعتی، رنگ طبیعی، پلی‌استر. %U https://jims.mui.ac.ir/article_12952_bbcbfc845336ca2c081ae2ccf4bfb568.pdf