%0 Journal Article %T بررسی خاصیت تنظیم ایمنی سلول‌های بنیادی مزانشیمی به دست آمده از مغز استخوان انسان بر تکثیر لنفوسیت T %J مجله دانشکده پزشکی اصفهان %I دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهان %Z 1027-7595 %A معصومی کریمی, معصومه %A ادیب, مینو %A هاشمی بنی, بتول %A علی پور, راضیه %A حسن‌زاده, اکبر %D 2012 %\ 02/20/2012 %V 29 %N 169 %P 2552-2561 %! بررسی خاصیت تنظیم ایمنی سلول‌های بنیادی مزانشیمی به دست آمده از مغز استخوان انسان بر تکثیر لنفوسیت T %K سلول بنیادی مزانشیمی %K تنظیم ایمنی %K لنفوسیت T %K تماس سلولی %R %X مقدمه: سلول‌ بنیادی مزانشیمی مغز استخوان (BM-MSC) به عنوان سلول‌ با خاصیت سرکوب ایمنی شناخته شده‌ است. بعضی از مطالعات این سلول را به عنوان مهار کننده‌ی تکثیر و ترشح سایتوکاین از لنفوسیت T می‌دانند. بسیاری از مطالعات، عوامل ترشحی مانند 1L-10، TGF- β1 (Transforming growth factor -β1)، نیتریک اکساید، ایندول آمین 3-2 دی اکسیژناز (IDO)، پروستاگلاندین E2 و بعضی از محققان دیگر، تماس سلولی را برای خاصیت سرکوب ایمنی لازم می‌دانند. با این حال مکانیسم دقیق این خاصیت مهاری مشخص نشده است. هدف از این مطالعه بررسی مکانیسم تنظیم ایمنی سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان با واسطه‌ی تماس سلولی و همچنین اثر دوز این سلول، در خاصیت مهار تکثیر لنفوسیت T بود.روش‌ها: در این مطالعه لنفوسیت‌های T تحریک شده توسط سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی (PBMC) و فیتوهماگلوتینین (PHA)، در حضور و عدم حضور BM-MSCs در دوزهای افزایش یافته، یک بار در پلیت کشت‌های معمولی و بار دیگر در پلیت کشت Transwell کشت داده شدند. این پلیت دارای دو محفظه‌ی مجزا بود که توسط غشأ نیمه تراوا از یکدیگر جدا شدند. لنفوسیت‌های T و سلول‌های بنیادی در این دو محفظه، جدا از هم قرار گرفتند. عوامل ترشحی از محفظه‌‌ای به محفظه‌ی دیگر وارد شدند. در نهایت تکثیر لنفوسیت T به وسیله‌ی روش ELIZA با استفاده از برمو دی‌اکسی یوریدین (BRDU) مورد سنجش قرار گرفت.یافته‌ها: در این مطالعه تفاوت آماری معنی‌داری بین شاخص تکثیر در کشت‌های حاوی لنفوسیتT تحریک نشده در حضور BM-MSC در مقایسه با کشت‌هایی که در عدم حضور این سلول بودند وجود نداشت، اما کاهش معنی‌داری در میزان تکثیر سلول‌های T تحریک شده در حضور BM-MSC با کشت‌هایی که در عدم حضور BM-MSC بودند دیده شد. این شاخص تکثیر رابطه‌ی عکس با میزان BM-MSC موجود در محیط کشت داشت. همچنین کاهش تکثیر معنی‌داری در کشت‌هایی Transwell در مقایسه با کشت‌های حاوی لنفوسیت تحریک شده بدون BM-MSC مشاهده شد (05/0 > P).نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که BM-MSC خاصیت تحریک لنفوسیتT را ندارد و تکثیر لنفوسیت‌های T تحریک شده با PHA یا PBMC را به صورت وابسته به دوز مهار می‌کند. همچنین خاصیت مهار تکثیر لنفوسیت‌های T توسط BM-MSC وابسته به تماس نمی‌باشد. اما تماس سلولی باعث به حداکثر رساندن نقش مهاری این سلول می‌شود. %U https://jims.mui.ac.ir/article_13653_33c2135b25fa6ed5c073adc6558c55cb.pdf