%0 Journal Article %T ارزیابی اثرات تحریک و تخریب قشر جلوی پیشانی میانی (Medial Prefrontal Cortex) بر ایجاد اعتیاد به مرفین %J مجله دانشکده پزشکی اصفهان %I دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهان %Z 1027-7595 %A دانش مطلق, پریسا %A کچویی, مریم %A نورمحمدی, آزاده %A فلاحی, سپیده %A علایی, حجت اله %D 2013 %\ 05/22/2013 %V 31 %N 232 %P 456-465 %! ارزیابی اثرات تحریک و تخریب قشر جلوی پیشانی میانی (Medial Prefrontal Cortex) بر ایجاد اعتیاد به مرفین %K اعتیاد %K مرفین %K قشر جلوی پیشانی میانی (mPFC) %R %X مقدمه: قشر جلوی پیشانی (Prefrontal) از نواحی دخیل در روند اعتیاد است که در قسمت پیشین مغز قرار دارد. یک قسمت مرکزی در قشر جلوی پیشانی موسوم به Medial prefrontal cortex (mPFC) وجود دارد که نقش مهمی در شبکه‌ی سیستم دوپامین (DA) بازی می‌کند. تخریب یا تحریک هسته‌های مغزی از جمله VTA (Ventral tegmental area) که جزء حلقه‌ی پاداش می‌باشد، توانسته است تغییراتی در ایجاد اعتیاد به وجود آورد؛ در صورتی که گزارش‌های قابل قبولی در مورد نقش mPFC در مسیر اعتیاد ارایه نشده است. در این تحقیق، اثرات تخریب و تحریک این ناحیه در ایجاد اعتیاد و کاهش علایم سندرم ترک مورد بررسی قرار گرفت.روش‌ها: در این پژوهش، به صورت تصادفی 60 رت نر از نژاد ویستار با وزن 300-250 گرم انتخاب و به چهار گروه تقسیم بندی شدند. حیوانات سه گروه (شاهد، تحریک هسته و تخریب هسته) برای مدت 9 روز متوالی، سه روز اول به میزان 10، سه روز دوم 20 و سه روز سوم 40 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، مرفین دریافت کردند. گروه Sham به جای مرفین، در این مدت 2/0 میلی‌لیتر نرمال سالین دریافت می‌کرد. در روز دهم، موش‌ها داخل دستگاه اندازه‌گیری علایم ترک قرار داده شدند. سپس، به هر موش 1 میلی‌لیتر نالوکسان (mg/kg 2) تزریق و به مدت 1 ساعت علایم وی ثبت شد. نتایج با استفاده از آزمون Kruskal-Wallis H مقایسه گردید.یافته‌ها: تحریک الکتریکی ناحیه‌ی mPFC بروز رفتارهایی همچون پرش، تکان دادن بدن و ایستادن روی پاها را به طور معنی‌داری افزایش داد (05/0 > P) ولی تخریب این ناحیه سبب کاهش معنی‌داری در ایجاد علایم قطع مصرف همچون ایستادن روی پاها و پرش در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0 > P)؛ البته در یک گروه نیز موجب افزایش تکان‌دادن بدن شد (05/0 > P).نتیجه‌گیری: در این پژوهش مشخص شد که تخریب الکتریکی mPFC می‌تواند میل به مرفین را کاهش دهد. به احتمال قوی، مکانیسمی که تغییراتی در علایم ترک ایجاد کرد، ناشی از کاهش دوپامین در چرخه‌ی اعتیاد می‌باشد. با تخریب این ناحیه، از غلظت دوپامین کاسته شده و تأثیری قابل قبول در مسیر اعتیاد و پاداش داشته است. در مورد تحریک این ناحیه نیز عکس حالت فوق رخ داده است. %U https://jims.mui.ac.ir/article_14051_a3c5afa179d2a8baf7f13cfde96b7631.pdf