%0 Journal Article %T اثر یک دوره‌ی تمرینات بدنی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن Hypoxia-Inducible Factor-1 (HIF-1) و سطح سرمی آنتی‌ژن اختصاصی پروستات در مردان مبتلا به سرطان پروستات %J مجله دانشکده پزشکی اصفهان %I دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهان %Z 1027-7595 %A حجازیان, مرضیه بیگم %A براری, علیرضا %A عباسی دلویی, آسیه %A هسراک, کامبیز %D 2019 %\ 01/21/2019 %V 36 %N 505 %P 1434-1443 %! اثر یک دوره‌ی تمرینات بدنی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن Hypoxia-Inducible Factor-1 (HIF-1) و سطح سرمی آنتی‌ژن اختصاصی پروستات در مردان مبتلا به سرطان پروستات %K آنتی‌ژن اختصاصی پروستات %K فعالیت بدنی %K سرطان پروستات %K عامل القا شونده به وسیله‌ی هیپوکسی-1 %R 10.22122/jims.v36i505.10266 %X مقدمه: تمرینات بدنی، از راه تعدیل آنژیوژنز در بافت تومور نقش حمایتی را در درمان سرطان پروستات ایفا می‌کنند. عامل القا شونده به وسیله‌ی هیپوکسی 1 (Hypoxia-inducible factor-1 یا HIF-1)، نقش مهمی در روند آنژیوژنز و رشد تومور دارد. آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (Prostate-specific antigen یا PSA)، قابل دسترس‌ترین نشانگر تومور برای تشخیص سریع سرطان پروستات است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات بدنی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن HIF-1 و سطح سرمی PSA مردان مبتلا به سرطان پروستات بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، با مراجعه به بخش پاتولوژی بیمارستان فوق تخصصی بقیه‌اله الاعظم (عج) تهران و بررسی مدارک پزشکی مردان مبتلا به سرطان پروستات در 6 ماه اول سال 1395، تعداد 20 مرد مبتلا به سرطان پروستات به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه مساوی مورد (با سن 04/10 ± 7/63 سال، وزن 26/11 ± 00/78 کیلوگرم و شاخص توده‌ی بدنی 44/2 ± 27/28 کیلوگرم/مترمربع) و شاهد (با سن 69/4 ± 5/61 سال، وزن 26/11 ± 20/79 کیلوگرم و شاخص توده‌ی بدنی 83/2 ± 93/27 کیلوگرم/مترمربع) تقسیم شدند. گروه مورد، به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه‌ی60 دقیقه‌ای، تمرین ترکیبی مقاومتی و استقامتی در زمان برابر با شدت 75-60 درصد یک تکرار بیشینه و 75-60 درصد بیشینه‌ی ضربان قلب انجام دادند. گروه شاهد، هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. نمونه‌ های خونی جهت بررسی PSA و HIF-1 به روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) و با آزمون آماری Dependent t و Independent t سنجیده شد.یافته‌ها: تمرین ترکیبی، سبب کاهش معنی‌دار مقادیر پلاسمایی (007/0 = P) و بیان ژن HIF-1 (005/0 = P) و سطح سرمی PSA (005/0 = P) در گروه مورد شد.نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت PSA در تشخیص سرطان پروستات و نقش HIF-1 در آنژیوژنز تومور، تمرین ترکیبی می‌تواند از راه تعدیل HIF-1 و PSA، نقش مؤثری در کاهش روند پیشرفت سرطان پروستات داشته باشد. %U https://jims.mui.ac.ir/article_15725_470e37bae44d3c5cf28514ee9fb7e488.pdf