TY - JOUR ID - 13067 TI - آیا فاکتورهای التهابی ICAM و VCAM می‌توانند وسعت درگیری عروق کرونر را در بیماران با آنژین پایدار پیش‌گویی کنند؟ JO - مجله دانشکده پزشکی اصفهان JA - JIMS LA - fa SN - 1027-7595 AU - منتظری, نفیسه AU - صادقی, معصومه AU - صانعی, حمید AU - عسگری, صدیقه AU - فرج‌اللهی, محمد AU - اکبری, مجتبی AU - اخباری, محمدرضا AU - تیموری, سهیلا AD - دستیار قلب و عروق دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - دانشیار قلب و عروق مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - دانشیار قلب و عروق. گروه قلب دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - دانشیار فارماکوگنوزی، مرکز تحقیقات قلب و عروق و مرکز تحقیقات علوم کاربردی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - واحد بیوتکنولوژی، دانشکده پزشکی کاربردی و مرکز تحقیقات سلولی ملکولی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران AD - اپیدمیولوژیست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - پرستار آنژیوگرافی، اصفهان، ایران Y1 - 2009 PY - 2009 VL - 27 IS - 99 SP - 499 EP - 506 DO - N2 - مقدمه: بیماری ایسکمیک عروق قلبی (Ischemic Heart Disease) از علل اصلی مرگ و ‌میر و ناتوانی در سراسر جهان می‌باشد. با توجه به این‌ که التهاب عروق از عوامل خطر مطرح این بیماری است، در مطالعه‌ی حاضر ارتباط بین فاکتورهای Intracellularadhesion molecule (ICAM) وVascular cell adhesion molecule ((VCAM به‌ عنوان شاخص التهاب، با وسعت درگیری عروق کرونر در بیماران با آنژین پایدار مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، ٨٢ بیمار مبتلا به آنژین پایدار به مطالعه وارد شدند. افرادی که سندرم حاد کرونری، جراحی اخیر، بیماری‌های التهابی، مصرف داروهای خاص، بیماری کلیه و کبد، فلبیت و یا آمبولی ریه داشتند از مطالعه خارج شدند. در کلیه‌ی بیماران فاکتورهای بیوشیمیایی و ICAM و VCAM گرفته شد، سپس به روش استاندارد آنژیوگرافی انجام گرفت و وسعت درگیری عروق کرونر بین ٢١-٠ نمره‌دهی شد. یافته ها: متوسط سنی بیماران تحت مطالعه ١/١٠ ± ٤/٥٨ سال بود٬ که ٧٢٪ آن‌ها را مردان تشکیل می‌دادند. میانگین ICAM٧٨ ± ٩∕١٨٣ و VCAM ١٣٦ ± ٣/١٥٠ نانوگرم در دسی‌لیتر بود . بین سطوح سرمیICAM و VCAM با شدت درگیری عروق کرونر هیچ‌گونه هم‌بستگی وجود نداشت. در آنالیز رگرسیون خطی چندگانه حتی با حذف اثر عوامل مخدوشگر و احتمالی مثل هیپرتانسیون٬ هیپرلیپیدمی و دیابت٬ باز هم ارتباط خطی معنی‌داری بین ICAMو VCAM و درگیری عروق کرونر وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به اطلاعات به ‌دست آمده٬ اندازه‌گیری فاکتورهای التهابی CAM اطلاعات اضافه‌تری در خصوص وسعت درگیری عروق کرونر به پزشکان نمی‌دهد. واژگان کلیدی: ICAM، VCAM، آنژین پایدار، وسعت درگیری عروق کرونر UR - https://jims.mui.ac.ir/article_13067.html L1 - https://jims.mui.ac.ir/article_13067_53c5c5fdaf528c5b79edd11c60db43cd.pdf ER -