TY - JOUR ID - 14865 TI - بررسی تأثیر ترکیب مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و بلوک کننده‌های گیرنده‌ی آنژیوتانسین بر پیشرفت بیماری کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در مقایسه با تجویز هر یک از این دو دارو به تنهایی JO - مجله دانشکده پزشکی اصفهان JA - JIMS LA - fa SN - 1027-7595 AU - سندگل, هوشنگ AU - تمدن, محمدرضا AU - داشی‌پور, علیرضا AU - غضنفری, حسین AU - خدادادی, سمانه AU - نصری, حمید AD - استاد، گروه نفرولوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران AD - دانشیار، گروه نفرلوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران AD - مربی، گروه تغذیه، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران AD - دستیار، گروه داخلی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران AD - گروه زیست‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فلاورجان، فلاورجان، ایران AD - استاد، گروه داخلی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 34 IS - 369 SP - 1 EP - 10 KW - دیابت نوع 2 KW - Angiotensin converting enzyme inhibitors KW - Angiotensin receptor blockers KW - پروتئینوری DO - N2 - مقدمه: مهار سیستم رنین- آنژیوتانسین در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی منجر به کاهش پروتئینوری و نیز کاهش سرعت پیشرفت نارسایی کلیه می‌گردد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تأثیر توأم مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEIs یا Angiotensin converting enzyme inhibitors) و بلوک کننده‌های گیرنده‌ی آنژیوتانسین (ARBs یا Angiotensin receptor blockers) بر پیشرفت بیماری کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در مقایسه با تجویز هر یک از این دو دارو به تنهایی بود.روش‌ها: 90 بیمار مبتلا به نفروپاتی دیابتی نوع 2 به صورت تصادفی در سه گروه دریافت کننده‌ی کاپتوپریل، لوزارتان و کاپتوپریل به همراه لوزاتان قرار گرفتند. پروتئینوری در فواصل زمانی قبل از شروع درمان، 2، 6 و 12 ماه و کلیرانس کراتینین در قبل و بعد از درمان در بیماران اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS با استفاده از آزمون‌های آماری Repeated measures ANOVA، Fisher's least significant difference (Fisher's LSD) و t Indipendent انجام شد.یافته‌ها: پروتئینوری بیماران در تمامی گروه‌ها با مصرف دارو بهبود یافت و از شدت آن کاسته شد (001/0 > P). این کاهش، در گروه درمان ترکیبی بیشتر از سایر گروه‌ها بود (026/0 = P). کلیرانس کراتینین در هیچ یک از گروه‌ها، تفاوت معنی‌داری نداشت.نتیجه‌گیری: استفاده از دسته‌های دارویی ACEIS و ARBs در کاهش پروتئینوری در نفروپاتی دیابتی در دیابت نوع 2 مؤثر بود، اما درمان ترکیبی از این دو دسته‌ی دارویی به صورت معنی‌داری نتایج بهتری در کاهش پروتئینوری داشت. با این حال، استفاده از این داروها در بهبود کلیرانس کراتینین اثر قابل ملاحظه‌ای نداشت. UR - https://jims.mui.ac.ir/article_14865.html L1 - https://jims.mui.ac.ir/article_14865_121ac6b073652ae2aee291dac1e78e73.pdf ER -