TY - JOUR ID - 15334 TI - سنجش میزان بیان ژن‌های mecA و blaZ در سویه‌های Staphylococcus Aureus مقاوم به متی‌سیلین و تعیین ارتباط الگوی بیان ژنی آن‌ها JO - مجله دانشکده پزشکی اصفهان JA - JIMS LA - fa SN - 1027-7595 AU - طهماسبی, حامد AU - زینی, بهروز AU - ده‌باشی, ساناز AU - معتمدی, حمید AU - وفایی‌فر, مهسا AU - کرامت, فریبا AU - عربستانی, محمد رضا AD - گروه میکروب‌شناسی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران AD - گروه میکروب‌شناسی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران AD - دانشجوی دکتری تخصصی، گروه میکروب‌شناسی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران AD - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه میکروب‌شناسی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران AD - استاد، مرکز تحقیقات بروسلوز، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران AD - دانشیار، گروه میکروب‌شناسی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 35 IS - 443 SP - 1062 EP - 1067 KW - بیان ژن KW - بتالاکتام KW - مقاومت دارویی KW - مقاومت به متی‌سیلین KW - Staphylococcus aureus DO - N2 - مقدمه: مقاومت به بتالاکتام‌ها، از مهم‌ترین ویژگی‌های Staphylococcus aureus (S. aureus) به شمار می‌رود. این احتمال وجود دارد که میزان مقاومت در سویه‌های مقاوم و بیان ژن‌های عامل مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتامی، در S. aureus متفاوت باشد. از این رو، هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، تعیین میزان بیان ژن‌های mecA و blaZ در سویه‌های S. aureus مقاوم به متی‌سیلین و تعیین ارتباط الگوی بیان ژنی بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی- تحلیلی، 120 ایزوله‌ی بالینی S. aureus مقاوم به متی‌سیلین با آزمایش‌های فنوتیپی از نمونه‌های بالینی مختلف، جداسازی شد. جهت بررسی کیفی ژن‌های mecA و blaZ در ایزوله‌های مقاوم، از روش Polymerase chain reaction (PCR) استفاده گردید. همچنین، جهت سنجش کمی ژن‌ها، از روش Real-time PCR مبتنی بر سایبرگرین 1 استفاده شد. به منظور آنالیز داده‌های به دست آمده، از نرم‌افزارهای RG-REST و SPSS استفاده شد.یافته‌ها: در این مطالعه، از مجموع 120 ایزوله‌ی S. aureus مقاوم به متی‌سیلین، 105 ایزوله (5/87 درصد) دارای ژن blaZ بودند. در این بین، متنوع‌ترین تغییرات بیان ژنی مربوط به نمونه‌های خون و ادرار بود؛ به طوری که افزایش بیان در نمونه‌های خون و زخم و ادرار به میزان چشم‌گیری بیشتر از سایر نمونه‌های بالینی بود. همچنین، بین میزان بیان ژن mecA و blaZ در ایزوله‌های بالینی S. aureus و نمونه‌های بالینی مختلف، ارتباط معنی‌داری مشاهده شد.نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این پژوهش، مؤید عدم استفاده از دزهای مشابه آنتی‌بیوتیک در درمان عفونت‌های ناشی از S. aureus در بخش‌های مختلف است. UR - https://jims.mui.ac.ir/article_15334.html L1 - https://jims.mui.ac.ir/article_15334_07ed1e90ccab1e4c6ff12f50e58748e2.pdf ER -