TY - JOUR ID - 15535 TI - بررسی اثر قطره‌ی چشمی تتراکائین در مقایسه با دارونما بر رفلکس چشمی- قلبی در جراحی استرابیسم JO - مجله دانشکده پزشکی اصفهان JA - JIMS LA - fa SN - 1027-7595 AU - رحیمی, مجتبی AU - اسدی, مهرداد AU - مرادی فارسانی, داریوش AU - صفائی, علی AU - لطفی, مریم AD - دانشیار، گروه بیهوشی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - پزشک عمومی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - استادیار، گروه بیهوشی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - دانشجوی پزشکی، کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران AD - دانشجوی تخصصی رادیولوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 36 IS - 474 SP - 317 EP - 323 KW - تتراکائین؛ قطره‌های چشمی؛ رفلکس KW - چشمی- قلبی؛ استرابیسم DO - 10.22122/jims.v36i474.9475 N2 - مقدمه: عمل جراحی استرابیسم با دست‌کاری اجزای ساختمانی داخل چشم همراه است که می‌تواند منجر بروز رفلکس چشمی- قلبی (Oculocardiac reflex یا OCR) گردد. با توجه به اثرات خطرناک رفلکس قلبی- چشمی، مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی اثرات استفاده از قطره‌ی چشمی تتراکائین به عنوان قطع کننده‌ی امواج عصبی موضعی بر رفلکس چشمی- قلبی در جراحی استرابیسم انجام شد.روش‌ها: این کارآزمایی بالینی، شامل 70 نفر از بیماران تحت جراحی استرابیسم بود که به صورت تصادفی به دو گروه دارونما (اشک مصنوعی) و گروه تتراکائین تقسیم شدند. بلافاصله پس از بیهوشی و قبل از هر گونه مداخله‌ی جراحی، 3 قطره از محلول مورد بررسی در هر یک از چهار جهت چشم بیماران ریخته شد. برای همه‌ی بیماران، تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستول و دیاستول، میانگین فشار شریانی و تعداد تنفس در زمان‌های مختلف ثبت گردید. بروز (افت ضربان قلب بیش از 20 درصد) و شدت (خفیف، متوسط و شدید) OCR در مراحل آزادسازی و برش عضله، زمان لازم جهت بهبود رفلکس چشمی- قلبی و دز آتروپین مصرفی، ارزیابی و مقایسه شد.یافته‌ها: بروز رفلکس چشمی- قلبی در مرحله‌ی آزادسازی میان دو گروه تتراکائین (8) و گروه دارونما (11) متفاوت نبود (42/0 = P)، اما در مرحله‌ی برش در گروه دارونما (9) بیشتر از گروه تتراکائین (2) بود (02/0 = P). شدت رفلکس چشمی– قلبی در مرحله‌ی ‌آزادسازی در میان دو گروه تتراکائین (خفیف = 5، متوسط = 2، شدید = 1) و گروه دارونما (خفیف = 8، متوسط = 0، شدید = 3) متفاوت نبود (44/0 = P)، اما در مرحله‌ی برش در گروه دارونما (خفیف = 1، متوسط = 8، شدید = 0) بیشتر از گروه تتراکائین (خفیف = 1، متوسط = 1، شدید = 0) بود (02/0 = P). مدت زمان بهبود OCR (74/0 = P) و میزان آتروپین مورد استفاده (92/0 = P) در دو گروه تفاوتی نشان نداد.نتیجه‌گیری: استفاده از قطره‌ی تتراکائین موضعی، تنها باعث کاهش بروز و شدت رفلکس چشمی– قلبی در مرحله‌ی برش جراحی استرابیسم می‌گردد. برای اظهار نظر قطعی در این زمینه، انجام مطالعات تکمیلی بیشتر توصیه می‌شود. UR - https://jims.mui.ac.ir/article_15535.html L1 - https://jims.mui.ac.ir/article_15535_4f0d7008ff1802cae4acd5ecf431f5e3.pdf ER -