دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230620141122Indexایندکس14459FAJournal Index0000-0003-0874-1906Journal Article20150827Click to download the index of this issue.لطفا برای دانلود ایندکس این شماره کلیک نمایید.https://jims.mui.ac.ir/article_14459_ee4d1e172fc88d3d1e9679eb1e2e255d.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230620141122Evaluation of miR-103 Expression in Peripheral Blood Mononuclear Cells of Type 2 Diabetic and Prediabetic Ratsبررسی بیان نسبی 103-miR در سلولهای تک هستهای خون محیطی مدل رت مبتلا به دیابت نوع 2 و پیش دیابت1746175614460FAنسیمه وطن دوستدانشجوی کارشناسی ارشد، گروه ژنتیک و زیست شناسی مولکولی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانصدیقه مؤمنزادهکارشناس ارشد، گروه بیوتکنولوژی پزشکی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایرانسارا کمالیگروه زیست شناسی، دانشکدهی علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانرسول صالحیدانشیار، گروه ژنتیک و زیست شناسی مولکولی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانJournal Article20140428Background: Type 2 diabetes (T2D) is the most prevalent chronic metabolic disease. MicroRNAs act as regulators of gene expression by inhibiting translation or promoting degradation of target mRNAs. Recent reports indicate that microRNAs can play important role in establishment of diabetes and has roles in type 2 diabetes different aspects including insulin insensitivity. To detect a noninvasive screening method for type 2 diabetes, we evaluated the expression level of miR-103 in peripheral blood mononuclear cells (PBMC) samples from pre-diabetes and type 2 diabetes rats in compare to normal group (n = 8 in each group) using real-time polymerase chain reaction (RT-PCR) method.Methods: Animal model type 2 diabetes was made with combination of high-fat diet (HFD) and low dose of stretozotocin (STZ) injection. Blood glucose level, serum insulin, and cholesterol, low density lipid and triglyceride levels were measured after 10-weeks diet interference. Peripheral blood mononuclear cells isolated from blood samples of three groups of animals, and then total RNA was obtained using Trizol reagent. All microRNAs converted to cDNA (complementary DNA). Expression level of rno-miR-103 was assessed via one-step SYBR GreenⅠ relative real-time polymerase chain reaction, using specific LNA TM qRT-PCR primer set for amplifying rno-miR-103. Statistical analysis was performed using SPSS20 software.Findings: Combination of high-fat diet and low dose of stretozotocin effectively induced type 2 diabetes in rats. rno-miR-103 expression level in peripheral blood mononuclear cells samples of pre-diabetic (high-fat diet) subjects and type 2 diabetes rats significantly elevated in compare to normal group.Conclusion: The high-fat diet/stretozotocin-induced type 2 diabetes animal model is the most suitable way for mimicking pre-diabetes and diabetes in men. The result of miRNA expression assay in peripheral blood mononuclear cells indicates the importance of rno-miR-103 in type 2 diabetes pathogenesis in early stages and has potential as a clinically useful noninvasive source to predict the disease status.مقدمه: دیابت نوع 2 شایعترین بیماری متابولیکی مزمن است که نرخ شیوع آن به سرعت در حال افزایش است و تعداد افراد زیادی را مبتلا میکند. علت این بیماری، ناشناخته است و گفته میشود برهمکنش عوامل ژنتیک، اپیژنتیک و محیطی از جمله چاقی مستعد کنندهی ابتلا به بیماری دیابت نوع 2 هستند. miRNA به عنوان یکی از عوامل کلیدی در تنظیم بیان ژن با مهار ترجمه و یا تجزیهی mRNA عمل میکند و این احتمال وجود دارد که miRNAها در رخداد مقاومت انسولین و دیابت نوع 2 نقش داشته باشند. یافتههای جدید استفاده از سلولهای تک هستهای خون محیطی را به عنوان منعکس کنندهی وضعیت پاتولوژیک بافتها معرفی کردهاند که میتواند منبع مناسبی جهت مطالعات و تشخیصهای مولکولی در بیماریها همچون بیماری دیابت نوع 2 باشد. از جمله miRNAهای دخیل در مراحل مختلف دیابت نوع 2، به خصوص مقاومت انسولین به عنوان اولین و مهمترین عامل خطر دیابت نوع 2، 103-miR میباشد. هدف از این مطالعه، بررسی بیان نسبی 103-miR در سلولهای تک هستهای خون محیطی رتهای مبتلا به دیابت القا شده به واسطهی رژیم غذایی چرب/ تزریق Streptozotocin در دو مرحلهی پیش دیابت و دیابت و مقایسهی آن با رتهای سالم بود.روشها: مدل حیوانی دیابت نوع 2 با استفاده از ترکیب رژیم غذایی با چربی بالا و تزریق دوز پایین Streptozotocin (mg/kg 35) ایجاد شد. سلولهای تک هستهای خون محیطی رتهای مبتلا در دو مرحلهی پیش دیابت (قبل از تزریق Streptozotocin) و دیابت (پس از تزریق) و همچنین رتهای سالم جداسازی شد. RNA با استفاده از Trizol از سلولها استخراج و سپس به cDNA (Complementary DNA) تبدیل شد. سطح بیان 103-rno-miR به وسیلهی تکنیک qRT-PCR (Quantitative reverse transcriptase- polymerase chain reaction) و حضور معرف SYBR Green و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی LNA TM 103- Primerset rno-miR سنجیده شد.یافتهها: ترکیب رژیم غذایی چرب همراه با تزریق دوز پایین STZ میتواند دیابت نوع 2 را به خوبی در رتها القا کند. میانگین بیان 103-rno-miR در رتها در مرحلهی دیابت و پیش دیابت نسبت به رتهای سالم تفاوت معنیداری (050/0 ≥ P) را نشان داد.نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر، اهمیت 103-miR را در پاتوژنز دیابت نوع 2 به خصوص در مراحل اولیه نشان میدهد و همچنین امکان مناسب بودن سلولهای تک هستهای خون محیطی را به عنوان یک منبع در دسترس و غیر تهاجمی در مطالعات و یا تشخیصهای مولکولی برای پیشبینی و پیگیری شرایط بیماری دیابت فراهم میکند. https://jims.mui.ac.ir/article_14460_81b724b75e3e680d3638e09381988c3c.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230620141122Dysregulation of the Wnt Signaling Pathway through Methylation of WIF1and DKK1 Genes in Patients with Acute Myeloid Leukemia (AML) at the Time of Diagnosisاختلال در مسیر پیامرسانی Wnt از طریق متیلاسیون ژنهای 1WIF و 1DKK در بیماران مبتلا به لوسمی میلوییدی حاد در زمان تشخیص بیماری1757176614461FAعلی قاسمیکارشناس ارشد، گروه هماتولوژی، دانشکدهی پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران0000-0002-4996-7656محسن محمدیگروه بیوتکنولوژی، دانشکدهی پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانعباس قوطاسلوکارشناس ارشد، گروه هماتولوژی، دانشکدهی پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانکاظم غفاریمربی، گروه هماتولوژی، دانشکدهی پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایرانصادق عباسیانکارشناس ارشد، گروه هماتولوژی، دانشکدهی پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانJournal Article20140812Background: In acute myeloid leukemia (AML), a large number of tumor suppressor genes are silenced through DNA methylation such as CDKN2B and p73. Wnt inhibitory factor 1 (WIF1) and Dickkopf-1 (DKK-1) are negative regulator of the Wnt signaling pathway. In the present study, we studied the methylation status of WIF1 and DKK-1 genes in patients with acute myeloid leukemia.Methods: Blood samples from 120 patients with acute myeloid leukemia and 25 healthy control subjects were taken. Isolated DNA was treated with sodium bisulphite and examined via methylation-specific polymerase chain reaction (MSP) with primers specific for methylated and unmethylated sequences of the WIF1 and DKK-1 genes.Findings: The frequency of aberrant hypermethylation of WIF1 and DKK-1 genes in patients with acute myeloid leukemia was determined 35.0% (42/120) and 28.3% (34/120), respectively. In addition, for all subjects in control group, methylation of WIF1 and DKK-1 genes were negative. Patients with M0 subtype of French-American-British acute myeloid leukemia (FAB-AML) had the highest incidence of hypermethylation of WIF1 (P = 0.003) and DKK-1 (P = 0.005) genes.Conclusion: The present study showed that, like many solid tumors, WIF1 and DKK-1 genes methylation also occurs in acute myeloid leukemia. Therefore, the methylation of these genes may play a role in leukmogenesis initiation.مقدمه: لوسمی میلوییدی حاد (AML یا Acute myeloid leukemia) گروه هتروژنی از بدخیمیهای هماتولوژیک میباشند که عوامل زیادی در پاتوژنز آنها دخیل هستند. در AML، تعداد زیادی از ژنهای سرکوب کنندهی تومور مثل B2CDKN و 73p طی فرایند DNA متیلاسیون خاموش میشوند. پروتئینهای 1WIF (1Wnt inhibitory factor) و 1DKK (1Dickkopf)، تنظیم کنندههای منفی مسیر پیامرسانی Wntمیباشند. در مطالعهی حاضر، وضعیت متیلاسیون ژنهای 1WIF و 1DKK در بیماران مبتلا به AML مورد بررسی قرار گرفت.روشها: نمونهی خون 120 بیمار مبتلا به AML و 30 فرد سالم به عنوان شاهد گرفته شد. DNA نمونهها استخراج و با سدیم بیسولفید تیمار دارویی گردید. برای بررسی وضعیت متیلاسیون ژنها، از تکنیک MSP (Methylation specific-polymerase chain reaction) با پرایمرهای اختصاصی برای توالی متیله و غیر متیلهی ژنهای 1WIF و 1DKK استفاده شد.یافتهها: درصد هایپرمتیلاسیون برای ژنهای 1WIF و 1DKK به ترتیب 0/35 (120/42) و 3/28 درصد (120/34) بود. در هیچ کدام از نمونههای شاهد که مربوط به افراد سالم بودند، متیلاسیون این دو ژن مشاهده نشد. بیشترین هایپرمتیلاسیون ژن 1WIF (0030/0 = P) و ژن 1DKK (0050/0 = P) در بیماران با زیر گروه 0AML-M مشاهده شد.نتیجهگیری: در مطالعهی حاضر مشاهده شد که همانند بسیاری از تومورهای توپر، متیلاسیون ژنهای 1WIF و 1DKK در AML نیز اتفاق میافتد. از این رو احتمال میرود که متیلاسیون این ژنها در شروع بیماری نقش داشته باشد. https://jims.mui.ac.ir/article_14461_c371d22235a0e307b79c10c0d1d8a985.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230620141122Evaluation of the Success Rate of Assisted Reproductive Techniques (ART) in Shahid Beheshti Infertility Center, Isfahan, Iranبررسی نتایج حاصل از درمان توسط تکنیکهای کمک باروری در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان1767178114462FAروشنک ابوترابیدانشیار، گروه علوم تشریحی، دانشکدهی پزشکی و آزمایشگاه نازایی، بیمارستان شهید بهشتی اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران0000-0003-3649-4607ویدا رضویمتخصص زنان و زایمان، بخش نازایی، بیمارستان شهید بهشتی اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانشکوفه بقازادهآزمایشگاه نازایی، بیمارستان شهید بهشتی اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانلاله شارقبخش نازایی، بیمارستان شهید بهشتی اصفهان، اصفهان، ایرانفاطمهسادات مصطفویاستادیار، گروه علوم تشریحی، دانشکدهی پزشکی و آزمایشگاه نازایی بیمارستان شهید بهشتی اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانJournal Article20140907Background: Today, usage of assisted reproductive techniques (ART) has been resolved the problem of many infertile couples. Repeated treatment cycles, long time and high cost, problems due to repeated anesthesia, has been directed the researchers to find ways to predict the success rate of each method. This study aimed to evaluate the success of assisted reproductive techniques in Isfahan Shahid Beheshti infertility center, Iran.Methods: In this retrospective study, 71 couples referred to this center for assisted reproductive techniques during the first six months of 2013 were enrolled. The main criterion for a positive result was clinical pregnancy two weeks after embryo transfer. Required information such as age, semen analysis and outcome of assisted reproductive techniques, were obtained from patients' medical records.Findings: Of all couples, 42 cases were treated with intrauterine insemination (IUI) and 29 cases were treated with in-vitro fertilization/intracytoplasmic sperm injection (IVF/ICSI). 23.8% of IUI cycles and 24.1% of IVF/ICSI cycles were successful. The mean age and duration of infertility in both successful and unsuccessful IUI groups were not statistically significant; while these diferences in the cases of IVF/ICSI were significant. In addition, there were no significant differences between the sperm parameters in successful and unsuccessful IUI treated groups; but in IVF/ICSI treated group, we found significant differences in the percent of fast motile sperms between successful and unsuccessful groups.Conclusion: Conventional analysis of semen and couple’s age cannot predict the outcome of IUI; but the success rate of IVF/ICSI is related to the age of couples, as well as shorter duration of infertility and better semen parameters.مقدمه: امروزه استفاده از تکنیکهای کمک باروری، مشکل بسیاری از افراد نابارور را برطرف نموده است. تکرار سیکلهای درمانی، صرف وقت و هزینهی به نسبت زیاد و مشکلات احتمالی ناشی از بیهوشیهای مکرر، محققین را به سمت یافتن راههایی برای پیشبینی میزان موفقیت هر یک از تکنیکها هدایت نموده است. این تحقیق، با هدف بررسی میزان موفقیت روشهای کمک باروری انجام گرفت.روشها: مطالعهی حاضر، گذشته نگر بود و جمعیت مورد مطالعه، 71 زوجی بودند که طی شش ماههی اول سال 1392 جهت انجام تکنیکهای کمک باروری به مرکز درمان ناباروری شهید بهشتی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. معیار اصلی در حصول نتایج، بارداری بالینی دو هفته پس از قرار دادن جنین در رحم مادر بود. اطلاعات مورد نیاز مانند سن و نتایج آزمایشهای مایع منی و نیز نتیجهی حاصل از انجام تکنیکهای کمک باروری، از پروندهی این بیماران استخراج شد.یافتهها: از کل زوجهای تحت بررسی، 42 مورد تحت درمان به روش تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI یا Intrauterine insemination) و 29 مورد تحت درمان به روش لقاح آزمایشگاهی (IVF/ICSI یا In vitro fertilization/Intracytoplasmic sperm injection) قرار گرفتند. از 42 دوره IUI، 10 دورهی موفق (8/23 درصد) و از 29 دوره IVF/ICSI نیز 7 دورهی موفق (1/24 درصد) دیده شد. میانگین سنی زنان و مردان و مدت زمان ناباروری در دو گروه موفق و ناموفق در مورد روش IUI اختلاف آماری معنیداری نداشت. در حالی که این میانگین در مورد روش IVF/ICSI معنیدار بود. میان پارامترهای اسپرمی نیز بین دو گروه موفق و ناموفق در گروه درمانی IUI ارتباط آماری معنیداری یافت نشد، اما در مورد گروه درمانی IVF/ICSI درصد اسپرمهای سریع به صورت معنیداری در دو گروه موفق و ناموفق متفاوت بود.نتیجهگیری: آنالیز مرسوم منی و سن زن و شوهر نمیتوانند پیشبینی کنندهی نتایج استفاده از روش IUI باشند، اما میزان موفقیت روش IVF/ICSI در موارد سن پایینتر زوجین، همچنین مدت زمان ناباروری کمتر و پارامترهای اسپرمی بهتر، افزایش مییابد. https://jims.mui.ac.ir/article_14462_47779e43e1d3cc86b5b2c927def1e2ea.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230620141122A Review on Discrepancy of ABO Blood Grouping, Distribution of Causes in Iran and the World, and Resolving Methodsمروری بر علل مغایرت گروهبندی مستقیم و معکوس سیستم ABO، توزیع فراوانی این عوامل در ایران و جهان و راهکارهای مرتفعسازی1782179614463FAنرگس سیفیزادهکارشناسارشد، گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی و مرکز تحقیقات ایمنیشناسی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایراننیّر سیفیزادهدانشجوی دکتری، گروه بیوشیمی بالینی و آزمایشگاهها، دانشکدهی پزشکی و مرکز تحقیقات سلولهای بنیادی بند ناف، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران0000-0001-9744-7252مجید فرشدوستی حقاستادیار، گروه آزمایشگاه خونشناسی و بانک خون، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایرانJournal Article20130909Background: ABO blood grouping is the most important test that should be examined before blood transfusion. Transfusion of ABO incompatible blood leads to acute hemolytic reactions, malignant disease and in severe and uncontrolled cases might cause death.Methods: Direct or forward blood grouping or cell typing (i.e. investigation of antigens on erythrocytes surface) and indirect grouping or reverse typing (i.e. investigation of serum antibodies) are the most common tests to determine blood groups in laboratory. Interpretation and compatibility of the results from blood grouping tests (cell typing and reverse typing) is a crucial step to decide and perform blood transfusion. In case of incompatible results of direct and indirect blood grouping, additional tests must be performed before reporting the results and in emergency blood transfusion situations, O+ RBCs should be used. In this manuscript, we reviewed and summarized factors involved in ABO blood group discrepancies. We studied reports in this context in Iran and the world and compared the most frequent incompatibility factors in Iran in comparison to the rest of the world. Finally, we suggested plausible methods which could be taken into account to lower the risk of incompatible blood transfusion in Iran.Conclusion: Technical and clerical errors in Iran and the world, respectively, are reported to be the most common cause of ABO discrepancy. This result indicates different nature of ABO discrepancy factors between Iran and other countries. Understanding these differences is the very first step to improve blood donation and transfusion procedures locally and that requires long-term extensive domestic investigations.مقدمه: تعیین گروه خونی ABO، مهمترین آزمایشی است که قبل از انتقال خون باید انجام گیرد. انتقال خون با گروههای خونی ناسازگار از نظر ABO، میتواند به واکنشهای حاد همولیتیک، بیماریهای بدخیم و در موارد کنترل نشده و شدید، به مرگ و میر منجر شود.روشها: گروهبندی مستقیم یا سلولی (بررسی آنتیژنهای سطح گلبولهای قرمز) و گروهبندی غیر مستقیم یا سرمی (بررسی آنتیبادیهای موجود در سرم) از جمله شایعترین آزمایشهایی هستند که امروزه برای تعیین گروه خونی افراد در آزمایشگاهها به صورت روزانه انجام میشوند. تفسیر نتایج حاصل از آزمایشهای سلولی و سرمی دارای اهمیت بسیار میباشد و در صورت عدم تطابق نتایج این دو آزمایش، باید قبل از گزارش، آزمایشهای تکمیلی انجام شود و در صورت نیاز فوری به تزریق خون، باید از گلبولهای قرمز گروه O جهت انتقال خون استفاده شود. هدف از این مقالهی مروری، جمعبندی کلی از علل دخیل در مغایرت نتایج آزمایش سرمی و سلولی و ارایهی راهکارهای ممکن برای حل این مشکل و همچنین بررسی و مقایسهی تعدادی از موارد معدود بررسی شده در ایران در این زمینه است.نتیجهگیری: عوامل انسانی در دنیا و عوامل ذاتی در ایران، به عنوان مهمترین عوامل مؤثر بر مغایرت گروهبندی مستقیم و معکوس سیستم ABO گزارش شدهاند. این موضوع، نشان از تفاوتهایی بنیادی در فراوانی این عوامل در ایران نسبت به سایر کشورها دارد. شناخت عوامل مؤثر بر این تفاوتها، گامی مهم در راستای ارتقای کیفی سامانهها و فرایندهای اهدا و انتقال خون است و نیازمند بررسیهای بومی گسترده، مداوم و جدی در ایران میباشد. https://jims.mui.ac.ir/article_14463_d5ec10ea99194edb5602b0e9dd81ddf6.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230620141122The Effect of Infectious Disease Specialists Deployment Plan on Using Antibiotics in Alzahra Hospital, Isfahan, Iranبررسی توزیع فراوانی آنتیبیوتیکهای مصرف شده در بخش مراقبتهای ویژهی مرکز آموزشی- درمانی الزهرا (س) در قبل و بعد از استقرار متخصصین عفونی در بیمارستان1797180414464FAکامیار مصطفویزادهدانشیار، گروه عفونی، دانشکدهی پزشکی و مرکز تحقیقات عفونتهای بیمارستانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانبهروز عطاییدانشیار، گروه عفونی، دانشکدهی پزشکی و مرکز تحقیقات بیماریهای عفونی و گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانa:2:{s:5:"en_US";s:0:"";s:5:"fa_IR";s:0:"";}رویا آزاددانشجوی پزشکی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانامید پیرحاجیدانشجوی پزشکی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانعلی مهرابی کوشکیاپیدمیولوژیست، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران0000-0001-5864-4683حمیدرضا صادقیاندانشجوی پزشکی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانJournal Article20140821Background: One of the most prevalent problems among hospitalized patients in intensive care units (ICUs) is infectious diseases that lead to high usage of antibiotics. This study was designed to evaluate the antibiotic usage in intensive care units of Alzahra Hospital, Isfahan, Iran, before (in 2010) and after (in 2014) the presence of infectious disease specialists.Methods: In a cross-sectional study, we measured the total rate of antibiotics usage in intensive care units of Alzahra Hospital in 2010 and 2014. SPSS22 software was used for the statistical analysis.Findings: Of the 39 evaluated antibiotics, use of 23 antibiotics (53.8%) were increased and of 16 (46.2%) were decreased after infectious disease specialists arrival. There was not a significant statistical difference between the mean of antibiotics consumption in 2010 and 2014 (P = 0.29).Conclusion: We suggest that additional studies should be performed to evaluate the causes of increasing usage of some antibiotics consumption and decreasing of others such as price, indication and contraindications, and access of antibiotics.مقدمه: یکی از مهمترین مشکلات بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه، ابتلا به عفونتهای بیمارستانی است که منجر به مصرف بیرویهی آنتیبیوتیک در این بخشها میگردد. جهت رفع این مشکل تا کنون راهکارهای متعددی ارایه شده است که استقرار متخصصین عفونی در این بخشها یکی از آنها است. از این رو، مطالعهی حاضر با هدف بررسی و مقایسهی میزان مصرف آنتیبیوتیک در بخش مراقبتهای ویژهی بیمارستان الزهرا (س) در قبل و بعد از استقرار متخصصین عفونی در این بخش بود.روشها: این مطالعه یک مطالعهی توصیفی- تحلیلی بود که در سال 1393 به انجام رسید. در این مطالعه، میزان مصرف آنتیبیوتیک در طول سال 1388 (قبل از استقرار متخصصین عفونی در بخشهای مراقبتهای ویژه) و در طول سال 1391 (بعد از اجرای طرح استقرار این متخصصین) تعیین و نتایج به دست آمده با نرمافزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافتهها: از 39 قلم آنتیبیوتیک مورد بررسی، پس از اجرای طرح استقرار متخصصین عفونی در بخش مراقبتهای ویژه، میزان مصرف 23 آنتیبیوتیک (8/53 درصد) افزایش یافت و میزان مصرف 16 آنتیبیوتیک (2/46 درصد) کاهش یافت و اختلاف معنیداری بین میزان مصرف آنتیبیوتیک در قبل و بعد از اجرای طرح، مشاهده نشد.نتیجهگیری: استقرار متخصصین عفونی در بیمارستان و ویزیت و مراقبت بیماران این بخش، منجر به محدود شدن مصرف برخی آنتیبیوتیکها و استفادهی درست و بهجا از آنتیبیوتیکهای وسیعالطیف در بیمارستان شد. از این رو، استمرار و توسعه میتواند در جهت کاهش میزان مقاومت آنتیبیوتیکی در بیمارستان مؤثر باشد.https://jims.mui.ac.ir/article_14464_edbfbea02af045554f4ecca6664bcc1d.pdf