دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230720141122Indexایندکس14465FAJournal Index0000-0003-0874-1906Journal Article20150827Click to download the index of this issue.لطفا برای دانلود ایندکس این شماره کلیک نمایید.https://jims.mui.ac.ir/article_14465_5b9d7e96fa8f1128f16df222a1e02d7a.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230720141122The Effect of Isolated Bacteriophage on Multi-Drug Resistant (MDR) Pseudomonas Aeruginosaبررسی تأثیر باکتریوفاژ جدا شده از نمونههای آب بیمارستان بر سویههای مقاوم به درمان (MDR) سودوموناس آئروژینوزا1805181514466FAبهرام نصر اصفهانیدانشیار، گروه میکروب شناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران0000-0003-3264-3361محسن روشناییدانشجوی پزشکی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانحسین فاضلیدانشیار، گروه میکروب شناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانسید اصغر هواییاستاد، گروه میکروب شناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانa:2:{s:5:"en_US";s:0:"";s:5:"fa_IR";s:0:"";}شراره مقیمدانشیار، گروه میکروب شناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران0000-0002-7134-3145حاجیه قاسمیان صفاییاستاد، گروه میکروب شناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانریحانه جعفریدانشجوی کارشناسی ارشد، گروه میکروب شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فلاوجان، اصفهان، ایران0000-0002-3313-6882حسن قجاونددانشجوی کارشناسی ارشد، گروه میکروب شناسی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانJournal Article20131230Background: Bacterial drug resistance, due to overuse of antibiotics and several mechanisms of resistance by bacteria, is increasing. Multi-drug resistant bacteria (MDR) in different parts of the hospital including the intensive care unit (ICU), cause nosocomial infections and resistance to antibiotics made them difficult to treat. Alternative methods of treatment are one way to solve this problem. Bacteriophages are antibacterial agents that specifically attack their host. In this study, Pseudomonas specific lytic phages isolated from the clinical environment and its effect on multi-drug resistant Pseudomonas aeruginosa was investigated.Methods: In a cross sectional study in 2013, isolates of Pseudomonas aeruginosa from clinical specimens of patients admitted to the intensive care unit were identified via biochemical methods. Then, antibiotic resistance patterns were determined via standard disk diffusion method according to CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) and were used as indicator hosts to screen phages from water samples.Findings: 42 strains of Pseudomonas aeruginosa wre isolated from the intensive care units. The antibiotic resistant patterns of bacterial isolates were as follows: 88% to amikacin, 90% to cefepime, 85% to ceftazidime, 90% to gentamicin, 75% to imipenem and meropenem and 95% to ciprofloxacin. Lytic bacteriophage was isolated only from hospital wastewater. The isolated bacteriophage had no effect on non- multi-drug resistant Pseudomonas aeruginosa and other Gram-negative bacteria.Conclusion: Bacterial resistance to antibiotics is increasing. New alternative methods, such as phage therapy, would open new insights in treatment of multidrug resistant bacterial infections.مقدمه: مقاومت عفونتهای باکتریایی به آنتیبیوتیکها به علت مصرف بیش از حد آنتیبیوتیکها و مکانیسمهای متعدد مقاومت به آنها توسط باکتریها رو به افزایش است. باکتریهای مقاوم به چند دارو (MDR یا Multi-drug resistance) در بخشهای مختلف بیمارستان از جمله بخش مراقبتهای ویژه (ICU یا Intensive care unit)، باعث بروز عفونتهای مهم بیمارستانی شدهاند که درمان آنها با آنتیبیوتیکها را با مشکل مواجه ساخته است. استفاده از روشهای جایگزین مانند استفاده از باکتریوفاژها، یکی از راههای حل این معضل است. باکتریوفاژها یکی از عوامل مهم ضد باکتریایی میباشند که به طور اختصاصی به باکتریهای میزبان خود حمله میکنند و باعث انهدام آنها میشوند. هدف از این مطالعه، جداسازی فاژهای اختصاصی سودوموناس آئروژینوزا و بررسی تأثیر آنها بر روی سویههای مقاوم به چند دارو سودوموناس آئروژینوزا بود.روشها: در یک مطالعهی مقطعی در سال 1392، جدایههای سودوموناس آئروژینوزا از نمونههای کلینیکی ﺑﻴمـﺎران بستری در بخش مراقبتهای ویژه ﺑـﻪ روش بیوشیمیایی ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻫﻮیت شد. ﺳﭙﺲ، اﻟﮕﻮی ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻜﻲ آنﻫﺎ با استفاده از روش ﻛﺮبی ﺑاﺋﺮ بر طبق دستورالعمل CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) ﺗﻌﻴـﻴﻦ و به عنوان اندیکاتور میزبان جهت جستجوی فاژ از منابع آب استفاده گردید.یافتهها: 42 سویهی سودوموناس آئروژینوزا از بخش مراقبتهای ویژه به دست آمد. الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی نشان داد که 88 درصد ایزولهها به آمیکاسین، 90 درصد به سفیپیم، 85 درصد به سفتازیدیم، 90 درصد به جنتامایسین، 75 درصد به ایمیپنم و مروپنم و همچنین 95 درصد جدایهها به سیپروفلوکسازین مقاوم بودند. در آزمایشهای جداسازی فاژ، تنها از نمونهی آب فاضلاب بیمارستان باکتریوفاژ لیتیک جداسازی شد و باکتریوفاژ جداسازی شده بر روی سودوموناس آئروژینوزاهای غیر مقاوم به چند دارو و 3 سویهی باکتری گرم منفی دیگر تأثیری نداشت.نتیجهگیری: با توجه به مقاومت سودوموناس آئروژینوزا به آنتیبیوبیکهای رایج استفاده از روشهای درمانی جدید مانند فاژدرمانی افق جدیدی را در درمان عفونتهای باکتری که به تمامی آنتی بیوتیکها مقاومند باز میکند.https://jims.mui.ac.ir/article_14466_6090dd8f75b0b79639b1564e26b2b8ea.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230720141122The Effect of Silymarin on the Proliferating of the Activated Human T Cells in Vitroتأثیر داروی سیلیمارین بر تکثیر لنفوسیتهای T فعال شدهی انسانی در شرایط آزمایشگاهی (In vitro)1816182314467FAاحسان الماسیدانشجوی کارشناسی ارشد، گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانناهید اسکندریاستادیار، گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانمرجان قراگوزلواستادیار، گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانافشین الماسیدانشجوی دکتری، گروه آمار زیستی، واحد توسعهی تحقیقات بالینی، بیمارستان امام رضا (ع)، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایرانوجیهه استادیدانشجوی دکتری، آزمایشگاه فلوسیتومتری و گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرانJournal Article20140907Background: The widespread use of herbal medicines, because of their protective effects on various organs, has been shown in many studies. Silymarin is a flavonolignan complex isolated from the milk thistle (Silybum marianum L. Gaertn), has been clinically used for its anti-inflammatory and hepatoprotective effects. Recently, immunomodulating effects of this plant have considered by the researchers. This study aimed to investigate the effect of silymarin and dimethyl sulfoxide (DMSO) on the human T lymphocyte proliferation under the cell culture conditions.Methods: Peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) from the healthy individuals were activated with Con A (10 μg/ml) and treated with silymarin at different concentrations (0.001, 0.01, 0.1, 1, 10, 100 and 200 μM). Then, cells were incubated for five days at 37◦ C with 5% CO2 for proliferation assay using the carboxyfluorescein succinimidyl ester (CFSE) dye and for viability analysis using flow cytometry. We analyzed the data using the Graph pad prism (version 6) software.Findings: Silymarin had the ability to inhibit the T cell proliferation in vitro. Moreover, 100 μM and 200 μM of silymarin had more inhibitory effect on T cells (P < 0.001).Conclusion: We conclude that silymarin exerts immunosuppression effects, and it could be used in therapeutic situations with fewer side effects compared with the other immunosuppressive drugs.مقدمه: استفادهی گسترده از داروهای گیاهی به دلیل اثرات حفاظتی آنها بر ارگانهای مختلف بدن در مطالعات بسیاری نشان داده شده است. سیلیمارین یک کمپلکس فلاونولیگنان مشتق از گیاه خار مریم (Milk thistle) با نام علمی Silybum marianum است. از این ترکیب، به علت داشتن اثرات ضد التهابی و حفاظتی در بیماریهای کبدی (Hepatoprotective) در کلینیک استفاده میشود. در سالهای اخیر، اثرات تعدیل ایمنی (Immunomodulatory) این گیاه از سوی محققین مورد توجه قرار گرفته و در این خصوص مطالعاتی صورت پذیرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر سیلیمارین و DMSO (Dimethyl sulfoxide) بر تکثیر لنفوسیتهای T انسانی در شرایط کشت سلولی بود.روشها: جداسازی سلولهای تک هستهای خون محیطی (PBMCs یا Peripheral blood mononuclear cells) از افراد سالم داوطلب و سپس تحریک آن با کانکاناوالین A (Con A یا Concanavalin A) انجام گرفت و میزان تکثیر سلولها پس از نشاندار کردن سلولها با مادهی فلورسنت CFSE (Carboxyfluorescein succinimidyl ester) بررسی و ارزیابی آن با فلوسیتومتری نسبت به شاهد مورد سنجش قرار گرفت.یافتهها: سیلیمارین در غلظتهای μM 100 و μM 200 نسبت به Dimethyl sulfoxide به طور قابل ملاحظهای تکثیر سلولهای تک هستهای خون محیطی را مهار میکند.نتیجهگیری: با توجه به اثر مهاری سیلیمارین بر تکثیر سلولهای T، شاید بتوان از آن به عنوان جایگزین داروهای شیمیایی مهار کنندهی ایمنی و یک داروی حیات بخش در شرایط نیاز به سرکوب ایمنی، استفاده نمود. https://jims.mui.ac.ir/article_14467_985b206eac962c817a9da80549d2b654.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230720141122Evaluating the Correlation of Genome Size and Behavioral and Ecological Characteristics in Pathogenic Bacteriaبررسی بیوانفورماتیک ارتباط اندازهی ژنوم با خصوصیات ژنتیکی و رفتاری باکتریهای بیماریزا1824183114468FAمحمدرضا پورمنددانشیار، گروه پاتوبیولوژی، دانشکدهی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکى تهران، تهران، ایرانزهرا پاکبازدانشجوی دکتری، گروه پاتوبیولوژی، دانشکدهی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکى تهران، تهران، ایرانعباس رحیمی فروشانیدانشیار، گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکدهی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکى تهران، تهران، ایرانسولماز اوحدیان مقدمدانشجوی دکتری، گروه پاتوبیولوژی، دانشکدهی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکى تهران، تهران، ایرانJournal Article20140914Background: Increasing number of bacteria, which their genome is sequenced, leads to wide spread utilization of this data. Use of genomic information is possible through the simultaneous application of bioinformatics and bacteriology. Bioinformatics study of pathogenic bacteria indicates significant variation in genome size. There are several hypotheses about the reason of this variety as well as the relationship of fundamental processes of bacteria and genome size. This study aimed to investigate the relationship of genetic characteristics and behavior of pathogenic bacteria and genome size.Methods: The genome sequence data of 100 species of pathogenic bacteria were collected from different sources. The association of genome size and some characteristics of pathogenic bacteria was evaluated. Data were analyzed using SPSS19.0 statistical software.Findings: A significant relation was observed between the genome sizes of pathogenic bacteria with regard to some genomic features including the percentage of G + C content, the total number of genes, proteins, pseudogenes, acquired genes and some behavioral and ecological characteristics of bacteria, such as mobility, host range and breathing. Gene distribution and percent of non-protein-coding DNA had no correlation with genome size.Conclusion: There is a high DNA flexibility in pathogenic bacteria, and the size of the DNA is decreased during the evolution. This may lead to loss of some genes and less often acquire genes. These factors cause a reduction in the number of proteins and G + C percentage of bacteria which may account for their habitat limitations.مقدمه: با افزایش تعداد باکتریهایی که توالییابی میشوند، نیاز به بهرهبرداری از این دادهها نیز بیشتر میشود. استفاده از این اطلاعات ژنومی از طریق به کارگیری همزمان علوم بیوانفورماتیک و باکتریشناسی امکان پذیر میباشد. مطالعهی بیوانفورماتیک اندازهی ژنوم باکتریهای بیماریزا، تنوع قابل توجهی را نشان میدهد. فرضیات زیادی در مورد علت این تنوع و همچنین ارتباط اندازهی ژنوم و فرایندهای اساسی باکتری مطرح است. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط اندازهی ژنوم با تعدادی از خصوصیات ژنتیکی و رفتاری باکتریهای بیماریزا بود.روشها: اطلاعات توالی ژنوم 100 گونه باکتری بیماریزا از منابع گوناگون جمعآوری شد. ارتباط اندازهی ژنوم با چند خصوصیت باکتریهای بیماریزا مورد ارزیابی قرار گرفت. برای آنالیز دادهها، از نرمافزاری SPSS نسخهی 19 استفاده شد.یافتهها: اندازهی ژنوم در باکتریهای بیماریزا، ارتباط معنیداری با تعدادی از خصوصیات ژنومی مانند درصد C + G، تعداد کلی ژنها، پروتئینها، Pseudogeneها، ژنهای کسب شده و برخی از خصوصیات رفتاری و اکولوژیکی باکتری مانند تحرک، محدودهی میزبان و تنفس نشان داد. هیچ گونه ارتباط معنیداری بین اندازهی ژنوم، تراکم ژن در طول ژنوم و همچنین درصد DNA غیر کد کننده وجود نداشت.نتیجهگیری: در باکتریهای بیماریزا، DNA انعطافپذیری بالایی دارد و در طی تکامل، دچار کاهش اندازه میشود. در طی این روند، باکتریها تعدادی از ژنهای خود را از دست میدهند و تعداد کمتری نیز ژن کسب میکنند. این عوامل با کاهش تعداد پروتئینها، کاهش درصد C + G و محدود ماندن زیستگاه باکتری همراه است. https://jims.mui.ac.ir/article_14468_2e849ed295cb3e821f534ab7a9387549.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230720141122Metformin and Renal Protectionاثرات حفاظت کلیوی متفورمین1832183714469FAمحمود رفیعیان کوپاییاستاد، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران0000-0003-1673-5741فاطمه قائد امینیپزشک عمومی، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایرانحمید نصریاستاد، گروه نفرولوژی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران0000-0003-1673-5741Journal Article20130712Metformin as a biguanid drug entered to the market 50 years ago, and now is generally recommended as the first-line treatment of type 2 diabetes mellitus, especially in overweight patients. However, in recent years ,new indications for its use have found. Recently, much attention has been directed toward the possible renal protective efficiency of metformin. Recent studies have proven that metformin, possesses antioxidant efficacy as well. Reduction of apoptosis, induced by oxidative stress in endothelial cells and prevention of vascular dysfunction is found with metformin treatment, too. متفورمین به عنوان یک دارو از دستهی بیگوانیدها حدود 50 سال پیش وارد بازار دارویی شد و هم اکنون به عنوان یک داروی خط اول در درمان دیابت نوع 2، به خصوص در افراد با وزن بالا مطرح است. در سالهای اخیر، برای این دارو کاربردهای جدیدی نیز مطرح شده است. از جمله این که به این دارو، به عنوان محافظ کلیه توجه زیادی میشود. مطالعات اخیر، مشخص کردهاند که متفورمین خواص آنتیاکسیدانی خوبی دارد. کاهش آپوپتوز ناشی از اکسیداتیو استرس در سلولهای اندوتلیال و مهار اختلالات عروقی نیز با مصرف متفورمین گزارش شده است. https://jims.mui.ac.ir/article_14469_b204ad30459e359dcbe31a000be9753d.pdfدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی استان اصفهانمجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75953230720141122Congenital Heart Disease with Pulmonary Hypertension; Surgery or Medical Treatment?بیماری مادرزادی قلب همراه با پرفشاری شریان ریوی: جراحی یا درمان دارویی؟1838184314470FAاحمد میردامادیاستادیار، گروه قلب، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجفآباد، اصفهان، ایرانسمیرا اشرفیکارشناس ارشد، آزمایشگاه تحقیقاتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانJournal Article20140210Pulmonary arterial hypertension (PHA) is a frequent complication of congenital heart disease (CHD), most commonly in systemic-to-pulmonary shunt lesions. In patients with an uncorrected left-to right shunt, PAH will end up to Eisenmenger’s syndrome, which is contraindication of surgery. What about patients with moderate to severe PAH, who do not have criteria of Eisenmenger’s syndrome; immediate cardiac repair is preferred or medical treatment? Heart catheterization and evaluation of pulmonary artery reactivity test or lung biopsy might be helpful to find presence of Eisenmenger’s syndrome. Although these guidelines are not always helpful or possible; look at the following article will show how important this subject is. 192 patient with CHD and PAH were evaluated in 4 groups, Eisenmenger’s syndrome (90 patients), left-to-right shunt with PAH (48 patients), PAH with small defect (10 patients) and PAH after defect correction (44 patients). 1-, 5-, 10-, and 20-year survivals were estimated for each group. Findings showed that patients with history of surgery in presence of PAH had worst outcome; and patients with Eisenmenger’s syndrome and those with PAH-associated left-to-right shunt had best prognosis. One of the reasons of this result is presence of a cardiac defect which allows a pulmonary-to-systemic shunt which can maintain the cardiac output in the end stage of disease. Finally, we present a young girl with history of CHD with PAH. She had been operated several years ago. When admitted, she was in a bad condition, with functional class of IV. Echocardiography showed severe PAH. Treatment of PAH started with specific target PAH drugs immediately, but these treatments were too late and patient expired in the hospital. Finally, we would like to pose the question ”Would not it be better if the patient had not undergone the surgery in the first place?”. بروز بیماری مادرزادی قلب حدود 8 در هزار تولد زنده در دنیا است (1). پرفشاری شریان ریوی عارضهی به نسبت شایع بیماری مادرزادی قلب است که در شنتهای چپ به راست دیده میشود (2)...https://jims.mui.ac.ir/article_14470_14389d2663b7c08ea5b5fe75d33a5371.pdf