وضعیت مالاریا در اصفهان در پنج سال گذشته

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی PhD انگل شناسی، کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، گروه انگل‌شناسی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 کارشناس ارشد آمار، معاونت پژوهشی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 کارشناس پرستاری، دانشکده‌ی پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

4 دانشجوی PhD انگل شناسی، گروه انگل‌شناسی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: مالاریا مهم‌ترین بیماری انگلی در جهان است. سالیانه 300 تا 500 میلیون نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند و از این تعداد 1 میلیون کشته بر جای می‌ماند. در برنامه‌ی کنترل مالاریا در سال 1950، استان اصفهان نیز تحت پوشش قرار گرفت و در سال 2003، سازمان بهداشت جهانی اصفهان را در رتبه‌ی ششم بعد از سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان، فارس و تهران قرار داد. لذا بررسی اپیدمیولوژیک مالاریای منطقه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه‌ی مقطعی بود. جامعه‌ی مورد بررسی، کلیه‌ی مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی-درمانی در سال‌های 1383 تا 1388 بودند که از نظر  مالاریا مثبت تشخیص داده شده بودند و روش نمونه‌گیری غیر تصادفی آسان بود.یافته‌ها: از مجموع 726 بیمار 5/93 درصد را مردان و 5/6 درصد را زنان تشکیل می‌دادند. میانگین سنی بیماران 9/9 ± 9/25 سال بود. در 6/94 درصد گونه‌ی غالب انگل پلاسمودیوم ویواکس بود. بیش‌ترین موارد بیماری مربوط به سال 1384 با 5/33 درصد و کم‌ترین آن مربوط به سال 1388 با 8/5 درصد بود. هم‌چنین بیش‌ترین موارد ابتلا مربوط به خرداد ماه بود. مهاجرین افغانی 91 درصد بیماران را به خود اختصاص داده، بیماران ایرانی 8/2 درصد و بیماران تبعه‌ی سایر کشورها 6/5 درصد بودند. 9/47 درصد پس از درمان بهبود یافته، 4/5 درصد تحت درمان بودند و از پیش‌آگهی بیماری در 339 نفر (7/46 درصد) اطلاعی در دست نبود.نتیجه‌گیری: با توجه به شرایط آب و هوایی، وجود گونه‌های پشه‌ی آنوفل از نوع ماکولی‌پنیس، سوپرپیکتوس و ساکارووی و مهاجرت کنترل نشده‌ی افاغنه، امکان به وجود آمدن کانون‌های جدید مالاریا و بروز اپیدمی ‌در اصفهان وجود دارد. لذا می‌توان با کنترل ورود و ممانعت از مهاجرت بی‌رویه، بیماریابی فعال و درمان به موقع و کامل بیماران از ایجاد کانون‌های جدید بیماری در منطقه جلوگیری کرد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Malaria Situation in Isfahan in the Last Five Years

نویسندگان [English]

  • Simindokht Soleimanifard 1
  • Mojtaba Akbari 2
  • Morteza Sabetghadam 3
  • Sedigheh Saberi 4
1 PhD Student, Student Research Committee, Department of Parasitology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
2 MSc of Statistics, Deputy of Research, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
3 BSc of Nursing, School of Nursing and Midwifery, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
4 PhD Student, Department of Parasitology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
چکیده [English]

Background: Malaria is the most important parasitological disease which infected annually 300-500 millions people and caused more than one million people. Eradication process has began since 1950 and Isfahan province was under protection too. In 2003 WHO, put Isfahan in sixth rank after Sistan & Balochestan, Hormozgan, Kerman, Fars and Tehran. Therefore epidemiological study of regional malaria has a special importance.Methods: This study was a cross-sectional study. The study population was all of the patients with malaria who refers to health centers since 2004 to 2009. Sampling method has been unaccidental simple assay.Finding: Totally 726 patients were investigated, 679 patients (93.5%) are male and 47 patients (6.5%) are female. The mean age of studied population was 25.9 ± 9.9 years. Plasmodium vivax was the high prevalent parasite (94.6%). The most prevalence of Malaria was seen in 2005 with 243 patients (23.5%) and during june (11.8%). Afgan immigrants are 91% and Iranian patients were only 2.8% of all patints. After the treatment, 348 patients (47.9%) are fully recovered, 39 patients (5.4%) were remained under treatment and we didn’t have any information from 339 patients (46.7%).Conclusion: Isfahan climate, existence of species of anophel masquito (macolypenis, superpictues and sakharovi) and uncontrolled immigration of Afghans, can lead Isfahan to be a new center for growing malaria epidemics. Therefore we can prevent the distribution of malaria by controlling of entrance, prevent of immigration and effective treatment

کلیدواژه‌ها [English]

  • Malaria
  • Epidemic
  • Isfahan
  1. Mali S, Steele S, Slutsker L, Arguin PM. Malaria surveillance United States, CDC 2009; 58(SSO): 1-16
  2. Medical Protozoology. Tehran: Teymoorzadeh; 1999. P.28-79.
  3. Avicenna AA. Canon of Medicine. Chicago: Kazi Publication; 1999.
  4. Edrisian GH. Malaria in Iran: past and present situation. Iranian J Parasitology 2006; 1(1): 1-14.
  5. Manouchehri AV, Zaim M, Emadi AM. A review of malaria in Iran, 1975-90. J Am Mosq Control Assoc 1992; 8(4): 381-5.
  6. Azizi F, Janghorbani M, Hatami H. Epidemiolo-gy and control of common diseases in Iran. Teh-ran; Khosravi publication; 2010. p. 642-64.
  7. Tabibzadeh I, Mossadegh AG. Comprehensive Report of Anti-Malaria Complains. Feature of health and treatment in Iran 1974; 20(13): 146-68.
  8. Ataei B, Labaf ghasemi R, Sadri Gh.H, Ramezanpour E, Saeedi A. A survey on malaria in Isfahan province during years 1986 to 1996. Kowsar Medical Journal 2000; 5(1): 63-7.
  9. Shemshad Kh, Oshaghi MA, Yaghoobi-Ershadi MR, Vatandoost1 H, Abaie MR, Zarei Z, et al. Morphological and molecular characteristics of malaria vector Anopheles superpictus popula-tions in Iran. Tehran Uniyersirty Medical Journal 2007; 65(8): 6-13.
  10. Ghavami MB, Djadid ND, Haniloo A. Molecular characteristics of Anopheles maculipennis Meig-en in Zanjan, northwest of Iran, inferred from ITS2 sequence analysis. Pak J Biol Sci 2008; 11(4): 539-45.
  11. Yaghoobi-Ershadi MR, Namazi J, Piazak N. Bi-onomics of Anopheles sacharovi in Ardebil prov-ince, northwestern Iran during a larval control program. Acta Trop 2001; 78(3): 207-15.
  12. Oormazdi H. Medical parasitology. 4th ed. Teh-ran: Majed Publication; 1993.
  13. Karimi-Zarch AA, Mahmoodzadeh A, Vatani H. A survey on malaria and some related factors in south east of Caspian sea. Pak j med sci 2006; 22(4): 489-92.
  14. Ministry of health of Islamic Republic of Iran. Center of Disease Control; 2002.
  15. Word Heaith Organization. Subnational Report-ed malaria cases by selected subnational area. 15 of 28 areas: 15-64.[Online] Available from: rbm.who.int/wmr2005/profiles/iran.pdf. 2011.
  16. Motabar M, Azizi F, Janghorbani M, Hatami H. Epideniology and Control of Common disorders in Iran. Tehran: Khosravi publication; 2003. P. 502-29.