بررسی مقایسه‌ای تأثیر میلتفوسین و گلوکانتیم موضعی در درمان لیشمانیوز جلدی

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

1 استاد، مرکز تحقیقات بیماری‌های پوستی و سالک، گروه پوست، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 پزشک عمومی، مرکز تحقیقات بیماری‌های پوستی و سالک، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 دانشیار، گروه پوست، مرکز تحقیقات پوست و سلول‌های بنیادی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: با توجه به محدود بودن مطالعات و عدم بررسی کافی تأثیر میلتفوسین در درمان لیشمانیوز پوستی و این حقیقت که بهبودی سریع‌تر ضایعات سبب ایجاد اسکار کمتر برای بیمار می‌شود، مطالعه‌ی خاضر با هدف بررسی تأثیر میلتیفوسین موضعی در درمان لیشمانیوز پوستی انجام گرفت.روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 64 بیمار مبتلا به لیمشانیوز جلدی به طور مساوی در دو گروه تحت درمان با گلوکانتیم و و میلتفوسین قرار گرفتند. بیماران گروه اول با گلوکانتیم موضعی به صورت هفته‌ای 2 بار (حداکثر برای 28 روز) و گروه دوم با میلتفوسین موضعی (پماد 6%)، به گونه‌ای که ضایعه به طور کامل با پماد آغشته شود، روزانه یک بار (برای 28 روز) درمان شدند. بیماران در طول درمان هر هفته معاینه شدند و اندازه‌ی ضایعات آن‌ها ثبت شد. همه‌ی ضایعات بیماران از لحاظ پیدایش و اندازه زخم، ایندوراسیون، اریتم و اندازه‌ی ضایعه در طول ویزیت‌های هفتگی، انتهای درمان و یک ماه پس از درمان بررسی شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران 30/13 ± 12/23 سال بود. میزان بهبودی کامل در بیماران تحت درمان با گلوکانتیم موضعی در مدت 4 هفته 4/34 درصد و در بیماران تحت درمان با میلتیفوسین 1/53 درصد بود (010 = P). میزان بهبودی کامل در بیماران تحت درمان با گلوکانتیم موضعی 1 ماه بعد از پایان درمان، 0/50 درصد و در بیماران تحت درمان با میلتفوسین 3/81 درصد بود (300/0 = P). میانگین میانگین اندازه‌ی اسکار باقی‌مانده‌ی ناشی از لیشمانیوز جلدی در گروه تحت درمان با گلوکانتیم 9/1 سانتی‌متر و در گروه تحت درمان با میلتیفوسین 9/0 سانتی‌متر بود (001/0 = P).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و سایر مطالعات انجام گرفته در این زمینه می‌توان به این نتیجه رسید که میلتفوسین موضعی سریع‌تر از درمان تزریقی داخل ضایعه‌ی گلوکانتیم می‌تواند ضایعات را بهبود بخشد. همچنین، موارد درمان با میلتفوسین موضعی، اسکار کوچک‌تری برجای می‌گذارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparing the Effects of Topical Miltefosine and Glucantime in Treatment of Cutaneous Leishmaniasis

نویسندگان [English]

  • Ali Asilian 1
  • Shaghayegh Omrani 2
  • Mohammad Ail Nilforoushzadeh 3
1 Professor, Skin Disease and Leishmaniasis Research Center AND Department of Dermatology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2 General Practitioner, Skin Disease and Leishmaniasis Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3 Associate Professor, Skin and Stem Cell Research Center, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
چکیده [English]

Background: Due to the limited number of studies, failure to adequately investigating the impact of miltefosine in the treatment of cutaneous leishmaniasis, and the fact that faster recovery of injuries causes less scarring for the patient, the present study aimed to investigate the effect of topical miltefosine on the treatment of cutaneous leishmaniasis.Methods: In this clinical trial study, 64 patients with cutaneous leishmaniasis were equally treated in two groups with miltefosine and Glucantime. The first group of patients was treated with localized Glucantime 2 times a week (up to 28 days) and the second group was treated with localized miltefosine (ointment 6%), once daily (for 28 days), in a way that the lesion was completely smeared with the ointment. Patients were examined every week during treatment and the lesion size was recorded. All the patients’ lesions regarding their appearance, wound size, induration, erythema, and lesion size during weekly visits, at end of the treatment, and one month after the treatment were assessed.Findings: Mean age of the patients was 23.12 ± 13.30 years. The cure rate was 34.4% in patients treated with topical Glucantime, and 53.1% in the patients treated with topical miltefosine (P = 0.010). 1 month after the treatment, the cure rate was 50% in patients treated with topical Glucantime, and 81.3% in patients treated with miltefosine (P = 0.300). Mean size of the remaining scar caused by cutaneous leishmaniasis was 1.9 cm in the group treated with Glucantime, and 0.9 cm in the group treated with miltefosine (P = 0.001).Conclusion: According to the results of this study and other studies in this area, it can be concluded that topical miltefosine can treat the lesions faster than intralesional Glucantime injection. In addition, patients treated with topical miltefosine had smaller scars.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Glucantime
  • Miltefosine
  • Cutaneous leishmaniasis
  • Treatment

مراجع

  1. Vega-Lopez F, Hay RL. Parasitic worms and protozoa. In: Burns T, Breathnach S, Cox N, Griffiths C, editors. Rook's textbook of dermatology. 7th ed. Hoboken, NJ: Blackwell Science Ltd; 2004. p. 32-42.
  2. Dowlati Y. Cutaneous leishmaniasis: clinical aspect. Clin Dermatol 1996; 14(5): 425-31.
  3. Dowlati Y. Treatment of cutaneous leishmaniasis (Old World). Clin Dermatol 1996; 14(5): 513-7.
  4. Thakur CP, Sinha GP, Pandey AK, Barat D, Singh RK. Daily versus alternate-day regimen of amphotericin B in the treatment of kala-azar: a randomized comparison. Bull World Health Organ 1994; 72(6): 931-6.
  5. Sundar S, Agrawal G, Rai M, Makharia MK, Murray HW. Treatment of Indian visceral leishmaniasis with single or daily infusions of low dose liposomal amphotericin B: randomised trial. BMJ 2001; 323: 419-22.
  6. Lux H, Heise N, Klenner T, Hart D, Opperdoes FR. Ether--lipid (alkyl-phospholipid) metabolism and the mechanism of action of ether--lipid analogues in Leishmania. Mol Biochem Parasitol 2000; 111(1): 1-14.
  7. Croft SL, Neal RA, Pendergast W, Chan JH. The activity of alkyl phosphorylcholines and related derivatives against Leishmania donovani. Biochem Pharmacol 1987; 36(16): 2633-6.
  8. Kuhlencord A, Maniera T, Eibl H, Unger C. Hexadecylphosphocholine: oral treatment of visceral leishmaniasis in mice. Antimicrob Agents Chemother 1992; 36(8): 1630-4.
  9. Sundar S, Rosenkaimer F, Makharia MK, Goyal AK, Mandal AK, Voss A, et al. Trial of oral miltefosine for visceral leishmaniasis. Lancet 1998; 352(9143): 1821-3.
  10. Soto J, Arana BA, Toledo J, Rizzo N, Vega JC, Diaz A, et al. Miltefosine for new world cutaneous leishmaniasis. Clin Infect Dis 2004; 38(9): 1266-72.
  11. Glogau RG, Matarasso SL. Chemical peels. Trichloroacetic acid and phenol. Dermatol Clin 1995; 13(2): 263-76.
  12. Bridenstine JB, Dolezal JF. Standardizing chemical peel solution formulations to avoid mishaps. Great fluctuations in actual concentrations of trichloroacetic acid. J Dermatol Surg Oncol 1994; 20(12): 813-6.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 28 تیر 1391
  • تاریخ بازنگری: 12 آبان 1403
  • تاریخ پذیرش: 17 فروردین 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار