نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم تشریحی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2
استادیار، گروه فیزیک پزشکی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3
استادیار، گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان،ایران
4
دانشیار، گروه قلب و عروق، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
5
دانشیار، گروه رادیولوژی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: کاهش دانسیتهی معدنی استخوان یک عامل مهم برای استئوپروز، به خصوص در میان زنان یائسه، است که هر ساله، نظام سلامت کشور را متحمل هزینهی زیادی میکند. مطالعات مرتبط با پوکی استخوان در حال سیر به سمت مسیر جدیدی است که علاوه بر عوامل رایج مانند افزایش سن، یائسگی، کمتحرکی و ...، سطح سرمی استئوپروتگرین را دارای نقش مهمی در این زمینه میداند. مطالعهی حاضر، برای بررسی رابطهی میان سطح سرمی استئوپروتگرین و دانسیتهی معدنی استخوان در زنان یائسه طراحی شد.روشها: در این مطالعه، 90 نفر از زنان یائسه با میانگین سنی 39/61 سال، مراجعه کننده به مرکز سنجش تراکم استخوان انتخاب شدند. بر اساس پروندههای پرشکی قبلی، 45 نفر در گروه سالم و 45 نفر در گروه استئوپروز قرار گرفتند. سپس، هر دو گروه تحت سنجش تراکم استخوان با روش DXA (Dual-energy X-ray absorptiometry) قرار گرفتند و همچنین، دانسیتهی معدنی استخوان (BMD یا Bone mineral density) و T-score برای آنها تعیین شد. بر اساس T-score، بیماران در دو گروه سالم و استئوپروز قرار گرفتند. برای ارزیابی سطح سرمی استئوپروتگرین (OPG)، از بیماران نمونهی خون تهیه و سرم آنها جدا شد و سپس، با استفاده از روش ELISA (Enzyme-linked immunosorbent assay)، سطح سرمی استئوپروتگرین اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها، آزمونهای 2χ، t و Mann-Whitney مورد استفاده قرار گرفت.یافتهها: میانگین دانسیتهی معدنی استخوان در نقاط مختلف بدن (مهرههای L2، L3 و L4، تروکانتر، گردن فمور و هیپ) بین زنان یائسه در دو گروه مبتلا به استئوپروز و سالم، اختلاف معنیداری نشان داد. مقایسهی توزیع فراوانی وضعیت دانسیتهی معدنی استخوان در دوگروه سالم و مبتلا به استئوپروز نیز با یکدیگر اختلاف معنیداری داشت (001/0 > P). سطح سرمی استئوپروتگرین در دو گروه سالم و مبتلا به استئوپروز با یکدیگر اختلاف معنیداری داشت؛ به طوری که، ارتباط معکوسی میان سطح سرمی استئوپروتگرین و دانسیتهی معدنی استخوان مهرههای کمری (002/0 = P؛ 4/0- = r)، استخوان هیپ (030/0 = P؛ 3/0- = r) و گردن فمور (020/0 = P؛ 3/0- = r) در دو گروه دیده شد.نتیجهگیری: در این مطالعه، بین دانسیتهی معدنی استخوان و سطح سرمی استئوپروتگرین در زنان یائسه، رابطهی معکوس وجود داشت.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Relationship of the Serum Level of Osteoprotegerin and Bone Mineral Density in Postmenopausal Women
نویسندگان [English]
-
Fatemeh Komijany
1
-
Mohammad Reza Salamat
2
-
Mazdak Ganjalikhani-Hakemi
3
-
Morteza Abdar-Esfahani
4
-
Atoosa Adibi
5
1
MSc Student, Department of Anatomical Sciences, School of Medicine AND Student Research Committee, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2
Assistant Professor, Department of Medical Physics, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3
Assistant Professor, Department of Immunology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4
Associate Professor, Department of Cardiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
5
Associate Professor, Department of Radiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]
Background: Deficiency in bone mineral density is an important factor for osteoporosis in postmenopausal women incurring severe financial burden every year on health care services. Related studies of osteoprotegerin (OPG) are shifting to new parameters in addition to common factors such as aging, menopause, lack of exercise and calcium deficiency etc. In this context, osteoprotegerin serum levels play an important role in the pathogenesis of osteoporosis. The purpose of this study was to investigate the possible relationship between serum level of osteoprotegerin and bone mineral density in postmenopausal women.Methods: 90 patients with a mean age of 61.39 years were enrolled. They were divided in two groups of 45 subjects with and without osteoporosis according to their medical records. Both groups were subjected to densitometry using DAX (Dual-energy X-ray absorptiometry). Bone mineral density (BMD) and T-score were determined. Fresh blood serum samples were taken for analysis of osteoprotegerin serum levels using the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) method. To rule out heart diseases, they were examined by a cardiologist. Statistical analysis was done using chi-square, t and Mann-Whitney tests.Findings: Bone mineral density of different parts of the body (vertebrae L2, L3, L4, trochanter, femur and hip bones) in normal and osteoporotic postmenopausal women was found to showed significant difference. Comparing the distribution of bone density status (classified as either normal or osteoporotic) showed a significant difference, too (P < 0.001). There was inverse relationship between bone mineral density of lumbar spine (r = -0.4; P = 0.002), hip (r = -0.3; P = 0.030) and femoral neck (R = -0.31; P = 0.020) and serum osteoprotegerin in the two groups.Conclusions: In this study, bone mineral density and osteoprotegerin showed an inverse relationship.
کلیدواژهها [English]
-
Osteoprotegerin
-
Bone mineral density
-
Postmenopausal women