نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
دانشجوی دکتری، گروه انگل و قارچشناسی، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2
دانشیار، مرکز تحفیفات بیماریهای پوستی و سالک، گروه انگل و قارچشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3
پژوهشگر و کارشناس ارشد حشرهشناسی، ایستگاه تحقیقات سلامت اصفهان، مؤسسهی ملی تحقیقات سلامت، ایران
4
مربی، گروه انگل و قارچشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
5
اپیدمیولوژیست، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
6
گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، اصفهان، ایران
7
کارشناس، گروه مبارزه با بیماریها، مرکز بهداشت شمارهی 1، معاونت بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
8
ایستگاه تحقیقات سلامت اصفهان، مؤسسهی ملی تحقیقات سلامت، ایران
چکیده
مقدمه: مراجعات مکرر بیماران به مراکز درمان بیماری سالک از منطقهی براآن شمالی به خصوص دو روستای تیمیارت و فساران و همچنین گزارشهای مکرر محلی مبنی بر ازدیاد جوندگان در این منطقه، احتمال گسترش بیماری سالک از مناطق مجاور به این مناطق را مطرح ساخت. پیش از این مطالعهای جهت بررسی جنس و گونهی جوندگان موجود در این منطقه انجام نگرفته است. در این مطالعه فون جوندگان منطقه و همچنین میزان آلودگی به Leishmania در جوندگان صیدشده بررسی شد.روشها: در این مطالعه مقطعی، ابتدا کلنیهای فعال شناسایی شدند و با استفاده از تله زندهگیر جوندگان صید گردیدند و بر اساس مشخصات کلیدی تیره، جنس و گونهی آنها شناسایی شد. از زخمها یا تغییرات بالینی قسمتهای مختلف بدن مانند گوشها، پوزه، پنجه، بینی و دم جهت تهیهی لام مستقیم و کشت در محیط (NNN) Novy-MacNeal-Nicolle نمونهگیری شد. سپس جونده تشریح شد و دو نمونه نیز از احشای داخل بدن (کبد و طحال) جهت تهیهی اسمیر و کشت برداشت شد.یافتهها: در این مطالعه تعداد 53 جونده از گونههای Rhombomys opimus با فراوانی 7/71 درصد (38 جونده) و Meriones libycus با 3/28 درصد (15 جونده) به دست آمد. بررسی لامهای تهیهشده از جوندگان، میزان آلودگی در گونهی R.opimus را 4/18درصد و در M. libycus، 3/13 درصد نشان داد.نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دستآمده گونهی R.opimus به عنوان میزبان اولیه و گونهی M.libycus به عنوان میزبان ثانویه در منطقهی مورد مطالعه گزارش گردید.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Cutaneous Leishmaniasis Reservoirs in Northern Baraan Region of Isfahan, Iran
نویسندگان [English]
-
Sedigheh Saberi
1
-
Seyed Hossein Hejazi
2
-
Reza Jafari
3
-
Mehran Bahadoran
4
-
Mojtaba Akbari
5
-
Simindokht Soleymanifard
1
-
Reza Arjmand
1
-
Parisa Alidadi
6
-
Kooros Aminian
7
-
Mohammad-Hossein Arandian
8
1
PhD Student, Department of Parasitology and Mycology, School of Medicine AND Student Research Committee, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2
Associate Professor, Skin Disease and Leishmaniasis Research Center AND Department of Parasitology and Mycology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3
Researcher and Entomologist, Isfahan Health Research Station, National Institute for Health Research, Isfahan, Iran
4
Instructor, Department of Parasitology and Mycology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
5
Epidemiologists, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
6
Department of Biology, Payame Noor University, Isfahan, Iran
7
Health Center No. 1, Deputy of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
8
Isfahan Health Research Station, National Institute for Health Research, Iran
چکیده [English]
Background: Repeated referring of patients from North Baraan region especially from two villages (Timiart and Fesaran( to the Isfahan Research Center of Skin Disease and Leishmaniasis and the Isfahan Province Health Center (Iran) and also repeated writings of level unities to the Disease Control Unit of Health Center No, 1 of this area about the increasing number of rodents in the villages was showing that leismaniasis has an epidemiologic condition in this area. There was no study about the genus and species of reservoir rodents in the region. So, in this study we aimed to study the funa of region rodents and the rate of their involvement by leishmaniasis.Methods: This cross-sectional study was performed on local hunted rodents with Sherman live-traps. Their genus and species were identified using special key references. Samples were taken from animals’ ears, beaks, paws, noses and tails by grinding method for both direct smear and culture in Novy-MacNeal-Nicolle (NNN) medium. Then, they were dissected and two direct smears from the liver and spleen of each one were prepared. The slides underwent direct microscopic exam after Giemsa staining to detect amastigote form of parasites.Findings: Among the total of 53 rodents, Rhombomys opimus comprised 38 (71.7%) and the remaining 15 (28.3%) were Meriones libycus. The rate of infection of Rhombomys opimus was (18.4%) and of Meriones libycus was (13.3%).Conclusion: The results suggested that Rhombomys opimus was the principal reservoir of cutaneous leishmaniasis and Meriones libycus was the second host in this area.
کلیدواژهها [English]
-
Cutaneous leishmaniasis
-
Reservoir
-
Isfahan
-
Iran