آبسه‌‌های خلف صفاقی: گزارشی از تجربیات 12 ساله با تکیه بر علل زمینه‌ساز و معضلات تشخیصی بیماران

ضرغام, مهتاب; قلمکاری, اصغر; خرمی, محمد هاتف; دادخواه, اصغر; مزدک, حمید; یزدانی, محمد

آبسه‌‌های خلف صفاقی: گزارشی از تجربیات 12 ساله با تکیه بر علل زمینه‌ساز و معضلات تشخیصی بیماران

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

¹ استادیار، گروه جراحی کلیه و مجاری ادراری، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

² دانشیار، گروه جراحی کلیه و مجاری ادراری، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

³ دستیار، گروه جراحی کلیه و مجاری ادراری، دانشکده ی پزشکی و کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

⁴ دانشیار، گروه جراحی کلیه و مجاری ادراری، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

⁵ استاد، گروه جراحی کلیه و مجاری ادراری، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: آبسه‌های خلف صفاقی عفونت‌های نادری هستند با سیری طولانی که نه تنها سبب وخامت حال بیمار می‌گردند بلکه مرگ و میر بالایی در پی خواهند داشت. این مطالعه به منظور بررسی شرایط این بیماران در سطح بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تکیه بر تعیین علل پاتولوژیک زمینه‌ساز،تشخیص و پیش‌آگهی بیماران طراحی گردید.روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر گذشته نگر و توصیفی تحلیلی بود. همه‌ی بیمارانی که در سال‌های 1388-1376 در بیمارستان‌های الزهرا (س)، نور و آیت ا.. کاشانی اصفهان، با تشخیص آبسه‌ی خلف صفاقی بستری شده بودند، بررسی شدند. علاوه بر اطلاعات دموگرافیک، مدت بستری بیماران، اولین روش پاراکلینیکی تشخیصی، علل پاتولوژیک زمینه‌ساز، روش درمانی انتخاب شده و پیش‌آگهی بیماران تعیین و آنالیز شد.یافته‌ها: در طی یک دوره‌ی 12 ساله، 23 بیمار با تشخیص قطعی آبسه‌ی خلف صفاقی در بیمارستان‌های مورد بررسی بستری شده بودند. آبسه‌های خلف صفاقی در میان مردان میان‌سال (متوسط سنی 37 سال) شیوع بیشتری داشت. میانگین مدت بستری در بیمارستان 2± 8/10 روز از زمان تشخیص تا تصمیم به اقدام درمانی اختصاصی بود. شایع‌ترین عامل اتیولوژیک و زمینه‌ساز بروز بیماری عوارض جراحی ناشی از عمل‌های اورولوژی بود. سونوگرافی به عنوان اولین روش تصویربرداری و تشخیص آبسه‌های خلفی صفاقی، نقش مهمی را به عهده داشت (در 45 درصد موارد). آبسه‌های خلف صفاقی در 8/21 درصد بیماران منجر به مرگ شد.نتیجه‌گیری: بیماران مبتلا به آبسه‌های خلف صفاقی متخصصین مختلفی را درگیر می‌سازند و ظن بالینی هر پزشکی عاملی بسیار مهمی در پیگیری تشخیص و کوتاه کردن مدت بیماری است. برای درمان موفقیت‌آمیز و کامل بیماران توجه به عامل زمینه‌ساز بیماری و درمان اختصاصی آن ضروری است، در غیر این صورت با وجود میان‌سال بودن بیماران، مرگ و میر بالا خواهد بود. پس از هر عمل باز یا اندوسکوپیک اورلوژی، پیگیری بیماران و در نظر گرفتن این عارضه راه‌گشای تشخیص سریع و طرح درمان مؤثر بیماران خواهد بود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Retroperitoneal abscesses: 12 years of evaluation in Isfahan, Iran

نویسندگان [English]

Mahtab Zargham ¹
Asghar Ghalamkari ¹
Mohamad Hatef Khorami ²
Asghar Dadkhah ³
Hamid Mazdak ⁴
Mohamad Yazdani ⁵

¹ Assistant Professor, Department of Urology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

² Associate Professor, Department of Urology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

³ Resident, Department of Urology, School of Medicine And Student Research Committee, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

⁴ Associate Professor, Department of Urology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

⁵ Professor, Department of Urology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

چکیده [English]

Background: Retroperitoneal abscesses (RPAs) are serious long-term infections leading to considerable mortality and morbidity. We evaluated these uncommon clinical problems and focused on diagnostic techniques, pathologic causes, and therapeutic difficulties useful to the practicing surgeon.Methods: Between October 1995 and November 2007, the medical records of 23 patients seen at Alzahra Hospital (Isfahan, Iran) with the diagnosis of RPA were reviewed retrospectively. Attention was directed to pathogenesis, predisposing factors, clinical presentation, diagnostic imaging, and outcome. The clinical data was then analyzed.Findings: RPAs were more likely to occur among middle-aged men (mean age = 35 years). The disease was likely to present insidiously. On the average it took 10.8 days to diagnose after hospitalization. Among etiologic factors, postsurgical complication of urology played an important role. Tuberculosis still seemed to be an important medical risk factor for RPA. Sonography strongly enhanced the diagnosis of RPA (45%). However, the diagnostic imaging modality of choice was computerized tomography (CT). Finally, RPA led to prolonged hospitalization (12.8 days) and a high mortality rate (21.7%). Conclusion: A correct clinical suspicion is an important factor in diagnosing this chronic illness. Distinction of predisposing factors would lead to successful treatment and decreased morbidity. Sonography is the simplest and the most available diagnostic modality for RPA. The most common causes of RPA include urological causes and the most successful therapeutic decision is surgical drainage.

کلیدواژه‌ها [English]

Retroperitoneal abscesses
Diagnostic technique
Prognosis

مراجع

Crepps JT, Welch JP, Orlando R, III. Management and outcome of retroperitoneal abscesses. Ann Surg 1987; 205(3): 276-81.
Simons GW, Sty JR, Starshak RJ. Retroperitoneal and retrofascial abscesses. A review. J Bone Joint Surg Am 1983; 65(8): 1041-58.
Stevenson EO, Ozeran RS. Retroperitoneal space abscesses. Surg Gynecol Obstet 1969; 128(6): 1202-8.
Altermeier WA, Alexander JW. Retroperitoneal abscess. Arch Surg 1961; 83: 512-24.
Yamamoto T, Yoshioka N, Katoh Y, Iguchi M, Katoh M, Kurita T. A case of suspected tuberculous retroperitoneal abscess effectively cured using sclerotherapy with minocycline. Hinyokika Kiyo 2003; 49(12): 761-4.
Cruse PJ. Surgical wound infection. In: Wonsiewicz MJ, editor. Infectious diseases. Philadelphia: W.B. Saunders Co; 1992. p. 758-64.
Welch JP. Unusual abscesses in perforating colorectal cancer. Am J Surg 1976; 131(3): 270-4.
Dicker RC, Greenspan JR, Strauss LT, Cowart MR, Scally MJ, Peterson HB, et al. Complications of abdominal and vaginal hysterectomy among women of reproductive age in the United States. The Collaborative Review of Sterilization. Am J Obstet Gynecol 1982; 144(7): 841-8.
Tunuguntla A, Raza R, Hudgins L. Diagnostic and therapeutic difficulties in retroperitoneal abscess. South Med J 2004; 97(11): 1107-9.
Rajesh A, Jakanani G, Mayer N, Mulcahy K. Computed tomography findings in xanthogranulomatous pyelonephritis. J Clin Imaging Sci. 2011; 1: 45.
Larsen JW, Hager WD, Livengood CH, Hoyme U. Guidelines for the diagnosis, treatment and prevention of postoperative infections. Infect Dis Obstet Gynecol 2003; 11(1): 65-70.
Blumenthal DH, Morin ME, Tan A, Li YP. Intestinal penetration by tuberculous psoas abscess. AJR Am J Roentgenol 1981; 136(5): 995-7.
Ravo B, Khan SA, Ger R, Mishrick A, Soroff HS. Unusual extraperitoneal presentations of diverticulitis. Am J Gastroenterol 1985; 80(5): 346-51.
Morton A, Meyers MD. Acute extraperitoneal infection. Seminars in Roentgenology 1973; 8(4): 445-64.
Negus S, Sidhu PS. MRI of retroperitoneal collections: a comparison with CT. Br J Radiol 2000; 73(872): 907-12.
Siegel JF, Smith A, Moldwin R. Minimally invasive treatment of renal abscess. J Urol 1996; 155(1): 52-5.
O'Keefe TJ. Retroperitoneal abscess. A potentially fatal complication of closed fracture of the pelvis. J Bone Joint Surg Am 1978; 60(8): 1117-21.
Kraybill WG, Reinsch J, Puckett CL, Bricker EM. Pelvic abscess following preoperative radiation and abdominoperineal resection: management with a free flap. J Surg Oncol 1984; 25(1): 18-20.