مقایسه‌ی اثر بخشی اومپرازول خوراکی و پانتوپرازول وریدی در بیماران مبتلا به خونریزی گوارشی فوقانی با ریسک بالا

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

1 فوق تخصص بیماریهای گوارش وکبد، استادیار گروه داخلی دانشکده پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 دستیارفوق تخصصی بیماریهای گوارش وکبد، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

  مقدمه:   داروهای مهارکننده‌‌ی پمپ پروتون همواره در کنار درمان آندوسکوپی برای بیماران مبتلا به خونریزی گوارش مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها به دو صورت خوراکی و وریدی مورد استفاده قرار می‌گیرند که تفاوت عمده‌ای در هزینه‌ی درمان و راحتی برای بیمار بین این دو روش وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان خوراکی و وریدی در بیماران با ریسک بالا (بیماران با خونریزی فعال، لخته‌ی چسبیده و یا وجود رگ بدون خونریزی در زخم) و مقایسه‌ی این دو روش می‌باشد. روش‌ها: از بیماران مبتلا به خونریزی گوارشی با خطر بالا بعد از درمان آندوسکوپی، به صورت تصادفی 45 بیمار با پانتوپرازول وریدی (80 میلی‌گرم دوز اولیه، سپس 8 میلی‌گرم در ساعت) و 48 بیمار با اومپرازول خوراکی (دوز 40 میلی‌گرم هر 12 ساعت)، تحت درمان قرار گرفتند. درمان هر دو گروه تا 48 ساعت ادامه یافت. یافته‌ها: در گروه پانتوپرازول وریدی 45 نفر (متوسط سن 18 ± 45، نسبت مرد به زن 28 به 17 نفر معادل 6/1) و در گروه اومپرازول خوراکی 48 نفر (متوسط سن 15 ± 42، نسبت مرد به زن 30 به 18 معادل 7/1 ) بررسی شدند. دو گروه از نظر محل زخم، وجود هلیکو‌باکتر و نوع علامت خونریزی هماهنگ بودند. در مقایسه‌ی نتایج درمان،‌ مقدار خون تزریق‌شده، مرگ و میر تا یک ماه بعد از ترخیص، نیاز به جراحی و خونریزی مجدد دو گروه تفاوت عمده‌ای نداشتند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که نتایج درمان در دو گروه اومپرازول خوراکی با دوز بالا و پانتوپرازول وریدی معادل یکدیگر است. واژگان کلیدی: زخم پتیک،‌ اومپرازول، مهارکننده پمپ پروتون، خونریزی گوارش فوقانی.

عنوان مقاله [English]

The comparison of oral omeprazole and intravenous pantoprazole effects in high risk upper gastrointestinal bleeding patients

نویسندگان [English]

  • Ahmad Shavakhi 1
  • Saeid Ataei 2
  • Mahnaz Ataei 2
  • Mahsa khodadostan 3
  • Mohammad Reza Minakari 1
1 Assistant Professor, Department of Gastroenterology, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2 Medical Student, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3 Resident of Internal Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: Proton pomp inhibitor drugs are used in the patients presenting gastrointestinal (GI) bleeding as adjuvant to endoscopic treatment. Proton Pomp Inhibitor (PPI) therapy is used via IV or oral route, with significant difference in cost and convenience. The aim of this study was the evaluation of outcomes in PPI therapy via IV or oral rout in high risk patients (i.e. active bleeding, adherent clot and non bleeding visible vessel). Methods: After endoscopic treatment, high risk patients presenting with upper gastrointestinal bleeding were randomly divided into two groups. Group one including 45 patients who received IV pantoprazole (80 mg stat, and 8 mg/h for 48 hours) and group two 48 patients received omeprazole (40 mg bid for 48 hours). Findings: The mean age of pantoprazole group was 45 ± 18 years (45 patients, Male (28)/Female (17) = 1.6) compared to omeprazole group 42 ± 15 years (48 patients Male (30)/Female (18) = 1.7). The two groups were matched for site of ulcer, age, rate of H. pylroi infection and type of bleeding stigmata. There were no differences between two groups in regards to transfusion units, death, surgery and rebleeding. Conclusion: High dose oral omeprazole is as effective as intravenous pantoprazole in high risk GI bleeding patients treated with endoscopic treatment. Key words: Peptic ulcer, omeprazole, proton pomp inhibitor, upper gastrointestinal bleeding.