نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
کارشناس ارشد، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2
دکترای تخصصی، گروه اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات پیشگیری از بیماری‌های متابولیک، پژوهشکده‌ی علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
3
استاد، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4
دانشیار، مرکز تحقیقات پیشگیری از بیماری‌های متابولیک، پژوهشکده‌ی علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
5
استادیار، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
6
محقق عالی، مرکز تحقیقات پیشگیری از بیماری‌های متابولیک، پژوهشکده‌ی علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
7
استادیار، گروه آمار زیستی، دانشکده‌ی پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
8
استاد، مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز، پژوهشکده‌ی علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: تعداد کمی از مطالعات به آموزش اصلاح سبک زندگی در جهت پیشگیری از چاقی در سطح جامعه پرداخته‌اند. مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش جمعیتی اصلاح سبک زندگی بر شیوع چاقی عمومی و چاقی مرکزی در بزرگسالان انجام گرفت. روش‌ها: این مطالعه روی 3270 مرد (1205 نفر گروه مداخله و 2065 نفر گروه شاهد) و 4464 زن (1670 نفر گروه مداخله و 2794 نفر گروه شاهد) بزرگسال 20 ساله و بالاتر در تهران (شرکت‌کننده در مطالعه‌ی قند و لیپید تهران طی سال‌های 90-1378) انجام شد. در 4 بررسی مقطعی با فواصل 3 ساله متغیرهای دموگرافیک، عادات رفتاری و وضعیت ابتلای این افراد به چاقی عمومی و مرکزی مورد ارزیابی قرار گرفت. مداخلات شامل ارائه‌ی مشاوره‌ها، سخنرانی‌ها و توزیع مواد کتبی آموزشی در زمینه‌ی بهبود رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی و کاهش استعمال دخانیات در طی مطالعه بود. یافته‌ها: میانگین سنی مردان و زنان به ترتیب 9/14 ± 2/44 و 7/13 ± 1/42 سال بود. پس از 9/9 سال پیگیری، مداخله روی شانس چاق شدن مردان و زنانی که در آغاز مطالعه چاق نبودند، تأثیر محسوسی نداشت و شانس چاق ماندن مردان و زنانی که در آغاز مطالعه چاق بودند را 27/0 و 38/0 کاهش داد. کاهش مشاهده شده تنها در زنان معنی‌دار بود (002/0 = P). مداخلات، شانس چاقی مرکزی را در زنان مبتلا به چاقی مرکزی 34/0 کاهش داد (002/0 = P)، اما در سایر افراد تأثیری نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان دهنده‌ی تأثیر مفید مداخلات جمعیتی اصلاح سبک زندگی بر کاهش شیوع چاقی عمومی و چاقی مرکزی در بزرگسالان مبتلا به این مشکلات بود. این اثرات در زنان به مراتب بیشتر از مردان بود. بنابراین اصلاح برنامه‌ی مداخلات اجرایی در افراد غیر چاق و مردان چاق لازم به نظر می‌رسد. واژگان کلیدی: مداخلات جمعیتی، چاقی، بزرگسالان، مطالعه‌ی قند و لیپید تهران
عنوان مقاله [English]
Effects of Lifestyle Modification Education on Prevalence of General and Central Obesity in Adults: Tehran Lipid and Glucose Study, Iran
نویسندگان [English]
-
Farzaneh Mobasheri
1
-
Davood Khalili
2
-
Yadollah Mehrabi
3
-
Farzad Hadaegh
4
-
Mohammad Movahedi
5
-
Amir Abbas Momenan
6
-
Arash Ghanbarian
6
-
Farid Zayeri
7
-
Fereidoun Azizi
8
1
Department of Epidemiology, School of Public Health, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
2
Epidemiologist, Prevention of Metabolic Disorders Research Center, Research Institute for Endocrine Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
3
Professor, Department of Epidemiology, School of Public Health, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
4
Associate Professor, Prevention of Metabolic Disorders Research Center, Research Institute for Endocrine Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
5
Assistant Professor, Department of Epidemiology, School of Public Health, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
6
Research Associate, Prevention of Metabolic Disorders Research Center, Research Institute for Endocrine Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
7
Assistant Professor, Department of Biostatistics, School of Paramedical Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
8
Professor, Endocrine Research Center, Research Institute for Endocrine Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
چکیده [English]
Background: Few studies have used lifestyle modification to prevent obesity at the community level. The aim of this study was to determine the effects of lifestyle modification education on the prevalence of general and central obesity in adults. Methods: We studied 3270 men (1205 and 2065 individuals in the intervention and control groups, respectively) and 4464 women (1670 and 2794 individuals in the intervention and control groups, respectively). They participated in Tehran Lipid and Glucose Study during 1999-2011. Demographic characteristics, behavioral habits, and obesity status of the participants were assessed through four cross-sectional surveys with 3-year intervals. The intervention included education for improving diet and physical activity and decreasing smoking through counseling, lectures, and publications. Findings: The mean age of men and women was 44.2 ± 14.9 and 42.1±13.7 years, respectively. During a median follow-up of 9.9 years, the intervention had no significant impact on the odds of becoming obese in non-obese men and women. However, it resulted in 0.27 and 0.38 decreases in the odds of continuing to be obese in obese men and women, respectively. The changes were only significant in women (P = 0.003). In addition, the intervention reduced the odds of central obesity by 0.34 in the women with central obesity (P = 0.002). However, it had no significant effects on central obesity among other participants. Conclusion: Population-based interventions can be beneficial in reducing the prevalence of general and central obesity in adults. These effects are stronger in women than in men. Thus, implementing interventional programs among non-obese individuals is necessary. Keywords: Population-based interventions, Obesity, Adults, Tehran lipid and glucose study
)