مقایسه‌ی اثرات داروهای تجویز شده بر رخداد و تعداد حملات بیماران مبتلا به Multiple Sclerosis

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آمار زیستی و کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران

2 استاد، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، مجموعه‌ی مراکز تحقیقاتی الزهرا (س)، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 استاد، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران

4 استادیار، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران

5 دانشجوی پزشکی، کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشکده‌ی پزشکی و مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: درمان، نقش مهمی بر پیش‌گیری و کنترل حمله در بیماران Multiple sclerosis (MS) دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر نوع داروی مصرفی بر رخداد و تعداد حملات این بیماران است.روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، تعداد 1815 بیمار MS مراجعه کننده به بیمارستان آیت‌اله کاشانی اصفهان که اطلاعات آن‌ها در نرم‌افزار iMED ثبت شده بود و حداقل 34 ماه تحت پی‌گیری بودند، وارد مطالعه شدند. اثر نوع داروی مصرفی بر رخداد و تعداد حملات، با استفاده از مدل دو جمله‌ای منفی Hurdle با استفاده از نرم‌افزار R تعیین شد.یافته‌ها: نوع داروی مصرفی اثر معنی‌داری بر رخداد حمله داشت؛ به گونه‌ای که در مقایسه با داروی بتا- اینترفرون 1a (Interferon beta-1a) (عضلانی)، داروهای بتا- اینترفرون 1a (زیر جلدی)، فینگولیمد (Fingolimod)، گلاتیرامر استات (Glatiramer acetate) و آزاتیوپرین به‌ ویژه برای بیماران عود- فروکش کننده، اثر کمتری داشتند. بتا- اینترفرون 1b، اثر بیشتری و گلاتیرامر استات، اثر کمتری بر رخداد حمله به ترتیب در زنان و مردان داشت. در زنان، نوع داروهای مصرفی فینگولیمد، گلاتیرامر استات و آزاتیوپرین بر تعداد حملات اثر کمتری داشتند. سن بر رخداد و تعداد حملات در هر دو گروه مردان و زنان و هر دو سیر بالینی عود- فروکش کننده و پیش‌رونده، تأثیر معنی‌داری داشت.نتیجه‌گیری: بیماران جوان‌تر، رخداد حمله‌ی بیشتری داشتند. داروی بتا- اینترفرون 1a (عضلانی) نسبت به سایر داروها در کاهش رخداد حمله عملکرد بهتری داشته است. در زنان، بیمارانی که داروی بتا- اینترفرون 1b را مصرف نموده‌اند، تعداد حملات کمتری نسبت به بیماران مصرف کننده‌ی داروی بتا- اینترفرون 1a (عضلانی) داشته‌اند. در بین مردان، بیماران با داروی مصرفی بتا- اینترفرون 1a (عضلانی) نسبت به گلاتیرامر استات رخداد حمله‌ی کمتری داشتند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparison Effect of Prescription Drugs on the Occurrence and the Number of Attacks in Patients with Multiple Sclerosis

نویسندگان [English]

  • Marjan Jamalian 1
  • Vahid Shaygannejad 2
  • Soleiman Kheiri 3
  • Morteza Sedehi 4
  • Omid Mirmosayyeb 5
1 MSc Student, Department of Epidemiology and Biostatistics AND Student Research Committee, School of Public Health, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran
2 Professor, Isfahan Neurosciences Research Center, Alzahra Research Complex, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3 Professor, Social Determinants of Health Research Center, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran
4 Assistant Professor, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran
5 Student of Medicine, Student Research Committee, School of Medicine AND Isfahan Neurosciences Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: Treatment has a major effect on attacks in patients with multiple sclerosis (MS). This study aimed to determine the effect of the type of used drug on occurrence and number of attacks in patients with multiple sclerosis.Methods: In this cross-sectional study, 1815 patients with multiple sclerosis referred to Ayatollah Kashani hospital in Isfahan, Iran, whose information was recorded in iMED software and followed at least for 34 months, were included. The effect of the type of drug on occurrence and number of attacks was determined using Negative Binomial Hurdle model by R software.Findings: The type of drug had a significant effect on the occurrence of attack; so that, compared to interferon beta-1a (muscle), interferon beta-1a (subcutaneous), fingolimod, glatiramer acetate and azathioprine were less effective, especially for relapsing-remitting types. Interferon beta-1b and glatiramer acetate had more and less effective on the occurrence of the attack in women and men, respectively. In women, fingolimod drugs, glatiramer acetate, and azathioprine had less effect on the number of attacks, respectively. The effect of age was significant on the occurrence and number of attacks in men and women, and both the recurrence and progressive clinical course.Conclusion: Younger patients had more occurrences of attacks. Interferon beta-1a (muscle) has a better performance than other drugs in reducing occurrence of attacks. In women, patients taking interferon beta-1b had fewer attacks compared to patients taking interferon beta-1a (muscle). In men, patients taking interferon beta-1a (muscle) had fewer attacks than those taking glatiramer acetate.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Multiple Sclerosis
  • Treatment
  • Prescription drugs
  • Disease progression
  • Relapse

مراجع

  1. Compston A, Coles A. Multiple sclerosis. Lancet 2008; 372(9648): 1502-17.
  2. Lublin FD, Reingold SC. Defining the clinical course of multiple sclerosis: results of an international survey. National Multiple Sclerosis Society (USA) Advisory Committee on Clinical Trials of New Agents in Multiple Sclerosis. Neurology 1996; 46(4): 907-11.
  3. Kremenchutzky M, Rice GP, Baskerville J, Wingerchuk DM, Ebers GC. The natural history of multiple sclerosis: A geographically based study 9: Observations on the progressive phase of the disease. Brain 2006; 129(Pt 3): 584-94.
  4. Vosoughi R, Freedman MS. Therapy of MS. Clin Neurol Neurosurg 2010; 112(5): 365-85.
  5. Nikfar S, Rahimi R, Abdollahi M. A meta-analysis of the efficacy and tolerability of interferon-beta in multiple sclerosis, overall and by drug and disease type. Clin Ther 2010; 32(11): 1871-88.
  6. Goodin DS, Frohman EM, Garmany GP, Jr., Halper J, Likosky WH, Lublin FD, et al. Disease modifying therapies in multiple sclerosis: Report of the Therapeutics and Technology Assessment Subcommittee of the American Academy of Neurology and the MS Council for Clinical Practice Guidelines. Neurology 2002; 58(2): 169-78.
  7. Barbero P, Verdun E, Bergui M, Pipieri A, Clerico M, Cucci A, et al. High-dose, frequently administered interferon beta therapy for relapsing-remitting multiple sclerosis must be maintained over the long term: the interferon beta dose-reduction study. J Neurol Sci 2004; 222(1-2): 13-9.
  8. Kunze AM, Gunderson BW, Gleason PP, Heaton AH, Johnson SV. Utilization, cost trends, and member cost-share for self-injectable multiple sclerosis drugs--pharmacy and medical benefit spending from 2004 through 2007. J Manag Care Pharm 2007; 13(9): 799-806.
  9. Palesh M, Jonsson PM, Jamshidi H, Wettermark B, Tomson G, Fredrikson S. Diffusion of interferon beta in Iran and its utilization in Tehran. Pharmacoepidemiol Drug Saf 2008; 17(9): 934-41.
  10. Neelon B, O'Malley AJ, Smith VA. Modeling zero-modified count and semicontinuous data in health services research Part 1: Background and overview. Stat Med 2016; 35(27): 5070-93.
  11. Chitsaz A, Ashtari F. Comparison of therapeutic effect of Cinnovex and Avonex in multiple sclerosis. Proceedings of the 6th International Iranian Congress of MS; 2009 Oct 15-16; Tabriz, Iran. [In Persian].
  12. Iranmanesh F, Vakilian A. Comparison of Cinnovex, Avonex, and Rebif in treatment of relapsingremitting multiple sclerosis. Proceedings of the 17th International Congress of Neurology and Clinical Electrophysiology of Iran; 2010 May 25-28; Tehran, Iran. [In Persian].
  13. Mazdeh M, Afzali S, Jaafari MR. The therapeutic effect of Avonex, Rebif and Betaferon on EDSS and relapse in multiple sclerosis: A comparative study. Acta Med Iran 2010; 48(2): 83-8.
  14. Wu X, Dastidar P, Kuusisto H, Ukkonen M, Huhtala H, Elovaara I. Increased disability and MRI lesions after discontinuation of IFN-beta-1a in secondary progressive MS. Acta Neurol Scand 2005; 112(4): 242-7.
مجله دانشکده پزشکی اصفهان
دوره 35، شماره 454 - شماره پیاپی 454
آذر و دی 1396
صفحه 1557-1563

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 25 شهریور 1396
  • تاریخ بازنگری: 11 آبان 1403
  • تاریخ پذیرش: 17 فروردین 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار