شیوع آلودگی به ویروس هپاتیت B و عوامل خطر آن در کودکان و نوجوانان خیابانی شهر اصفهان

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

1 استادیار بیماری‌های عفونی و گرمسیری، دانشکده‌ی پزشکی، مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

2 کارشناس پژوهشی، مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

3 متخصص پزشکی اجتماعی، مرکز تحقیقات بیمار‌‌ی‌های عفونی و گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

4 کارشناس ارشد میکروبیولوژی، مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

5 مدیر کل سازمان بهزیستی استان اصفهان، اصفهان

6 دانشجوی دکتری روانشناسی، معاون امور اجتماعی، سازمان بهزیستی استان اصفهان، اصفهان

چکیده

مقدمه: میلیون‌ها کودک در جهان در خیابان‌ها زندگی می‌کنند. برخوردهای خشونت‌آمیز، مصرف مواد مخدر و سوء استفاده‌های جنسی به وفور در این جمعیت دیده می‌شود. این افراد در معرض ابتلا به عفونت‌های ویروسی از جمله هپاتیت B هستند. مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین شیوع آلودگی به ویروس هپاتیت B و عوامل خطر آن در کودکان و نوجوانان خیابانی شهر اصفهان طراحی گردید.

روش ها: در یک مطالعه‌ی مقطعی، 399 کودک و نوجوان خیابانی شهر اصفهان طی سال‌های 86-1384 به روش نمونه‌گیری غیر احتمالی آسان، پس از تکمیل پرسش‌نامه‌ی اطلاعات دموگرافیک و رفتارهای پر خطر، از نظر آلودگی به ویروس هپاتیت B مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار 15SPSS و با روش‌های آمار توصیفی، t-test، 2χ، Mann-Whitny و Logistic regression مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: تعداد 271 پسر (68 درصد) و 128 دختر (32 درصد) با میانگین سنی 27/3 ± 74/12 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. 68 درصد شرکت کنندگان، فقر را عامل اصلی خیابانی شدن خود می‌دانستند. در مورد مصرف سیگار، مشروبات الکلی و مواد مخدر به ترتیب 7/91 درصد، 7/94 درصد و 7/96 درصد سابقه‌ی مصرف نداشتند. 4/34 درصد دختران و 4/4 درصد پسران (001/0P = ) سابقه‌ی برقراری رابطه‌ی جنسی و 68 درصد دختران و 3/17 درصد پسران (001/0 P =) سابقه‌ی درگیری فیزیکی با دیگران داشتند. در بین شرکت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنندگان شیوع HBs Ag 3/3 درصد، Hbs Ab 4/14 درصد و HBc Ab 1/2 درصد بود. بین شیوع هپاتیت B و عوامل خطر احتمالی رابطه‌ی معنی‌دار آماری یافت نشد .

نتیجه گیری: لازم است ضمن اجرای برنامه‌های آموزشی جهت آگاه سازی این جمعیت از رفتارهای پر خطر و بیماری‌های ناشی از آن، نسبت به برقراری کلاس‌های آموزشی در راستای ارتقای کیفیت زندگی این کودکان و نوجوانان و واکسیناسیون هپاتیت B در افراد فاقد ایمنی، اقدام نمود.

واژگان کلیدی:
هپاتیت B، کودکان خیابانی، عوامل خطرزا، رفتارهای پرخطر، پیش‌گیری.

عنوان مقاله [English]

Seroprevalence and Associated Risk Factors of Hepatitis B Virus among Street Children in Isfahan, Iran

نویسندگان [English]

  • Behrooz Ataei 1
  • Zary Nokhodain 2
  • Anahita Babak 3
  • Parisa Shoaei 4
  • Mahmoud Mohammad zadeh 5
  • Saeid Sadeghi 6
1 Assistant Professor, Infectious Diseases and Tropical Medicine Research Center. Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan
2 Research Assistant Infectious Diseases and Tropical Medicine Research Center. Isfahan University of Medical Sciences, IsfahanAnahita Babak
3 Community and Preventive Medicine Specialist, Infectious Diseases and Tropical Medicine Research Center. Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan
4 Microbiologist, Infectious Diseases and Tropical Medicine Research Center. Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan
5 Manager, Isfahan Provice Social Welfare Organisation, Isfahan
6 PhD Student in Psychology and Social Chancellor, Isfahan Provice Social Welfare Organisation, Isfahan
چکیده [English]

Background:
Millions of children around the world live on the street. They are at higher risk of viral diseases (eg. hepatitis B virus) because of physical, sexual and drug abuse. The aim of this study was to evaluate the prevalence of hepatitis B virus (HBV) and its risk factors in Isfahan street children.

Methods: In a cross-sectional study, we selected 399 street children. After getting information and performing the tests for HBs Ag, HBs Ab and HBc Ab, data were analyzed by SPSS software version 15 used t-test, χ2, Mann-Whitney and logistic regression.

Findings: We studied 271 (68%) boys and 128 (32%) girls. Their mean age was 12.74 ± 3.27 years. In our study, poverty was the main motivation for street children (68% of participants). 91.7%, 94.7% and 96.7% of the participants had no history of smoking, drinking alcoholic beverages or drug abuse, respectively. 34.4% of girls and 4.4% of boys (P = 0.001) were sexually abused and 68% of girls and 17.3% of boys (P = 0.001) were involved in physical fighting. HBs Ag, HBs Ab and HBc Ab seroprevalence were 3.3%, 14.4% and 2.1% respectively. No significant statistical difference was between HBV-seroprevalence and its probable risk factors.

Conclusion: KEducational programs for safer behaviors, training them to improve their quality of life, and hepatitis B vaccination in those who are non-immune should be performed.

Key words: HBV, Street children, Risk factors, Risk behaviors, Prevention.