نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
2
دانشجوی دکتری، گروه پزشکی مولکولی، دانشکدهی پزشکی و مرکز تحقیقات ایمونولوژی مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3
دانشیار، مرکز تحقیقات ایمونولوژی، آسم و آلرژی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
4
دانشجوی دکتری، گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
5
استادیار، مرکز تحقیقات ایمونولوژی، آسم و آلرژی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
6
استاد، گروه ایمنیشناسی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
7
گروه ایمنیشناسی، مرکز تحقیقات ایمونولوژی، آسم و آلرژی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
8
دانشیار، مرکز تحقیقات سقط، پژوهشکدهی علوم تولید مثل، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
چکیده
مقدمه: آسم، یک بیماری التهابی مزمن برگشتپذیر راههای هوایی میباشد که تأثیر سیتوکاینهای التهابی در تشدید بیماری آسم ثابت شده است و هدف از انجام مطالعهی حاضر، بررسی سیتوکاینهای التهابی اینترلوکین 17 (Interleukin 17 یا IL17) و اینترلوکین 22 (Interleukin 22 یا IL22) در کودکان مبتلا به آسم و مقایسهی آن با کودکان سالم بود.روشها: در این مطالعهی مورد- شاهدی از تعداد 15 کودک مبتلا به آسم و 15 کودک سالم، 5 سیسی خون هپارینه گرفته شد و بعد از جداسازی سلولهای تک هستهای خون محیطی به مدت 72 ساعت کشت داده شد و میزان ترشح IL17 و IL22 به روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و میزان درصد سلولهای TCD4+IL17+ و TCD4+IL22+ به روش فلوسایتومتری بررسی شد.یافتهها: در جامعهی مورد مطالعه، میانهی سطح اینترلوکین IL17 (64/0 = P) و IL22 (63/0 = P) ترشحی از سلولهای خون محیطی بین گروه مورد و شاهد تفاوت معنیداری مشاهده نشد. همچنین، تفاوت میانهی درصد سلولهای TCD4+IL17+ (30/0 = P) و TCD4+IL22+ (41/0 = P) معنیدار نبود، اما میانهی درصد سلولهای TCD4+IL17-IL22+ افزایش داشت که از لحاظ آماری معنیدار نبود (56/0 = P).نتیجهگیری: در جامعهی مورد بررسی، شامل کودکان مبتلا به آسم کنترل شدهی نسبی و کامل، تفاوت معنیداری بین میزان ترشح اینترلوکینهای IL17 و IL22 و میانهی درصد سلولهای TCD4+IL17+ و TCD4+IL22+ در مقایسه با کودکان سالم وجود نداشت و میتوان نتیجه گرفت که در آسم کنترل شده تأثیری ندارد. اگر چه افزایش میانهی درصد سلولهای TCD4+IL17-IL22+* در گروه مورد به سطح معنیداری نرسید، اما میتواند در آینده با حجم نمونهی مناسبتر، آن را بررسی کرد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Comparison of Interleukin 17 and Interleukin 22 Inflammatory Cytokines in Peripheral Blood Mononuclear Cells of Children with and without Asthma
نویسندگان [English]
-
Monir Seyedmofidi
1
-
Narges Soleimanifar
2
-
Katayoon Bidad
3
-
Maryam Golara
4
-
Mohammad Reza Fazlollahi
5
-
Mohammad Hosein Niknam
6
-
Shaghayegh Tajik
7
-
Morteza Samadi
8
1
MSc Student, Department of Immunology, School of Medicine, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
2
PhD Student, Department of Molecular Medicine, School of Medicine AND Molecular Immunology Research Center, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
3
Associate Professor, Immunology, Asthma and Allergy Institute, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
4
PhD Student, Department of Immunology, School of Medicine, Tarbiat Madares University, Tehran, Iran
5
Assistant Professor, Immunology, Asthma and Allergy Institute, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
6
Professor, Department of Immunology, School of Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
7
Department of Immunology, Immunology, Asthma and Allergy Institute, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
8
Associate Professor, Abortion Research Centre, Reproductive Sciences Institute, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
چکیده [English]
Background: Asthma is a reversible chronic inflammatory disease of airways that the effects of inflammatory cytokines in its severity has been proven. This study aimed to compare interleukin 17 (IL17) and interleukin 22 (IL22), two effective cytokines in asthma, children with and without asthma.Methods: In this case-control study, 15 children with asthma and 15 healthy children were included. Peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) were isolated from 5 cc of heparinized blood samples, and cultured under stimulation with anti-CD3 and anti-CD28 for 72 hours. Percentage of CD4+IL17+ and CD4+IL22+T cells was assessed by flow cytometry method. Secretion of IL17 and IL22 cytokines was measured using enzyme-linked immunosorbent assay (ELIZA) technique.Findings: There was no significant difference between cases and controls in levels of secreted IL17 and IL22 in supernatant of cultured cells. Moreover, there was no significant difference between patients and healthy group in terms of CD4+IL17+ (P = 0.30) and CD4+IL22+ (P = 0.41) T cells in PBMCs; although the median percentage of IL17+IL22+ T cells in CD4+ T-cell subset had an elevated level in patients group but the difference was not significant (P = 0.56).Conclusion: In studied community containing children with relative- and completely-controlled asthma, there were no significant differences with healthy children in IL17 and IL22 levels, as well as CD4+IL17+ and CD4+IL22+ T cells in PBMCs. Although the median percentage of CD4+IL17+IL22+* T cells had not a significant elevated level in patients group, more studies with larger sample sizes could be helpful.
کلیدواژهها [English]
-
Asthma
-
Cytokines
-
Interleukins