ارزیابی سمیت سلولی نانومیسل‌های هدفمند گالاکتوزیله‌ی پلورونیک F127/L122 بارشده با دوکسوروبیسین بر سلول‌های HepG2

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

1 استاد، گروه فارماسیوتکس، دانشکده‌ی داروسازی و مرکز تحقیقات سیستم‌های نوین دارورسانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 استادیار، گروه شیمی دارویی، دانشکده‌ی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 استاد، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده‌ی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

4 دانشجوی داروسازی، گروه فارماسیوتکس، دانشکده‌ی داروسازی و مرکز تحقیقات سیستم‌های نوین دارورسانی و کمیته ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: از جمله مهم‌ترین گیرنده‌هایی که در بیماری هپاتوسلولار کارسینوما بیان بالایی پیدا می‌کنند، می‌توان به گیرنده‌های آسیالوگلیکوپروتئین اشاره کرد. با آراستن سیستم‌های حامل دارویی به لیگاندهای اختصاصی این گیرنده می‌توان اتصال آن‌ها را با سلول و در نتیجه جذب آن‌ها را به سلول‌های هپاتوما افزایش داد. این کار سبب کاهش عواض دارو در اندام‌های غیر هدف و افزایش اثربخشی دارو می‌شود. هدف از مطالعه‌ی حاضر، بررسی سمیت میسل‌های مخلوط هدفمند گالاکتوزیله‌ی پلورونیک F127 و پلورونیک L122 بارشده با دوکسوروبیسین بر رده‌ی سلولی HepG2 بود. روش‌ها: ابتدا مشتق گالاکتوزیله‌ی پلورونیکF127 سنتز شد. نانومیسل‌های حاوی دوکسوروبیسین به روش انحلال مستقیم تهیه گردید. نانومیسل‌های هدفمند گالاکتوزیله‌ی بهینه سازی‌شده بر اساس اندازه‌ی ذره‌ای، پتانسیل زتا، اندکس پلی‌دیسپرسیتی و کارایی بارگیری و رهش دوکسوروبیسین از نانومیسل‌ها جهت مطالعه‌ی سمیت بر روی رده‌ی سلولی HepG2 با روش MTT به کار برده شد. یافته‌ها: نانومیسل‌های بهینه دارای اندازه‌ی ذره‌ای 2/0 ± 9/197نانومتر، پتانسیل زتای 6/18 میلی‌ولت، اندکس پلی‌دیسپرسیتی 058/0 ± 308/0، کارایی بارگیری 3/0 ± 3/78 درصد و رهش 3 ساعته‌ی داروی 5/0 ± 5/32 درصد بودند. این نانومیسل‌های بارشده با دوکسوروبیسین در غلظت‌های 2/0، 8/0، 3 و 6 میکرومول به طور معنی‌داری (05/0 > P) دارای سمیت سلولی بیشتری در مقایسه با نانومیسل‌های غیر هدفمند و داروی آزاد بودند. نتیجه‌گیری: نانومیسل‌های مخلوط هدفمند گالاکتوزیله‌ی پلورونیک F127 و L122 حاوی دوکسوروبیسین اثربخشی بیشتر و اختصاصی‌تری علیه سلول‌های سرطانی HepG2 نسبت به نانومیسل‌های غیر هدفمند و داروی آزاد از خود نشان می‌دهند. واژگان کلیدی: نانومیسل‌های هدفمند مخلوط، دوکسوروبیسین، هپاتوسلولار کارسینوما، HepG2،  MTT assay

عنوان مقاله [English]

Cytotoxic Effects of Targeted Galactosylated Pluronic F127/PluronicL122 Nano-Sized Micelles Loaded with Doxorubicin in Human Hepatocellular Carcinoma Cell Line

نویسندگان [English]

  • Jaleh Varshosaz 1
  • Farshid Hassanzadeh 2
  • Hojjat Sadeghi Aliabadi 3
  • Neda Kalantari 4
1 Professor, Department of Pharmaceutics, School of Pharmacy AND Novel Drug Delivery Systems Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2 Assistant Professor, Department of Pharmaceutical Chemistry, School of Pharmacy, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3 Professor, Department of Biotechnology, School of Pharmacy, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4 Student of Pharmacy, Department of Pharmaceutics, School of Pharmacy AND Novel Drug Delivery Systems Research Center AND Student Research Committee, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: Asialoglycoprotein receptors are among the most important over-expressed receptors in hepatocellular carcinoma (HepG2). Decorating drug carrier to specific ligands of these receptors can enhance their absorption to cells and elevate their permeability to hepatoma cells. This can reduce the side effects of the drug in nonspecific tissues and enhance drug efficiency. The aim of the present work was to evaluate the cytotoxicity of doxorubicin-loaded mixed micelles of galactosylated Pluronic F127/L122 on HepG2 cells. Methods: Galactosylated Pluronic F127 was synthesized. Doxorubicin-loaded nano-sized micelles were prepared by direct dissolution method. Based on particle size, zeta potential, polydispersity index, loading efficiency and release efficiency of doxorubicin from nano-sized micelles, optimized micelles were used for cytotoxicity test on HepG2 cells by 3-(4,5-dimethythiazol-2-yl)-2,5-diphenyl tetrazolium bromide (MTT) assay. Findings: The optimum targeted nano-sized micelles had particle size of 197.9 ± 2.1 nm, zeta potential of 18.6 mv, polydispersity index of 0.308 ± 0.058, loading efficiency of 78.3 ± 0.3%, and drug release efficiency of 32.5 ± 0.5% (until the third hour). Nano-sized micelles loaded with doxorubicin in concentrations of 0.2, 0.8, 3, 6 μM caused significantly higher cytotoxicity compared to non-targeted nano-sized micelles and free doxorubicin. Conclusion: Mixed targeted nano-sized micelles of galactosylated Pluronic F127 and Pluronic L122 loaded with doxorubicin showed more efficiency and specificity to toxicity against HepG2 cells than non-targeted nanoparticles and free drug. Keywords: Targeted mixed nano-sized micelles, Doxorubicin, Hepatocellular carcinoma, HepG2, 3-(4,5-dimethythiazol-2-yl)-2,5-diphenyl tetrazolium bromide assay