نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
استادیار، مرکز تحقیقات پاتولوژی و سلولهای بنیادی، دانشکدهی پزشکی افضلیپور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
2
دستیار، گروه جراحی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
3
استادیار، گروه جراحی و پیوند کبد، دانشکدهی پزشکی افضلیپور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
4
استاد، گروه علوم درمانگاهی، دانشکدهی دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
5
پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
چکیده
مقدمه: گرافت غضروفی در جراحی ترمیمی در بازسازیهایی که نیازمند استحکام هستند، بهکار میرود. با توجه به نیاز به درجات متفاوت استحکام در این بازسازیها، گرافت غضروفی به فرمهای بلوک غضروفی، غضروف له شده و غضروف خرد شده استفاده میشود. این مطالعه، با هدف مقایسهی میزان بقای اتوگرافت غضروف گوش خرگوش در فرمهای خرد شده، له شده و بلوک انجام شد.روشها: این پژوهش، بر روی 36 خرگوش نر سفید نیوزلندی با وزن تقریبی 2500-2000 گرم با سن 16-12 هفته انجام شد. از گوش راست هر خرگوش، سه نمونهی گرافت به صورت گرافت له شده، خرد شده و بلوک به دست آمد. گرافتها در سه پاکت زیرجلدی جداگانه در مجاورت ستون فقرات خرگوش قرار گرفتند و پس از سه ماه، نمونهها خارج شدند و تحت بررسی هیستوپاتولوژیک با رنگآمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و تریکروم قرار گرفتند.یافتهها: میانگین وزن نهایی گرافت در تمامی گروههای استفاده کننده از روش غضروف له شده، خرد شده و بلوک، افزایش یافت، اما از لحاظ آماری معنیدار نبود. از لحاظ میزان فیبروز (002/0 = P)، اوسیفیکاسیون (001/0 > P) و کندروسیت زنده (002/0 = P) میان روشهای مختلف تفاوت آماری معنیداری وجود داشت؛ به طوری که درصد کندروسیتهای زنده، به طور معنیداری در گروه بلوک بیشتر بود.نتیجهگیری: با توجه به نتایج این مطالعه، گرافتهای غضروفی بلوک را میتوان با اطمینان بیشتری نسبت به گرافت غضروفی خرد شده و له شده در برقراری شکل نواحی مختلف صورت و بینی به کار گرفت.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Comparison of Survival of Diced, Crushed, and Block Ear Cartilage Grafts in Rabbit
نویسندگان [English]
-
Maryam Iranpour
1
-
Ali Khodarahmi
1
-
Aboozar Purrashidi
2
-
Mohammad Shafiee
3
-
Omid Azari
4
-
Sajjadeh Movahedinia
1
-
Safaneh Movahedinia
5
1
Assistant Professor, Pathology and Stem Cell Research Center, Afzalipour School of Medicine, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
2
Resident, Department of Surgery, School of Medicine, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
3
Assistant Professor, Department of Surgery and Liver Transplant, School of Medicine, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
4
Professor, Department of Clinical Sciences, School of Veterinary Medicine, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran
5
General Practitioner, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
چکیده [English]
Background: Cartilage grafts are used in plastic surgery in restorations that require strength. Due to varying degrees of strength in these regenerations, cartilage grafts from different sources are used in block, crushed, and diced forms. The aim of this study was to compare the survival rate of in crushed, diced, and block autograft cartilage forms of rabbit ear.Methods: This study was performed on 36 New Zealand white male rabbits weighing 2000 to 2500 grams and aged 12 to 16 weeks. The cartilage of the right ear of each rabbit was harvested, and three graft samples of crushed, diced, and block forms were obtained. The grafts were put in three separate subcutaneous envelopes adjacent to the rabbit’s backbone. After 3 months, the specimens were removed, stained with hematoxylin and eosinophil (H & E), and histologically examined.Findings: The mean graft weight increased in all groups using crushed, diced, and block cartilage forms, but it was not statistically significant. There was a significant difference between the different methods in terms of the amount of fibrosis (P = 0.002), ossification (P < 0.001), and chondrocyte (P = 0.002); so that the percentage of the live chondrocytes was significantly higher in the block group.Conclusion: Results show that block cartilage grafts are more reliable than diced and crushed types in the formation of various facial and nasal regions.
کلیدواژهها [English]
-
Cartilage
-
Autograft
-
Survival Rate