تخمین سن زیستی بانوان بر اساس آزمون‌های آمادگی جسمانی

رافعی, زینب; ذوالاکتاف, وحید; قاسمی, غلامعلی

تخمین سن زیستی بانوان بر اساس آزمون‌های آمادگی جسمانی

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

¹ مربی، گروه آسیب ورزشی، دانشکده‌ی علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

² دانشیار، گروه آسیب ورزشی، دانشکده‌ی علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

³ استادیار، گروه آسیب ورزشی، دانشکده‌ی علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: تعیین سن زیستی یک چالش جدی در پژوهش‌های پیری‌شناسی است. در این مطالعه، نیم‌رخ تغییرات عوامل آمادگی جسمانی بانوان اصفهانی از سن 18 تا 65 سالگی در سه گروه غیر فعال، نیمه فعال، و فعال تعیین شد. سپس معادله‌ی تخمین سن زیستی بانوان از روی آزمون‌های آمادگی جسمانی تولید گردید. روش‌ها: این مطالعه از نوع علی پس از وقوع (Ex post facto) بود که در سال 1389 انجام شد. تعداد 107 زن اصفهانی پس از امضای فرم رضایت آگاهانه به روش نمونه‌گیری لایه‌ای هدفمند انتخاب شدند. زیرگروه‌ها شامل طبقه‌های سنی 18 تا 20، 21 تا 24، 25 تا 29، 30 تا 34، 35 تا 39، 40 تا 44، 45 تا 49، 50 تا 54، 55 تا 59 و 60 تا 65 سال بود. در هر زیر گروه به حدود50 نفر مراجعه شد و حداقل 10 نفر از آن‌ها به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت نمودند. آزمون‌های آمادگی جسمانی عبارت‌ از دوی شاتل، بشین و برس، بارفیکس اصلاح شده، پرتاب توپ پزشکی، دراز و نشست، پرش سارجنت، دوی 30 متر و الینویس بود. تحلیل‌‌‌های آماری توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 16 انجام شد. یافته‌ها: تحلیل تشخیص مشخص نمود که 64 درصد از وضعیت آمادگی جسمانی از روی میزان فعالیت بدنی قابل تمیز است (01/0 > P). رگرسیون چند عاملی مشخص نمود که افزایش سن تقویمی با کاهش آمادگی جسمانی همراه است، ولی سرعت این کاهش با میزان فعالیت جسمانی رابطه‌ی معکوس داشت؛ به این معنی که سرعت کاهش آمادگی جسمانی در افراد فعال پایین‌تر بود. نتیجه‌گیری: نتیجه این پژوهش مبتنی بر تأثیر مثبت ورزش بر سن زیستی است. این یافته مشابه یافته‌های پژوهش در کشورهای پیشرفته‌ی صنعتی بود. تنها تفاوت در این بود که سطح آمادگی بانوان ایرانی به خصوص از حیث آمادگی هوازی بسیار پایین‌تر بود. این پژوهش فرصت مغتنمی برای تولید فرمول تخمین سن زیستی بانوان ایرانی فراهم آورد. یافته‌های پژوهش حاضر، به خصوص در مورد سطح آمادگی هوازی بانوان هشداردهنده است. در صورت تکمیل پژوهش بر اساس اطلاعات سایر نقاط کشور، می‌توان به یافته‌های آن اطمینان بیشتری پیدا نمود. واژگان کلیدی: سن زیستی، آزمون‌های آمادگی جسمانی، تخمین سن زیستی

عنوان مقاله [English]

Estimation of Biological Age of Women Based on Physical Fitness Tests

نویسندگان [English]

Zainab Rafei ¹
Vahid Zolaktaf ²
Gholam Ali Ghasemi ³

¹ Lecturer, Department of Sport Injuries, School of Exercise Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran

² Associate Professor, Department of Sport Injuries, School of Exercise Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran

³ Assistant Professor, Department of Sport Injuries, School of Exercise Sciences, University of Isfahan, Isfahan, Iran

چکیده [English]

Background: Determination of biological age is a crucial challenge in gerontology. We studied the profile of variations in physical fitness factors in three groups of active, moderately active, and inactive Iranian women. Finally, a formula was produced to estimate biological age of women based on their physical fitness measures. Methods: This ex-post facto research was conducted in 2010. After signing informed consent forms, 107 women from Isfahan (Iran) were selected by purposeful stratified sampling. The subjects aged 18-65 years old and were categorized into age groups of 18-20, 21-25, 26-30, 31-35, 36-40, 41-45, 46-50, 51-55, 56-60, and 61-65 years old. From about 50 women who were asked to participate in each age group, at least 10 volunteers were evaluated. Physical fitness tests included vertical jump, modified pull-ups, sit and reach, Illinois agility test, 30-meter run, 20-meter shuttle run, sit-ups, and medicine ball throw. Statistical analyses were performed using SPSS16. Findings: Discriminant analysis revealed that 64% of physical fitness level was explained by physical activity level (P ≤ 0.01). Multiple regression analysis showed that chronological age had an inverse relationship with physical fitness factors. However, the rate of physical fitness reduction of subjects depended on their sporting activity level, i.e. higher sporting activity was associated with lower rate of physical fitness reduction. Conclusion: Similar to reports from developed countries, this study indicated that physical activity had positive effects on biological age. However, our subjects had lower levels of physical fitness. This study also provided a good opportunity to produce an equation to estimate biological age of Iranian women. Our findings are alarming, especially when considering aerobic fitness. This study could be more reliable, if the same data were collected from other provinces of the country. Keywords: Biological age, Physical fitness factors, Estimation of biological age