نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
دانشیار، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2
استاد، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3
دستیار، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشکده‌ی پزشکی و کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: مشکلات تنفسی پس از بیهوشی عمومی به دنبال خارج کردن لوله تراشه از عوارض به نسبت شایع می‌باشند. از جمله‌ی این عوارض سرفه، استریدور، نگهداشتن نفس، کاهش اشباع اکسیژن شریانی، لارنگواسپاسم و برونکواسپاسم می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه‌ای تأثیر تزریق وریدی لیدوکایین، سولفات منیزیم و دوز ساب‌هیپنوتیک پروپوفول در پیشگیری ازعوارض تنفسی متعاقب لوزه‌برداری در اطفال بود. روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی تعداد 100 کودک کاندیدای عمل جراحی لوزه‌برداری در محدوده‌ی سنی 14-2 سال با شرایط فیزیکی ASAI-II (American Society of Anesthesiologists) مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه‌های مورد مطالعه سولفات منیزیم، لیدوکایین، پروپوفول و نرمال سالین با حجم یکسان (15 سی‌سی) اتفوزیون گردید. پس از انتقال بیماران به ریکاوری عوارض تنفسی نظیر لارنگواسپاسم، برونکواسپاسم و سرفه بررسی گردید و نتایج به دست‌آمده با آزمون‌های آماری 2χ، Student-t، Mann-Whitney و ANOVA با یکدیگر مقایسه گردیدند. یافته‌ها: بین چهار گروه اختلاف آماری معنی‌داری از نظر یافته‌های دموگرافیک وجود نداشت. از نظر شدت تحریک‌پذیری راه هوایی، تفاوت آماری معنی‌داری بین سه داروی ذکر شده با نرمال سالین وجود داشت. این میزان در گروه نرمال سالین معادل 86/0 ± 56/1، در گروه پروپوفول 48/0 ± 64/0، در گروه لیدوکایین 16/0 ± 56/0 و در گروه سولفات منیزیم 2/0 ± 6/0 بود (05/0 > P). همچنین توزیع فراوانی استریدور در گروه نرمال سالین 52، در گروه پروپوفول 24 و در گروه‌های لیدوکایین و سولفات منیزیم 20 درصد بود (05/0 > P). نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که استفاده از داروهای پروپوفول، لیدوکایین و سولفات منیزیم می‌تواند سبب کاهش عوارض تنفسی پس از خارج‌سازی لوله تراشه در بیمارانی که تحت تانسیلکتومی قرار گرفته‌اند، گردد. هیچ مزیتی بین این سه دارو با یکدیگر مشاهده نگردید. واژگان کلیدی: لیدوکایین، سولفات منیزیم، پروپوفول، عوارض تنفسی بعد از جراحی
عنوان مقاله [English]
A Comparison between Intravenous Magnesium Sulfate, Lidocaine, and Propofol in Prevention of Respiratory Complications after Tonsillectomy
نویسندگان [English]
-
Seyed Morteza Heidari
1
-
Mojtaba Rahimi
1
-
Sayed Jalal Hashemi
2
-
Bahram Fesahat
3
1
Associate Professor, Department of Anesthesiology and Critical Care, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2
Professor, Department of Anesthesiology and Critical Care, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3
Resident, Department of Anesthesiology and Critical Care, School of Medicine AND Student Research Committee, Isfahan University of medical sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]
Background: Respiratory problems after extubation following general anesthesia are relatively common. Such complications include cough, stridor, breath holding, laryngospasm, bronchospasm, and arterial oxygen desaturation. This study aimed to evaluate and compare the efficacy of using propofol, lidocaine, and magnesium in prevention of respiratory complications after pediatric tonsillectomy. Methods: In a double-blind clinical trial, 100 American Society of Anesthesiologists classifications I and II children and adolescents (age: 2-14 years old) who were candidate for tonsillectomy were enrolled. They were allocated to four groups to be infused with 15 mg/kg magnesium sulfate, 1.5 mg/kg lidocaine, 0.5 mg/kg propofol, or the same volume (15 cc) of normal saline as placebo. The patients were extubated after they were fully awake, i.e. they could open their eyes and responded to verbal command. After patient transport to recovery, respiratory complications such as laryngospasm, stridor, and cough were evaluated and compared between groups with Mann-Whitney test, analysis of variance, Student’s t-test, and chi-square test. Findings: The four groups were not significantly different in terms of demographics. There was a significant difference in airway hyperreactivity between the placebo group and the other three groups (1.56 ± 0.86 in the placebo group vs. 0.64 ± 0.48, 0.56 ± 0.16, and 0.60 ± 0.20 in the propofol, lidocaine, and magnesium sulfate, respectively). The frequency of stridor was 52% in the placebo group, 24% in the propofol group, and 20% in the lidocaine and magnesium sulfate groups (P < 0.05). Conclusion: The results of this study showed that using propofol, magnesium sulfate, and lidocaine can diminish respiratory events after tonsillectomy. However, none of the three medicines was superior to the others. Keywords: Lidocaine, Magnesium sulfate, Propofol, Postoperative respiratory complication
)