بررسی اثر آلوپورینول در کاهش پروتئینوری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی

مومنی, علی; شهیدی, شهرزاد; صیرفیان, شیوا; طاهری, شهرام; خیری, سلیمان

بررسی اثر آلوپورینول در کاهش پروتئینوری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

¹ مرکز تحقیقات بیماری‌های کلیه‌ی اصفهان، استادیار، گروه نفرولوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد

² مرکز تحقیقات بیماری‌های کلیه‌ی اصفهان، دانشیار، گروه نفرولوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

³ دانشیار، گروه آمار، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد

چکیده

مقدمه: نفروپاتی دیابتی شایع‌ترین علت نارسایی انتهایی کلیه (ESRD) است. در ایجاد نفروپاتی دیابتی علاوه بر عواملی چون آنژیوتانسین II، سیتوکین‌ها و فاکتورهای رشد عروقی (VEGF)، اسید اوریک نیز ممکن است نقش داشته باشد. بنابراین، عوامل کاهش دهنده‌ی اسید اوریک سرم ممکن است در درمان نفروپاتی دیابتی مؤثر باشد.

روش‌ها: در یک مطالعه‌ی مورد-شاهد و دوسوکور، 40 بیمار مبتلا به دیابت تیپ دو و نفروپاتی به دو گروه 20 تایی تقسیم شدند. به شرط آن که حداقل mg 500 پروتئین در ادرار 24 ساعته داشته باشند و کراتینین سرم آنان کمتر از mg/dl 3 باشد. در بیماران گروه مورد، روزانه mg 100 آلوپورینول و گروه شاهد دارونما تجویز شد. در هر دو گروه، داروهای ضد فشار خون بالا و داروهای محافظت کننده‌ی کلیه (مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مهار کننده‌های گیرنده‌ی آنژیوتانسین) با دوز قبل ادامه یافت و در طول مطالعه تغییر نکرد.

یافته‌ها: در هر گروه، 9 مرد و 11 زن وجود داشت. تفاوت قابل توجهی بین سن، شاخص توده‌ی بدنی (BMI)، مدت دیابت، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، FBS، BUN، Cr، K سرم و حجم ادرار بیماران 2 گروه وجود نداشت ( 05/0 < P). پروتئین ادرار 24 ساعته در گروه مورد در ابندای مطالعه 1047 ± 1756و پس از چهار ماه 767 ± 1011 بود و اسید اوریک سرم در ابتدای مطالعه 21/1 ± 91/5 و پس از 4 ماه 79/0 ± 3/5 بود که به طور قابل ملاحظه‌ای نسبت به گروه شاهد کمتر بود (05/0 > P).

نتیجه‌گیری: آلوپورینول با دوز پایین (mg 100 روزانه) باعث کاهش پروتئینوری بیماران پس از 4 ماه مصرف شد که احتمال می‌رود با مکانیسم کاهش اسید اوریک سرم بوده است. بنابراین آلوپورینول ممکن است به عنوان یک درمان کمکی، ارزان و کم عارضه در بیماران با نفروپاتی دیابتی مفید باشد.
واژگان کلیدی: نفروپاتی دیابتی، اسید اوریک، آلوپورینول، پروتئینوری
Results: Each group consisted of 9 men and 11 women. There were no difference between two groups, regarding age, body-mass index (BMI), duration of diabetes, systolic and diastolic blood pressure, fasting blood sugar, serum Blood-urine nitrogen (BUN), serum creatinine (Cr), serum potassium, and urine volume (p>0.05). Serum level of uric acid and 24 hour urine protein were significantly lower in control group, after four months of receiving allopurinol, compared with control group (p

عنوان مقاله [English]

Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic Retinopathy

نویسندگان [English]

Ali Momeni ¹
Shahrzad Shahidi ²
Shiva Seirafian ²
Shahram Taheri ²
Soleiman Kheiri ³

¹ Isfahan Kidney Diseases Research Center, Assistant Professor, Department of Nephrology, School of Medicine, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord

² Isfahan Kidney Diseases Research Center, Associate Professor, Department of Nephrology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan

³ Assistant Professor, Department of Statistics, School of Medicine, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord

چکیده [English]

Background: Diabetic nephropathy is the most prevalent cause of end stage renal disease (ESRD). Besides, factors such as angiotensin-II, cytokines, and vascular endothelial growth factor (VEGF), uric acid may play a role as the underlying cause of diabetic nephropathy. Therefore, decreasing serum level of uric acid can be effective in treatment of diabetic nephropathy. Methods: This was a double-blinded, randomized, clinical trial in which 40 patients with type 2 diabetes mellitus (DM) and diabetic nephropathy with proteinuria (at least 500 mg/24h) and serum creatinine (Cr) level < 3 mg/dl were divided into two groups of 20. Case group received allopurinol (100 mg/day) and control group received placebo for four months. Administration of antihypertensive and renoprotective drugs (angiotensin converting enzyme inhibitors (ACE inhibitors) and angiotensin receptor blockers (ARBs)) continued for both groups, without changes in dosage. Findings: Each group consisted of 9 men and 11 women. There were no difference between two groups, regarding age, body mass index (BMI), duration of diabetes, systolic and diastolic blood pressure, fasting blood sugar, serum blood urine nitrogen (BUN), serum creatinine (Cr), serum potassium, and urine volume (P > 0.05). Serum level of uric acid and 24 hour urine protein were significantly lower in control group, after four months of receiving allopurinol, compared with control group (P < 0.05). Conclusion: Low dose allopurinol (100mg/day) reduces severity of proteinuria after four months of taking, which is probably due to decreasing the serum level of uric acid. So, allopurinol can be administered as an adjuvant, cheap, and low side-effect therapy for patients with diabetic nephropathy.