نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیتهی تحقیقات دانشجویی، گروه ایمونولوژی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2
استاد، گروه ایمونولوژی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3
استادیار، گروه علوم تشریح و بیولوژی مولکولی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4
مربی، گروه آمار زیستی و اییدمیولوژی، دانشکدهی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: سلول بنیادی مزانشیمی مغز استخوان (BM-MSC) به عنوان سلول با خاصیت سرکوب ایمنی شناخته شده است. بعضی از مطالعات این سلول را به عنوان مهار کنندهی تکثیر و ترشح سایتوکاین از لنفوسیت T میدانند. بسیاری از مطالعات، عوامل ترشحی مانند 1L-10، TGF- β1 (Transforming growth factor -β1)، نیتریک اکساید، ایندول آمین 3-2 دی اکسیژناز (IDO)، پروستاگلاندین E2 و بعضی از محققان دیگر، تماس سلولی را برای خاصیت سرکوب ایمنی لازم میدانند. با این حال مکانیسم دقیق این خاصیت مهاری مشخص نشده است. هدف از این مطالعه بررسی مکانیسم تنظیم ایمنی سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان با واسطهی تماس سلولی و همچنین اثر دوز این سلول، در خاصیت مهار تکثیر لنفوسیت T بود.روشها: در این مطالعه لنفوسیتهای T تحریک شده توسط سلولهای تک هستهای خون محیطی (PBMC) و فیتوهماگلوتینین (PHA)، در حضور و عدم حضور BM-MSCs در دوزهای افزایش یافته، یک بار در پلیت کشتهای معمولی و بار دیگر در پلیت کشت Transwell کشت داده شدند. این پلیت دارای دو محفظهی مجزا بود که توسط غشأ نیمه تراوا از یکدیگر جدا شدند. لنفوسیتهای T و سلولهای بنیادی در این دو محفظه، جدا از هم قرار گرفتند. عوامل ترشحی از محفظهای به محفظهی دیگر وارد شدند. در نهایت تکثیر لنفوسیت T به وسیلهی روش ELIZA با استفاده از برمو دیاکسی یوریدین (BRDU) مورد سنجش قرار گرفت.یافتهها: در این مطالعه تفاوت آماری معنیداری بین شاخص تکثیر در کشتهای حاوی لنفوسیتT تحریک نشده در حضور BM-MSC در مقایسه با کشتهایی که در عدم حضور این سلول بودند وجود نداشت، اما کاهش معنیداری در میزان تکثیر سلولهای T تحریک شده در حضور BM-MSC با کشتهایی که در عدم حضور BM-MSC بودند دیده شد. این شاخص تکثیر رابطهی عکس با میزان BM-MSC موجود در محیط کشت داشت. همچنین کاهش تکثیر معنیداری در کشتهایی Transwell در مقایسه با کشتهای حاوی لنفوسیت تحریک شده بدون BM-MSC مشاهده شد (05/0 > P).نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که BM-MSC خاصیت تحریک لنفوسیتT را ندارد و تکثیر لنفوسیتهای T تحریک شده با PHA یا PBMC را به صورت وابسته به دوز مهار میکند. همچنین خاصیت مهار تکثیر لنفوسیتهای T توسط BM-MSC وابسته به تماس نمیباشد. اما تماس سلولی باعث به حداکثر رساندن نقش مهاری این سلول میشود.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Immunoregulatory Properties of Human Bone Marrow Mesenchymal Stem Cells on T Lymphocyte Proliferation
نویسندگان [English]
-
Masoumeh Masoumi Karimi
1
-
Minoo Adib
2
-
Batool Hashemi Beni
3
-
Razieh Alipour
1
-
Akbar Hassanzadeh
4
1
MSc Student, Student Research Committee, Department of Immunology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2
Professor, Department of Immunology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3
Assistant Professor, Department of Anatomical Sciences, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4
Lecturer, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]
Background: Bone marrow mesenchymal stem cells (BM-MSCs) have been shown to be highly immunosuppressive. In some studies, MSCs were found to suppress T cell proliferation and cytokine production. Most researchers reported this effect to be mediated by soluble factors including IL-10, TGF-β1, nitric oxide, indoleamine 2,3-dioxygenase (IDO), and prostaglandin (PG) E2. Others however claim that cell-to-cell contact is necessary. Since the exact mechanism is still uncertain, this study tried to determine the mechanism underlying the immunoregulatory properties of human BM-MSCs and their ability to inhibit T-cell proliferation. In addition, role of cell-cell contact and dose-dependent immunomodulatory activities of these cell were explored.Methods: In this study, both mitogen- and alloantigen-activated T cells were cultured in the presence of different numbers of BM-MSCs. In some co-cultures, activated T cells were in direct contact to BM-MSC and in other co-cultures, they were separated from BM-MSCs by a permeable membrane. The proliferation of T lymphocytes was assayed with a cell proliferation enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) (Brdu).Findings: Although proliferation index of unstimulated T cells did not significantly differ in the presence or absence of BM-MSCs, the index was inversely related with BM-MSC presence in stimulated cells. Generally, the presence of BM-MSC resulted in a statistically significant decrease in PHA/alloantigen-induced proliferation of T lymphocytes. In addition, proliferation was significantly lower in transwell cultures than in stimulated lymphocytes without BM-MSCs (P < 0.05). Conclusion: The present study showed that BM-MSC suppressed T cells proliferation triggered by allogeneic PBMCs and mitogen (PHA). This effect is dose dependent and BM-MSCs do not necessarily require the cell-to-cell contact (direct contact) of MSC and lymphocytes. However, the suppression is reduced to some extent by the physical separation of MSCs and immune cells (indirect contact).
کلیدواژهها [English]
-
Mesenchymal stem cells
-
Immunoregulation
-
T lymphocytes
-
Cell to cell contact