بررسی عوارض و کارکرد کاتترهای دایمی ‌‌و موقت ورید مرکزی در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، گروه جراحی عمومی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 استادیار، گروه جراحی عمومی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 دستیار، گروه جراحی عمومی، مرکز تحقیقات آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

4 پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: امروزه به طور چشمگیری استفاده از کاتترهای وریدی موقت و دایمی‌در بیماران با نارسایی کلیه افزایش یافته است و لزوم آشنایی با عوارض و کاربرد کلینیکی و کارایی این وسایل احساس می‌‌شود. هدف از این مطالعه، مقایسه‌ی عوارض و کارایی دو نوع کاتترهای موقت و دایم در موقع استفاده جهت همودیالیز بود.روش‌ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی از سال 1382 تا 1384 بین بیمارانی که جهت همودیالیز نیاز به کاتتر وریدی داشتند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی جهت گذاشتن کاتتر موقت و دایم انتخاب شدند و از نظر عوارض و کارایی کاتتر به مدت 3 ماه پی‌گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات جمع‌آوری شده با آزمون 2χ و با در نظر گرفتن سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 انجام شد.یافته‌ها: 114 بیمار با کاتتر وریدی موقت و 129 بیمار با کاتتر وریدی دایم پی‌گیری شدند. بیشترین عارضه در کاتتر وریدی موقت عفونت (3/15 درصد) و خون‌ریزی (4/5 درصد) و در کاتتر دایمی ‌‌عفونت (6/13 درصد) و ترمبوز وریدی (6/13 درصد) بود. میزان ترومبوز وریدی در کاتتر وریدی موقت به طور معنی‌داری کمتر از کاتتر وریدی دایمی‌ بود (01/0 > P). عدم کارکرد کاتتر وریدی موقت 4/23 درصد و در دایم 4/6 درصد گزارش شد (001/0 > P).نتیجه‌گیری: با توجه به کارکرد بهتر و طولانی‌تر کاتترهای دایمی‌ در بیمارانی که شرایط مناسب جهت گذاشتن فیستول شریانی– وریدی و یا گرافت سنتتیک ندارند، می‌توان از این کاتترها به عنوان اولین و بهترین روش دسترسی به عروق مرکزی برای انجام همودیالیز استفاده کرد؛ ولی با توجه به میزان بروز بالای ترومبوز وریدی در کاتتر دایمی، در بیمارانی که امکان استفاده از فیستول شریانی–وریدی وجود دارد، لازم است تا زمان آماده شدن این فیستول از کاتتر‌های موقت استفاده شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Efficacy and Complications of Temporary and Permanent Central Venous Catheters in Patients with Renal Failure

نویسندگان [English]

  • Ali Akbar Beigi 1
  • Hafiz Ghaheri 2
  • Amir Hossein Davarpanah Jazi 3
  • Leila Alavi 4
1 Associate Professor, Department of General Surgery, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2 Assistant Professor, Department of General Surgery, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3 Resident, Department of General Surgery, Medical Education Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4 General Practitioner, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: The use of temporary or permanent venous catheters in patients with renal failure has been increased recently. Therefore, familiarity with their clinical applications and complications is essential. This study aimed to evaluate the complications and effectiveness of temporary and permanent venous catheters.Methods: This was a prospective study conducted in Alzahra Hospital during 2006-2008. Patients with renal failure candidate for placement of either permanent or temporary central venous catheter were evaluated for early and delayed complications immediately after placement, as well as one and four weeks afterward. Data was analyzed using chi-square test in SPSS16. P values less than 0.05 were considered as significant.Findings: Overall, 114 patients with temporary and 129 patients with permanent catheters participated in this study. The majority of complications among the temporary catheter group were infection (15.3%) and bleeding (5.4%). In the permanent catheter group, the most frequent complications were infection (13.6%) and venous thrombosis (13.6%). Venous thrombosis rate in the temporary catheter group was significantly lower than the permanent catheter group (P < 0.01). The frequency of catheter malfunctions in the temporary and permanent catheter groups were 23.4 % and 6.4%, respectively. Therefore, there was a significant difference between the two groups (P < 0.001).Conclusion: Since permanent catheters have prolonged and better function than temporary catheters, they are the first and best method of central venous catheterizing for hemodialysis. However, due to the lower venous thrombosis rates of temporary catheters, they are preferred in patients with proper indications for arteriovenous fistula (AVF) until the maturation of AVF.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Complication
  • Efficacy
  • Temporary central venous catheter
  • Permanent central venous catheter
  • Hemodialysis

مراجع

  1. Montreuil B. Vascular and peritoneal access. In: Souba WW, Fink MP, Jurkovich GJ, Kaiser LR, Pearce WH, Pemberton JH, editors. ACS Surgery:Principles and Practice. 6th ed. New York: WebMD; 2008. p. 1298-301.
  2. Mansfield PF, Hohn DC, Fornage BD, Gregurich MA, Ota DM. Complications and failures of subclavian-vein catheterization. N Engl J Med 1994; 331(26): 1735-8.
  3. Milkowski A, Kirker A, Smolenski O, Hartwich A, Pietkun Z. [Permanent catheter as an alternative vascular access for hemodialysis]. Przegl Lek 1996; 53(11): 805-10.
  4. Legendre C, Canaud B. [Permanent catheters for hemodialysis: indications, methods and results. French national survey 1998-2000]. Nephrologie 2001; 22(8): 385-9.
  5. Develter W, De CA, Van BW, Vanholder R, Lameire N. Survival and complications of indwelling venous catheters for permanent use in hemodialysis patients. Artif Organs 2005; 29(5): 399-405.
  6. Rocklin MA, Dwight CA, Callen LJ, Bispham BZ, Spiegel DM. Comparison of cuffed tunneled hemodialysis catheter survival. Am J Kidney Dis 2001; 37(3): 557-63.
  7. Moss AH, Vasilakis C, Holley JL, Foulks CJ, Pillai K, McDowell DE. Use of a silicone dual-lumen catheter with a Dacron cuff as a long-term vascular access for hemodialysis patients. Am J Kidney Dis 1990; 16(3): 211-5.
  8. Dunea G, Domenico L, Gunnerson P, Winston-Willis F. A survey of permanent double lumen catheters in hemodialysis patients. ASAIO Trans 1991; 37(3): M276-M277.
  9. Whitman ED. Complications associated with the use of central venous access devices. Curr Probl Surg 1996; 33(4): 309-78.
  10. Moist LM, Churchill DN, House AA, Millward SF, Elliott JE, Kribs SW, et al. Regular monitoring of access flow compared with monitoring of venous pressure fails to improve graft survival. J Am Soc Nephrol 2003; 14(10): 2645-53.
  11. Schwab SJ, Harrington JT, Singh A, Roher R, Shohaib SA, Perrone RD, et al. Vascular access for hemodialysis. Kidney Int 1999; 55(5): 2078-90.
  12. Miller PE, Carlton D, Deierhoi MH, Redden DT, Allon M. Natural history of arteriovenous grafts in hemodialysis patients. Am J Kidney Dis 2000; 36(1): 68-74.
  13. Horattas MC, Wright DJ, Fenton AH, Evans DM, Oddi MA, Kamienski RW, et al. Changing concepts of deep venous thrombosis of the upper extremity--report of a series and review of the literature. Surgery 1988; 104(3): 561-7.
مجله دانشکده پزشکی اصفهان
دوره 29، شماره 163 - شماره پیاپی 163
آذر و دی 1390
صفحه 2011-2017

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 13 اسفند 1389
  • تاریخ بازنگری: 11 آبان 1403
  • تاریخ پذیرش: 17 فروردین 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار