پیش‌بینی قابلیت القای تاکی‌کاردی بطنی بر اساس قابلیت هدایت بطن به دهلیز در بیماران مشکوک به تاکی‌آریتمی بطنی

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، بخش الکتروفیزیولوژی و پیس میکر، بیمارستان چمران، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

2 متخصص قلب و عروق، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

3 استادیار، بخش الکتروفیزیولوژی و پیس میکر، بیمارستان سید الشهدا (ع)، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران

چکیده

مقدمه: امکان پیش‌بینی قابلیت القای تاکی‌کاردی بطنی از طریق فاکتورهای بالینی و نیز قابلیت هدایت بطن به دهلیز، شناسایی بیماران پر خطر برای تاکی‌آریتمی بطنی را آسان‌تر می‌کند.روش‌ها: تعداد 54 نفر از مراجعین به درمانگاه‌های بیمارستان چمران اصفهان، که به علت شک به تاکی‌آریتمی بطنی کاندید مطالعه‌ی الکتروفیزیولوژی بودند، از مهر 1386 تا مهر 1388 وارد مطالعه شدند. از بیماران، معاینه و شرح حال، الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و مطالعه‌ی الکتروفیزیولوژی (اندازه‌گیری‌های پایه و القای تاکی‌کاردی بطنی) به عمل آمد.یافته‌ها: متوسط سنی بیماران 14 ± 4/59 سال بود. چهل و سه نفر (6/79 درصد) مرد بودند و 39 نفر (2/72 درصد) سابقه‌ی بیماری ایسکمیک قلب (IHD) داشتند. تاکی‌کاردی بطنی (VT) در 6/55 درصد (30 بیمار) القا شد و هدایت بطن به دهلیز در 21 بیمار (9/38 درصد) ثبت گردید. تاکی‌کاردی بطنی در 4/52 درصد از بیماران با قابلیت هدایت بطن به دهلیز (11 از 21 بیمار) و در 6/57 درصد از بیماران بدون قابلیت هدایت بطن به دهلیز (19 از 33 بیمار) القا شد (3/0 = P). متوسط Ventriculoatrial Wenchebach point (VAWP) در بین بیماران با قابلیت القای تاکی‌کاردی بطنی و بیماران بدون القای آن به ترتیب 6/96 ± 400 میلی ثانیه و 6/103 ± 393 میلی ثانیه بود (4/0 = P). سابقه‌ی بیماری ایسکمیک قلب و اختلال عملکرد بطن چپ باافزایش قابلیت القای تاکی‌کاردی بطنی همراه بود. سابقه‌ی بیماری ایسکمیک قلب پیش‌بینی کننده‌ی مستقل قابلیت القای تاکی‌کاردی بطنی بود.نتیجه‌گیری: قابلیت القای تاکی‌کاردی بطنی در بیماران بدون هدایت بطن به دهلیز اندکی بیشتر از بیماران با قابلیت هدایت بطن به دهلیز بود اما این تفاوت معنی‌دار نبود. وجود بیماری ایسکمیک قلب به طور مستقل و اختلال عملکرد بطن چپ به طور وابسته قابلیت القای تاکی‌کاردی بطنی را پیش‌بینی می‌کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Prognostic Value of Ventriculoatrial Conduction on Programmed Ventricular Stimulation in Patients Suspicious for Ventricular Tachyarrhythmia

نویسندگان [English]

  • Mohammad Reza Samiei nasab 1
  • Azam Soleimani 2
  • Mohammad Reza Dehghani 3
1 Assistant Professor, Department of Pacemaker and Electrophysiology, Chamran Heart Hospital, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
2 Cardiologist, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
3 Assistant Professor, Department of Pacemaker and Electrophysiology, Seied-O-Shohada Heart Hospital, Orumieh University of Medical Sciences, Orumieh, Iran.
چکیده [English]

Background: Prediction of ventricular tachycardia (VT) inducibility through clinical and paraclinical predictors and ability of ventriculoatrial (VA) conduction can help to identify high risk patients easier.Methods: Fifty four patients suspicious for ventricular tachyarrhythmia underwent electrophysiologic study for basic measurements and programmed stimulation for ventricular tachycardia induction, electrocardiography and echocardiography during October 2007-October 2009.Finding: The mean age of participants was 59.4  13.9 years. Forty three patients (79.6%) were male and 39 patients (72.2%) had history of ischemic heart disease (IHD). ventricular tachycardia was induced in 30 patients (55.6%). Ventriculoatrial conduction was recorded in 38.9% of patients (21/54). Ventricular tachycardia was induced in 52.4% of patients (11/21) with ventriculoatrial conduction versus 57.6% (19/33) in ventriculoatrial dissociate patients (P = 0.3). Mean of ventriculoatrial Wenchebach point (VAWP) was 400  96.6 and 393  103.6 ms in ventricular tachycardia inducible and non inducible patients respectively (P = 0.4). Presence of ischemic heart disease and lower left ventricular ejection fraction (LVEF) were associated with increased probability of ventricular tachycardia induction (P = 0.008 and 0.04 respectively). Presence of ischemic heart disease predicts ventricular tachycardia inducibility independently. Patients with inducible ventricular tachycardia had slightly shorter atrial-His (AH) interval (97.33  30.4 and 112.1  42.6 ms, P = 0.07).Conclusion: Ventricular tachycardia induction was very slightly more common in ventriculoatrial dissociate patients but we could not prove it. Presence of ischemic heart disease independently and lower left ventricular ejection fraction dependently could predict ventricular tachycardia inducibility.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Electrophysiology study
  • Heart conduction system
  • Ischemia
  • Ventricular Tachycardia

مراجع

  1. Lopez AD, Matheres CD, Ezzati M. Global Burden of Disease and Risk Factors. Washington (DC): Oxford University Press; 2006.
  2. Myerburg RJ. Sudden cardiac death: exploring the limits of our knowledge. J Cardiovasc Electrophysiol 2001; 12(3): 369-81.
  3. Vreede-Swagemakers JJ, Gorgels AP, Dubois-Arbouw WI, van Ree JW, Daemen MJ, Houben LG, et al. Out-of-hospital cardiac arrest in the 1990's: a population-based study in the Maastricht area on incidence, characteristics and sur-
  4. vival. J Am Coll Cardiol 1997; 30(6): 1500-5.
  5. Andrews NP, Fogel RI, Pelargonio G, Evans JJ, Prystowsky EN. Implantable defibrillator event rates in patients with unexplained syncope and inducible sustained ventricular tachyarrhythmias: a comparison with patients known to have sustained ventricular tachycardia. J Am Coll Cardiol 1999; 34(7): 2023-30.
  6. Menon V, Steinberg JS, Akiyama T, Beckman K, Carillo L, Kutalek S. Implantable cardioverter defibrillator discharge rates in patients with unexplained syncope, structural heart disease, and inducible ventricular tachycardia at electrophysiologic study. Clin Cardiol 2000; 23(3): 195-200.
  7. Bardy GH, Lee KL, Mark DB, Poole JE, Packer DL, Boineau R, et al. Amiodarone or an implantable cardioverter-defibrillator for congestive heart failure. N Engl J Med 2005; 352(3): 225-37.
  8. Buxton AE, Lee KL, Fisher JD, Josephson ME, Prystowsky EN, Hafley G. A randomized study of the prevention of sudden death in patients with coronary artery disease. Multicenter Unsustained Tachycardia Trial Investigators. N Engl J Med 1999; 341(25): 1882-90.
  9. Brodsky MA, Mitchell LB, Halperin BD, Raitt MH, Hallstrom AP. Prognostic value of baseline electrophysiology studies in patients with sustained ventricular tachyarrhythmia: the Antiarrhythmics Versus Implantable Defibrillators (AVID) trial. Am Heart J 2002; 144(3): 478-84.
  10. Ortiz M, Almendral J, Lopez-Palop R, Villacastin J, Arenal A. Determinants of inducibility of ventricular tachycardia. Am J Cardiol 2001; 87(11): 1255-9.
  11. Fazelifar AF, Ashrafi P, Haghjoo M, Haghighi ZO, Abkenar HB, Ashour A, et al. Predictors of ventricular tachycardia induction in syncopal patients with mild to moderate left ventricular dysfunction. Cardiol J 2009; 16(4): 327-31.
  12. Gillis AM, Sheldon RS, Wyse DG, Duff HJ, Cassidy MR, Mitchell LB. Clinical and electrophysiologic predictors of ventricular tachyarrhythmia recurrence in patients with implantable cardioverter defibrillators. J Cardiovasc Electrophysiol 2003; 14(5): 492-8.
  13. Gradel C, Jain D, Batsford WP, Wackers FJ, Zaret BL. Relationship of scar and ischemia to the results of programmed electrophysiological stimulation in patients with coronary artery disease. J Nucl Cardiol 1997; 4(5): 379-86.
  14. Wnuk-Wojnar AM, Giec L, Drzewiecki J, Trusz-Gluza M, Dabrowski A, Pasyk S. Predictors of ventricular tachycardia inducibility in programmed electrical stimulation and the effectiveness of serial drug testing: Polish multicenter study. Pacing Clin Electrophysiol 1990; 13(12 Pt 2): 2127-32.
  15. Hammill SC, Trusty JM, Wood DL, Bailey KR, Vatterott PJ, Osborn MJ, et al. Influence of ventricular function and presence or absence of coronary artery disease on results of electrophysiologic testing for asymptomatic nonsustained ventricular tachycardia. Am J Cardiol 1990; 65(11): 722-8.
  16. Militianu A, Salacata A, Meissner MD, Grill C, Mahmud R, Palti AJ, et al. Ventriculoatrial conduction capability and prevalence of 1:1 retrograde conduction during inducible sustained monomorphic ventricular tachycardia in 305 implantable cardioverter defibrillator recipients. Pacing Clin Electrophysiol 1997; 20(10 Pt 1): 2378-84.
  17. Nanthakumar K, Dorian P, Paquette M, Greene M, Edwards J, Heng D, et al. Is inappropriate implantable defibrillator shock therapy predictable? J Interv Card Electrophysiol 2003; 8(3): 215-20.
  18. Strickberger SA, Benson DW, Biaggioni I, Callans DJ, Cohen MI, Ellenbogen KA, et al. AHA/ACCF scientific statement on the evaluation of syncope: from the American Heart Association Councils on Clinical Cardiology, Cardiovascular Nursing, Cardiovascular Disease in the Young, and Stroke, and the Quality of Care and Outcomes Research Interdisciplinary Working Group; and the American College of Cardiology Foundation In Collaboration With the Heart Rhythm Society. J Am Coll Cardiol 2006; 47(2): 473-84.
  19. Zipes DP, DiMarco JP, Gillette PC, Jackman WM, Myerburg RJ, Rahimtoola SH, et al. Guidelines for clinical intracardiac electrophysiological and catheter ablation procedures. A report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines (Committee on Clinical Intracardiac Electrophysiologic and Catheter Ablation Procedures), developed in collaboration with the North American Society of Pacing and Electrophysiology. J Am Coll Cardiol 1995; 26(2): 555-73.
  20. Josephson ME, Dana HC. ElectroPhysiologic investigation: General concepts. In: Josephson ME, Editor. Clinical cardiac electrophysiology: techniques and interpretations. 4th ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2008. p. 22, 24, 40.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 08 دی 1389
  • تاریخ بازنگری: 11 آبان 1403
  • تاریخ پذیرش: 17 فروردین 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار