ارزیابی پیامدهای درمانی بیماران مسموم با سم پاراکوات تحت درمان با دستورالعمل درمانی جدید در بخش مسمومین بیمارستان خورشید اصفهان در سال‌های 1396 تا 1398

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

1 دانشیار، گروه سم‌شناسی بالینی، مرکز تحقیقات سم‌شناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 فلوشیپ سم‌شناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

4 استاد، گروه سم‌شناسی بالینی، مرکز تحقیقات سم‌شناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

10.48305/jims.v42.i764.0297

چکیده

مقاله پژوهشی




مقدمه: با توجه به شیوع بالای مسمومیت با سم علف‌کش پاراکوات به قصد خودکشی و تأثیرات فوق‌العاده مرگبار آن بر ارگان‌های اصلی بدن، انتخاب بهترین درمان این مسمومیت می‌تواند در کاهش میزان مرگ‌ومیر این بیماران نقش بسزایی داشته باشد. به همین منظور این مطالعه با هدف ارزیابی پیامدهای درمانی بیماران مسموم با سم پاراکوات تحت درمان با دستورالعمل درمانی جدید صورت گرفته ‌است.
روش‌ها: مطالعه‌ی گذشته‌نگر حاضر، بر روی 39 بیمار مسموم با پاراکوات تحت درمان با پروتکل جدید انجام شده است. در پروتکل جدید علاوه بر پروتکل استاندارد، درمان با کورکوما، پیرفنیدون، سلنیوم پلاس و سیلیمارین بصورت گاواژ انجام شده است که با مراجعه به بایگانی بیمارستان اطلاعات پایه و بالینی این بیماران استخراج و بررسی شد.
یافته‌ها: در این مطالعه 18 نفر (46/2 درصد) بهبودیافته و 21 نفر (53/8 درصد) فوت شده‌اند. بروز مرگ‌و‌میر با توزیع فراوانی‌جنسیت و سن بیماران ارتباط معنی‌داری داشت. به طوری که درصد مرگ‌و‌میر در مردان و در سنین بیش از 35 سال بالاتر بود. بعلاوه به دنبال اجرای پروتکل‌درمانی جدید مشخص شد که گرچه تجویز سلنیوم، کورکومین و سیلیمارین شانس بهبودی بیماران را به میزان غیرمعنی‌داری افزایش داده ‌است (0/05 < P)؛ اما تجویز پیرفنیدون می‌تواند بطور معنی‌داری بهبودی بیماران را افزایش ‌دهد (3/14 = OR و 0/028 = P).
نتیجه‌گیری: بر طبق نتایج مطالعه‌ی حاضر، تجویز پیرفنیدون در کنار سایر آنتی‌اکسیدان‌ها می‌تواند با افزایش میزان بهبودی بیماران مسموم با پاراکوات همراه باشد. تجویز سیلیمارین، سلنیوم و کورکومین نیز گرچه در ارتباط با کاهش مرگ‌ومیر یا افزایش بهبودی ارتباط معنی‌داری را نشان نداد؛ اما به نظر می‌رسد وجود رژیم درمانی مبتنی بر این داروها میزان بهبودی بیشتری را در پی ‌دارد.

تازه های تحقیق

غلامعلی دوروشی: Google Scholar, PubMed

نوید فریدنی: Google Scholar, PubMed

محمد رسول ظهورسلیمانی: Google Scholar, PubMed 

شافع جعفر ذوفقاری: Google Scholar, PubMed 

نسترن ایزدی مود: Google Scholar, PubMed 

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Evaluation of the Therapeutic Outcomes of Patients Poisoned with Paraquat Poison Treated with New Treatment Instructions in the Poisoning Department of Khurshid Hospital in Isfahan from 2018 to 2020

نویسندگان [English]

  • Gholamali Dorooshi 1
  • Navid Fereidani 2
  • Mohammad Rasoul Zohour Soleimani 2
  • Shafea Jafar Zoofaghari 3
  • Nastaran Eizadi-Mood 4
1 Associate Professor, Department of Clinical Toxicology, School of Medicine, Clinical Toxicology Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2 General Practitioner, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3 Clinical Toxicology Fellowship, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4 Professor, Department of Clinical Toxicology, Isfahan Clinical Toxicology Research Center, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: Considering the high prevalence of paraquat poisoning with the intention of suicide and its extremely deadly effects on the major organs of the body, choosing the best treatment can play a significant role in reducing the mortality rate of these patients. For this purpose, this study was conducted to evaluate the therapeutic outcomes of paraquat-poisoned patients treated with a new treatment protocol.
Methods: The current retrospective study was conducted on 39 paraquat-poisoned patients treated with a new protocol. In the new protocol, in addition to the standard protocol, treatment with curcuma, pirfenidone, selenium plus, and silymarin is prescribed by gavage. By referring to the archive, basic and clinical information of these patients was extracted and recorded.
Findings: In this study, 18 (46.2%) recovered and 21 (53.8%) died. The prevalence of mortality was significantly related to the frequency distribution of gender and age of patients. Hence, the percentage of mortality was higher in men and in those over 35 years of age. In addition, in the new treatment protocol, it was found that although the administration of selenium, curcumin, and silymarin increased the chances of patients' recovery to an insignificant extent (P > 0.05), the administration of pirfenidone can significantly increase the recovery of patients (OR = 3.14 and P = 0.028).
Conclusion: According to the results of the present study, the administration of pirfenidone and other antioxidants can increase the recovery rate. Although the administration of silymarin, selenium, and curcumin did not show a significant relationship in terms of reducing mortality or increasing recovery, it seems that the treatment regimen based on these drugs results in a higher recovery rate.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Paraquat
  • Clinical protocol
  • Pirfenidone
  • Silymarin
  • Curcumin
  • Selenium

مراجع

  1. Majidi M. Therapeutic strategies in managing acute paraquat poisoning: a review study. Int J Med Toxicol Forensic Med 2021; 11(3): 33633.
  2. Delirrad M, Majidi M, Boushehri B. Clinical features and prognosis of paraquat poisoning: a review of 41 cases. Int J Clin Exp Med 2015; 8(5): 8122-8.
  3. Suntres ZE. Exploring the potential benefit of natural product extracts in paraquat toxicity. Fitoterapia. 2018; 131: 160-7.
  4. Wang J, Jiang X, Lu G, Zhou J, Kang J, Zhang JS. Identify the early predictor of mortality in patients with acute paraquat poisoning. Biomed Res Int 2020; 2020: 8894180.
  5. Gil H-w, Hong J-R, Jang S-H, Hong S-Y. Diagnostic and therapeutic approach for acute paraquat intoxication. J Korean Med Sci 2014; 29(11): 1441-9.
  6. Koh KH, Tan CHH, Hii LWS, Lee J, Ngu LLS, Chai AJM, et al. Survival predictors in paraquat intoxification and role of immunosuppression. Toxicol Rep 2014; 1: 490-5.
  7. Li LR, Chaudhary B, You C, Dennis JA, Wakeford H. Glucocorticoid with cyclophosphamide for oral paraquat poisoning. Cochrane Database Syst Rev 2021; 6(6); 1: CD008084.
  8. Flechel A, Jolivet A, Boukhari R, Misslin-Tritsch C, Manca MF, Wiel E, et al. Paraquat poisoning in Western French Guyana: A public health problem persisting ten years after its withdrawal from the French market. Eur Rev Med Pharmacol Sci 2018; 22(20): 7034-8.
  9. Zheng Q, Zhao H, Jia D, Han X, Liu Z, Zhao M. Overexpression of TOLLIP protects against acute kidney injury after paraquat intoxication through inhibiting NLRP3 inflammasome activation modulated by Toll-like receptor 2/4 signaling. Mediators Inflamm 2021; 2021: 5571272.
  10. Benson BE, Hoppu K, Troutman WG, Bedry R, Erdman A, Höjer J, et al. Position paper update: gastric lavage for gastrointestinal decontamination. Clin Toxicol (Phila) 2013; 51(3): 140-6.
  11. Shi Y, Bai Y, Zou Y, Cai B, Liu F, Fu P, et al. The value of plasma paraquat concentration in predicting therapeutic effects of haemoperfusion in patients with acute paraquat poisoning. PloS One 2012; 7(7): e40911.
  12. Iyyadurai R, Mohan J, Jose A, Das S, Johnson J, Gunasekaran K. Paraquat poisoning management. Current Medical Issues 2019; 17(2): 34-7.
  13. Eizadi-Mood N, Sabzghabaee AM, Yaraghi A, Montazeri K, Golabi M, Sharifian A, et al. Effect of antioxidants on the outcome of therapy in paraquat-intoxicated patients. Tropical Journal of Pharmaceutical Research 2011; 10(1(: 36-41.
  14. Zakariaei Z. Silymarin as a promising potential therapeutic agent for treatment of patients with Paraquat poisoning: an issue that merits further research. Frontiers in Emergency Medicine 2020; 4(2): e16.
  15. Chen H, Yang R, Tang Y, Fu X. Effects of curcumin on artery blood gas index of rats with pulmonary fibrosis caused by paraquat poisoning and the expression of Smad 4, Smurf 2, interleukin 4 and interferon γ. Exp Ther Med 2019; 17(5): 3664-70.
  16. Ren W, Chen Y, Wang Y, Wang C, Tian M, Gu X, et al. Inhibitory effect of pirfenidone on pulmonary fibrosis in patients with acute paraquat poisoning. Am J Transl Res 2021; 13(11): 13192-9.
  17. Seifirad S. Pirfenidone: A novel hypothetical treatment for COVID-19. Medical hypotheses 2020; 144: 110005.
  18. Sunde RA, Thompson KM, Fritsche KL, Evenson JK. Minimum selenium requirements increase when repleting second-generation selenium-deficient rats but are not further altered by vitamin E deficiency. Biol Trace Elem Res 2017; 177(1): 139-47.
  19. Nnamdi OB, Nyebuchi J, Collins AO, Udu ZL. Effects of vitamin E on chronic haematoxicity of paraquat exposed male albino rats (Rattus norvegicus). Archives of Current Research International 2022; 22(3): 41-7.
مجله دانشکده پزشکی اصفهان
دوره 42، شماره 764
هفته 4، خرداد
خرداد و تیر 1403
صفحه 297-307

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 04 شهریور 1401
  • تاریخ پذیرش: 13 مرداد 1403

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار