هپاتیت ویروسی

کلانتری, حمید

هپاتیت ویروسی

نوع مقاله : کلیپ ویدیوپی

نویسنده

حمید کلانتری

دانشیار، گروه داخلی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

هپاتیت‌های حاد ویروسی که توسط 5 ویروس شناخته شده ایجاد می‌گردند عبارت از هپاتیت A (HAV)، B (HBV)، C (HCV)، D (HDV) و E (HEV) هستند. هپاتیت A و E هپاتیت عفونی نیز نامیده می‌شوند که از طریق مدفوعی و دهانی منتشر و در شرایط زندگی غیر بهداشتی ایجاد می‌شوند و کاملاً مسری هستند و می‌توانند به صورت همه‌گیر و یا تک‌گیر ایجاد گردند. خود محدود شونده هستند و به فرم مزمن تبدیل نمی‌شوند. هپاتیت B، C و D هپاتیت سرمی نامیده می‌شوند و سرایت آن از طریق غیر گوارشی است و با شیوع کمتر از طریق ارتباط جنسی می‌باشد. زیاد مسری نیست و به صورت انفرادی افراد را درگیر می‌کند و به ندرت به صورت همه‌گیر بروز می‌نماید. در بالغین، هپاتیت حاد B 10 درصد مزمن و هپاتیت حاد C تا حدود 80 درصد مزمن می‌گردد.نکات برجسته در مورد هپاتیت B1) طیف علایم بالینی در هپاتیت حاد و مزمن B از فرم بی‌علامت تا هپاتیت برق‌آسا، سیروز و هپاتوسلولارکارسینوما متغیر است.2) حدود 70 درصد هپاتیت حاد به صورت هپاتیت بی‌علامت یا علایم مختصر بالینی و تنها 30 درصد بیماران به صورت یک زردی واضح تظاهر می‌یابند.3) عوارض هپاتیت مزمن B از یک حامل غیرفعال (Inactive carrier) تا پیدایش سیروز، نارسایی کبدی، هپاتوسلولار کارسینوما، عوارض خارج کبدی و مرگ می‌تواند گسترش یابد.4) درمان هپاتیت حاد B علامتی و در جهت تسکین علایم بالینی است، اما در صورت هپاتیت شدید (5/1 < INR) و یا سیر بدخیم از قبل ادامه‌ی علایم و بیلی‌روبین بالاتر از ml/dl 10 که بیش از 4 هفته از شروع علایم به طول انجامد، درمان با داروهای نوکلئوزید و یا نوکلئوتیدی پیشنهاد می‌گردد.5) درمان هپاتیت مزمن B در صورت اندیکاسیون با اینترفرون α2b و یا (Pegasys) Peg IFNα2a و یا استفاده از داروهای نوکلئوتیدی– نوکلئوزیدی شامل لامیودین، آدفویر، انتکاویر، تتوفویر و تلبوودین صورت می‌پذیرد.نکات برجسته در مورد هپاتیت C 1) به دو صورت هپاتیت حاد و مزمن تظاهر می‌یابد. هپاتیت حاد اغلب بی‌علامت می‌باشد و در صورت علایم بالینی در عرض چند هفته تخفیف می‌یابد. هپاتیت حاد به ندرت نارسایی کبدی می‌دهد.2) ریسک هپاتیت مزمن بعد از مرحله‌ی حاد بسیار بالا است. در 80 تا 100 درصد، بیمار HCV RNA مثبت و در 60 تا 80 درصد آنزیم‌های کبدی بالا باقی می‌مانند.3) غالب بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن C بی‌علامت هستند و یا مختصر علایم غیر اختصاصی دارند.4) عوارض آن می‌تواند از یک هپاتیت مزمن تا سیروز، هپاتوسلولارکارسینوما، نارسایی کبدی و مرگ متغیر باشد.5) درمان انتخابی در صورت اندیکاسیون (Ribavirin + IFNα2α (Pegasys به مدت 24 تا 48 هفته بسته به ژنوتیپ ویروس به ترتیب (2 و 3) و (1 و 4) می‌باشد.در فیلم حاضر که در دو قسمت تهیه شده است؛ در قسمت اول اعمال کبد، معرفی از هپاتیت‌های ویروسی، علایم آن‌ها به همراه پیش‌گیری، راه‌های انتقال آن و با گزارشی از بیماران مبتلا به هپاتیت به تصویر در آمده است. در قسمت دوم عوارض هپاتیت‌ها، معاینه‌ی فیزیکی بر سر بالین بیماران، اندیکاسیون‌های بستری و درمان آن‌ها به طور اختصار شرح داده شده است.

عنوان مقاله [English]

Hepatitis

نویسنده [English]

Hamid kalantari

چکیده [English]

The five known causes of acute hepatitis are the hepatitis A (HAV), B (HBV), C (HCV), D (HDV), and E (HEV) viruses.Hepatitis A and E are forms of infectious hepatitis which spread largely by the fecal-oral route, occur in outbreaks a well as sporadically.Hepatitis B, C and D are forms of serum hepatitis, are spread largely by parenteral routes and less commonly by sexual exposure and occur sporadically and rarely cause outbreaks.Acute hepatitis B and C capable of leading to chronic hepatitis 10% and 80% retrospectively.Highlights of Hepatitis B: The spectrum of clinical manifestations range from subclinical or anicteric hepatitis to icteric hepatitis and, in some cases, fulminant hepatitis; during the chronic phase, manifestations range from an asymptomatic carrier state to chronic hepatitis, cirrhosis, and hepatocellular carcinoma.Approximately 70 percent of patients with acute hepatitis B have subclinical or anicteric hepatitis, while 30 percent develops icteric hepatitis.The sequelae of chronic HBV infection vary from an inactive carrier state to the development of cirrhosis, hepatic decompensation, hepatocellular carcinoma (HCC), extrahepatic manifestations, and death.In patients with acute hepatitis B, we suggest treatment with a nucleoside/tide analogue in those who have severe hepatitis [such as those who develop a coagulopathy (INR > 1.5)] or a protracted course (such as persistent symptoms or marked jaundice [bilirubin >10 mg/dl] for more than four weeks after presentation)Treatment of chronic hepatitis B if indicated are as: conventional IFNα2α, PegIFNα2α (Pegasys) or oral nucleotide/tide included: Lamivudine, Adefuir Tenofovir, Entecavir, Telbivudin.Highlights of Hepatitis C: Infection with the hepatitis C virus (HCV) can result in both acute and chronic hepatitis. The acute process is most often asymptomatic; if symptoms are present, they usually abate within a few weeks. Acute infection rarely causes hepatic failure. The risk of chronic infection after an acute episode of hepatitis C is high. In most studies, 80 to 100 percent of patients remain HCV RNA positive, and 60 to 80 percent have persistently elevated liver enzymes.Most patients with chronic infection are asymptomatic or have only mild nonspecific symptoms.Treatment of choice, If indicated is: Combination therapy including: IFNα2α (Pegasys) + Ribavirin