شناسایی و تعیین درصد سنگوئیس در بیماری ژنژویت و اثر آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام بر روی این باکتری‌ها

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

1 کارشناس ارشد میکروبیولوژی، گروه علوم پایه- زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان، اصفهان

2 استاد، گروه علوم پایه- زیست شناسی، دانشکده‌ی علوم، دانشگاه الزهرا (س)، تهران

3 دانشیار، گروه بیماری‌های دهان و دندان، دانشکده‌ی دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

4 دکترای تخصصی فارموسیوتیکس، داروسازی فارابی، اصفهان

چکیده

مقدمه: پلاک میکروبی عمده‌ترین عامل ایجاد کننده‌ی بیماری‌های شایع دهان مانند پوسیدگی دندان و بیماری‌های لثه و بافت‌های پریودنتال می‌باشد که یکی از شایع‌ترین آن‌ها ژنژویت است؛ ژنژویت یک بیماری التهابی مخرب می‌باشد که حذف پلاک میکروبی هدف اصلی درمان آن است. در این مطالعه شناسایی باکتری‌های ناحیه‌ی بیمار و درصد هر یک و تأثیر انواع آنتی‌بیوتیک‌های بتا لاکتام بر روی باکتری‌های شناسایی شده مورد نظر بود.

روش‌ها: در مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی و تجربی، 100 بیمار مراجعه کننده به بخش بیماری‌های دهان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1383-1382 مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از پروب پریودنتال از پلاک موجود در ناحیه‌ی سرویکال دندان‌های قدامی مبتلا به ژنژویت نمونه‌برداری و نمونه‌ها به محیط کشت بلاد آگار و شوکولات آگار انتقال داده شد. در کل 361 باکتری مورد مطالعه قرار گرفت که با آزمون‌های بیوشیمیایی شناسایی شدند و با روش کربی بایر سویه‌ی استرپتوکوکوس سنگوئیس نسبت به یازده نوع آنتی‌بیوتیک تعیین حساسیت شد و وجود اختلاف بین میانگین قطر هاله‌ی عدم رشد نمونه‌های مورد آزمایش با سویه‌های استاندارد معین گردید.

یافته‌ها: از تعداد کل 361 باکتری، گونه‌ی استرپتوکوکوس شناسایی شده 204 عدد و درصد آن 98/55 درصد بود؛ از این درصد، استرپتوکوکوس سنگوئیس 4/26 درصد را به خود اختصاص داد. بیش از 70 درصد سویه‌های استرپتوکوکوس سنگوئیس به آموکسی‎سیلین و کوآموکسی‎کلاو، سفالکسین، تتراسیکلین، آمپی‌سیلین، کلوکساسیلین، وانکومایسین، پنی‌سیلین، تتراسیکلین و اریترومایسین حساس بودند ولی بهکلیندامایسین 1 درصد سویه‌ها حساسیت نشان دادند.

نتیجه‌گیری: پلاک میکروبی عامل ایجاد بسیاری از بیماری‌های شایع دهان مانند ژنژویت می‌باشد. حذف ژنژویت با روش‌های دندان‌پزشکی و استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در کنار این روش‌ها، درمان موفق‌تری را باعث می‌شود. پیشنهاد می‌شود از آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام (کوآموکسی کلاو و آموکسی‌سیلین)، به خاطر حساسیت بالای باکتری استرپتوکوکوس سنگوئیس به آن‌ها، در دهان‌شویه‌های استاندارد استفاده شود.

واژگان کلیدی: ژنژیویت استرپتوکوکوس سنگوئیس، آنتی‌‌بیوتیک‌های بتالاکتام

عنوان مقاله [English]

Determination of Streptococcus Sanguis in Gingivitis Disease and Effect of β-lactam Antibiotics on It

نویسندگان [English]

  • Mansoureh Azadeh 1
  • Roha Kasra Kermanshahi 2
  • Parichehr Ghalayani 3
  • Mohammad Reza Zargarzadeh 4
1 MSc in Microbiology, Department of Science–Biology, Falavarjan Branch, Islamic Azad University, Isfahan
2 Professor, Department of Basic Sciences–Biology, AlZahra University, Tehran
3 Associate Professor, Department of Oral Diseases, School of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan
4 Pharmaceutics Specialist, Farabi Pharmacy, Isfahan
چکیده [English]

Background: Gingivitis is a destructive inflammatory disease. The results of some studies show that bacteria of plaques are different in diseased and healthy areas; so the identification and sensitivity to β-lactam antibiotics was the most important aim of this study. Methods: This study was performed on 361 strains of bacteria identified by biochemical tests; the number of streptococcus and its percentage were 204 and 55.9 respectively. The antimicrobial susceptibility of strains of streptococcus was determined by Disk plate or Kerby–Bauer. The difference between the mean zones of inhibition of gingivitis strains were studied by t-test. Findings: The percentages of streptococcus sanguis was 26.4% and of streptococcus sanguis more than 70%. These bacteria were sensitive to amoxicillin, co-amoxiclave, and erythromycin and also sensitive to tetracycline, penicillin, and cephalexin. 1% of these bacteria were sensitive to clindamyc. Conclusion: These bacteria were sensitive to β-lactam antibiotics, and we can use β-lactam antibiotics for treatment.