نوع مقاله : مقاله های پژوهشی
نویسندگان
1
دستیار، گروه قلب وعروق، دانشکدهی پزشکی و کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2
دانشیار، گروه قلب و عروق، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3
پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4
کارشناس ارشد، گروه اپیدمیولوژی، معاونت پژوهشی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
5
دستیار، گروه قلب وعروق، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
6
پزشک عمومی، پژوهشگر، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: مطالعات اخیر نشان داده است که چربی اپیکارد با بیماریهای قلبی ارتباط دارد. این مطالعه برای سنجش ضخامت چربی اپیکارد در بیماران دچار سندرم حاد کرونری و آنژین مزمن پایدار در مقایسه با افراد طبیعی و ارزیابی ارتباط آن با آنژیوگرافی کرونری و دیگر پارامترهای پیشگویی کنندهی بیماری قلبی طراحی شد.روشها: این مطالعهی مقایسهای از مهر 1389 تا اسفند ماه 1389 در دو بیمارستان دانشگاهی (نور و حضرت علی اصغر (ع) و چمران)، مراکز ارجاع دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اجرا شد. 196 نفر، در سه گروه شاهد (68 نفر)، سندرم حاد کرونر (64 نفر) و آنژین مزمن پایدار (64 نفر) در مطالعه شرکت کردند. پس از ثبت مشخصات، افراد وارد شده تحت اکوکاردیوگرافی دو بعدی برای تعیین ضخامت اپیکارد قرار گرفتند و سپس شدت درگیری عروق کرونر آنها توسط آنژیوگرافی تعیین گردید. ضخامت چربی اپیکارد بین گروهها مقایسه شد و رابطهی آن با سن، جنس، سابقهی مصرف سیگار، هیپرکلسترولمی، فشار خون، دیابت، شاخص تودهی بدنی، دور شکم و شدت درگیری عروق کرونر تعیین شد.یافتهها: میانگین سن در افراد شرکت کننده 01/11 ± 54/59 سال بود. اختلاف معنیداری بین گروهها در سن، جنس، مصرف سیگار و شدت درگیری عروق کرونر وجود داشت (به ترتیب 0001/0 > P، 003/0 >P ، 004/0 > P و 0001/0 > P). میانگین ضخامت چربی اپیکارد در گروه سندرم حاد کرونر، آنژین پایدار و گروه شاهد به ترتیب 1/2 ± 7/5، 0/2 ±2/6 و 9/1 ± 6/4 میلیمتر بود (001/0 > P). هیچ ارتباط مستقلی بین متغیرهای سنجیده شده (دیابت، فشار خون، هیپرکلسترولمی، مصرف سیگار) و ضخامت چربی اپیکارد وجود نداشت (05/0 < P). بین شدت درگیری کرونری و ضخامت چربی اپیکارد نیز ارتباط معنیداری دیده نشد (74/0 = P).نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که ضخامت چربی اپیکارد در بیماران با درگیری عروق کرونر به صورت حاد و مزمن بیشتر از افراد سالم است. مطالعات بیشتر در زمینهی سنجش حساسیت و ویژگی این روش تشخیصی توصیه میشود.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Comparison of Epicardial Fat Thickness in Patients with Acute Coronary Syndrome or Chronic Stable Angina and Normal Individuals
نویسندگان [English]
-
Meysam Khoshavi
1
-
Hassan Shemirani
2
-
Mortaza Abdar Esfahani
2
-
Marzieh Salehi
3
-
Mojtaba Akbari
4
-
Mohammad Kazem Alizadeh Noghani
5
-
Hamid Farzamnia
5
-
Elaheh Ghasemi Toosi
6
1
Resident, Department of Cardiology, School of Medicine And Student Research Committee, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2
Associate Professor, Department of Cardiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3
General Practitioner, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4
Epidemiologist, Department of Epidemiology and Statistics, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
5
Resident, Department of Cardiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
6
General Practitioner, Researcher, Isfahan, Iran
چکیده [English]
Background: Epicardial fat tissue is known as a risk factor in cardiovascular diseases. This study was designed to compare the epicardial fat thickness in patients with cardiovascular diseases and normal patients. It also tried to find a correlation between epicardial fat thickness and severity of coronary stenosis.Methods: This study was conducted from September 2010 to April 2011 at two university hospitals (Noor and Chamran Referral centers) associated to Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran. A total number of 196 subjects were allocate to three groups of control (n = 68), acute coronary syndrome (n = 64) and chronic stable angina (n = 64). After registering demographic data, all individuals underwent echocardiography in diastolic subcostal view to determine the epicardial fat thickness. Angiography was also conducted to assess the severity of coronary stenosis. The thickness of epicardial fat was compared between groups and its correlations with age, sex, hypertension, hypercholesterolemia, diabetes, waist circumference, body mass index and severity of coronary stenosis were evaluated.Findings: The mean age of participants was 59.54 ± 11.01 years. There were statistical differences between age, sex, smoking and severity of coronary stenosis (P < 0.001, P = 0.03, P = 0.04, and P < 0.001, respectively). The mean of epicardial fat thickness in acute coronary syndrome, chronic stable angina and control groups were 5.7 ± 2.1, 6.2 ± 2.0 and 4.6 ± 1.9 mm (P < 0.001). There were no independent correlation between predicting factors and epicardial fat thickness (P > 0.05). Conclusion: This study indicated the thickness of epicardial fat to be more in cardiovascular diseases compared with normal persons. Future studies for evaluating the sensitivity and specificity of this diagnostic method are warranted.
کلیدواژهها [English]
-
Epicardial Fat Thickness
-
Coronary Artery Disease
-
Echocardiography
-
Stable Angina