بررسی ارتباط شدت استئوپروز در زنان مبتلا به هیپوتیروییدی اولیه‌ی درمان نشده در مقایسه با زنان سالم و درمان شده

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

1 دستیار، گروه داخلی، ‌دانشکده‌ی پزشکی و کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 استادیار گروه روماتولوژی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

3 دانشیار، گروه روماتولوژی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

4 دانشیار، گروه غدد و متابولیسم، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

5 دانشیار، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

6 دانشیار، گروه روماتولوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: مطالعات پیرامون اختلالات دانسیته‌ی معدنی استخوان (Bone mineral density یا BMD) مرتبط با هیپوتیروییدی به اندازه کافی نیست. هدف از مطالعه‌ی حاضر تعیین ارتباط شدت استئوپروز در بیماران مبتلا به هیپوتیروییدی و مقایسه‌ی آن با زنان سالم بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی و تحلیلی 150 زن بالای 50 سال در 3 گروه افراد با تشخیص جدید هیپوتیروییدی اولیه (گروه A)، حداقل 2 سال درمان با لووتیرکسین با تشخیص هیپوتیروییدی اولیه (گروه B) و افراد سالم (گروه C)، بررسی شدند. برای همه‌ی افراد پرسش‌نامه‌ی طرح تکمیل گردید و اندازه‌گیری TSH (Thyroid stimulating hormone) سرم و شدت استئوپروز توسط دانسیتومتری استخوانی انجام شد. آنالیز داده‌ها توسط آزمون‌های ANOVA، Kruskal-Wallis، Mann-Whitney و Regression انجام شد. یافته‌ها: میانگین سن بیماران و سطح سرمی TSH در گروه B تفاوت معنی‌داری با دو گروه دیگر داشت (01/0 > P). T score مهره‌های کمری L2-L4 بیماران گروه B به طور معنی‌داری از دو گروه دیگر کمتر بود (05/0 > P). بر اساس آزمون Linear regression ارتباط واضحی بین سطح سرمی TSH و میزان استئوپورز مشاهده نشد، اما با حذف TSH میزان استئوپورز در گروه B به طور معنی‌داری بیشتر از دو گروه دیگر بود (01/0 > P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه‌ی حاضر به نظر می‌رسد در گروهی که هیپوتیرویید آن‌ها تازه تشخیص داده شده بود با وجود این که TSH به طور معنی‌داری بالا بود ولی دانسیته‌ی استخوانی کمر و لگن نسبت به افراد سالم تفاوت معنی‌داری نداشت. از طرفی بیمارانی که حداقل 2 سال با تشخیص هیپوتیروییدی اولیه، تحت درمان با لووتیرکسین بودند و به دنبال درمان دچار کاهش TSH شده بودند، دانسیته‌ی استخوانی پایین‌تری نسبت به افراد سالم داشتند و نیاز به درمان دانسیته‌ی استخوانی در این دسته از بیماران می‌باشد. واژگان کلیدی: استئوپروز، زنان، هیپوتیروییدی اولیه

عنوان مقاله [English]

Comparison of Severity of Osteoporosis in Women with Primary Hypothyroidism and Healthy Women

نویسندگان [English]

  • Farah Esmaili 1
  • Amir Hossein Salari 2
  • Mansoor Karimifar 3
  • Ali Kachuei 4
  • Ziba Farajzadegan 5
  • Neda Nazemzadeh 1
  • Mansoor Salesi 3
  • Hadi Karimzadeh 6
1 Resident, Department of Internal Medicine, School of Medicine AND Student Research Committee, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2 Assistant Professor, Department of Rheumatology, School of Medicine, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
3 Associate Professor, Department of Rheumatology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
4 Associate Professor, Department of Endocrinology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
5 Associate Professor, Department of Community Medicine, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
6 Associate Professor, Department of Rheumatology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: Studies on bone mineral density (BMD) disorders associated with hypothyroidism are inadequate. The effects of thyroid hormone therapy on BMD in primary hypothyroidism have been different. This study aimed to determine the severity of osteoporosis in patients with hypothyroidism compared with healthy women. Methods: This descriptive, analytical study was conducted on women who were referred to Alzahra Hospital (Isfahan, Iran) during 2011. A total number of 150 subjects were divided into 3 groups of 50. Group A had been recently diagnosed with primary hypothyroidism. Group B included patients with primary hypothyroidism who had at least received levothyroxine for 2 years. Group C consisted of healthy individuals who were used as controls. After obtaining consents, bone densitometry was performed. Data was collected using a checklist including age, weight, height, body mass index (BMI), age at menopause , duration of levothyroxine administration (if used), severity of osteoporosis based on densitometry, and serum thyroid stimulating hormone (TSH). Data was analyzed by regression analysis, Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests, and analysis of variance (ANOVA). P values less than 0.0.5 were considered significant. Findings: The mean age, TSH levels, and T scores of lumbar vertebrae (L2-L4) in group B were significantly lower than the other two groups (P < 0.001, P < 0.05, and P < 0.05, respectively). There was no relation between osteoporosis and TSH levels. However, after adjustment for TSH, frequency of osteoporosis was significantly higher in group B (P < 0.05). Conclusion: Although patients newly diagnosed with hypothyroidism (group A) had significantly higher TSH levels, there was no significant difference between them and controls in bone density of lumbar spine and femoral neck. Since patients who had used levothyroxine for at least 2 years had lower TSH and bone density compared to the control group, treatment of low bone mass in patients with hypothyroidism is necessary. Keywords: Osteoporosis, Women, Primary hypothyroidism

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 27 فروردین 1391
  • تاریخ بازنگری: 11 آبان 1403
  • تاریخ پذیرش: 17 فروردین 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار