دف. ویتیلیگو یک اختلال اکتسابی رنگ پوست است که تاثیر بسیاری در ظاهر افراد و موقعیت اجتماعی آنان داشته و هنوز درمان قطعی ندارد. به همین دلیل از داروهای متعدد از جمله استروئیدهای موضعی ولوامیزول خوراکی در درمان آن استفاده شده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر درمانی لوامیزول و کلوبتازول با کلوبتازول به تنهایی بر درمان ویتیلیگو می باشد. روش‌ها. مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی تصادفی برروی 73 بیمار بزرگسال مبتلا به ویتیلیگو در بیمارستان شهید دکتر فقیهی شیراز انجام گردید. بیماران بصورت تصادفی به ترتیب مراجعه به دو گروه تقسیم شدند. به گروه اول (37 نفر) به مدت 4 ماه لوامیزول خوراکی به میزان 150 میلی‌گرم در دو روز پشت سر هم در هفته به همراه پمادکلوبتازول موضعی 05/0 درصد روزانه یک بار و به گروه دوم (36 نفر) پمادکلوبتازول موضعی به تنهایی داده شد. داده‌های جمع‌آوری شده توسط آزمون کای اسکوار تحلیل شد. نتایج. از 70 بیماری که مطالعه را به انتها رساندند، 32 مرد و 38 زن و با دامنه سنی 55-18 سال بودند. در گروه اول 13 نفر (1/37درصد) عدم پاسخ، 13 نفر (1/37درصد) پاسخ نسبی و 9 نفر (8/25درصد) پاسخ کامل به درمان نشان دادند. در گروه دوم 9 نفر (7/25درصد) عدم پاسخ، 19 نفر (3/54درصد) پاسخ نسبی و 7 نفر (20درصد) پاسخ کامل مشاهده گردید. بین نتایج دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت(05/0P>). نتیجه‌گیری. اضافه کردن لوامیزول به کلوبتازول کمک موثری به درمان ویتیلیگو نمی‌کند.
)