1
دانشیار گروه انگل شناسی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی.
2
دانشجو PhD انگل شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی.
چکیده
دف. لیشمانیازیس جلدی در زمره بیماری‌های بومی کشورمان بوده و براساس گزارش‌های مرکز مدیریت وکنترل بیماریها تعداد مبتلایان به انواع مختلف لیشمانیازیس (جلدی و احشایی) در کشور سالیانه 20 هزار مورد می‌باشد که تقریباً 80% کل این موارد به شکل جلدی روستایی ( (Zoonotic Cutaneous Leishmaniasisاست. روش‌ها. این مطالعه توصیفی است و به روش گذشته‌نگر در فاصله سال‌های 84-1380 انجام شده است. تشخیص بیماری با همکاری اداره کل مدیریت و مبارزه با بیماریها، براساس تهیه گسترش مستقیم از زخم‌های بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی با رنگ‌آمیزی گیمسا و مشاهده فرم آماستیگوت انگل زیر میکروسکوپ صورت گرفته است. نتایج. براساس این مطالعه شیوع لیشمانیازیس جلدی در ایران رو به افزایش است به طوری که تعداد موارد مثبت سال 1384 (29824مورد) در مقایسه با سال 1380 (14050مورد) حدود 6/105%افزایش داشته است. بیماری در 11 استان کشور اندمیک است و بروز آن در سال 1384 بیشتر از 30 در هر صدهزار نفر بوده است. گرچه استان‌های خراسان، فارس و اصفهان بالاترین موارد لیشمانیازیس جلدی را دارا بودند ولی بروز بیماری در سال1383 و 1384 به ترتیب در استان یزد (2/203درصدهزار) و استان بوشهر (6/139در صد هزار) بیش از سایر استان‌ها بوده است. نتیجه‌گیری. این امر می‌تواند ناشی از توسعه شهرنشینی، احداث ساختمان در مزارع مجاور کلنی‌های جوندگان، تجمع و ایجاد اردوگاه‌های مهاجران افاغنه، افزایش مسافرت افراد به مناطق اندمیک و از همه مهم‌تر عدم نظارت دقیق‌بر اپیدمیولوژی لیشمانیازیس باشد.
)