مقایسه‌ی اثر محلول TCA و گرما درمانی توسط دستگاه رادیو فرکوئنسی با تزریق موضعی گلوکانتیم در درمان لیشمانیوز جلدی حاد

نوع مقاله : مقاله های پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، مرکز تحقیقات پوست و سلول‌های بنیادی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران و مرکز تحقیقات بیماری‌های پوست و سالک، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 دانشیار، مرکز تحقیقات بیماری‌های پوست و سالک، گروه پوست، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 پزشک عمومی، مرکز تحقیقات بیماری‌های پوست و سالک، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: بیماری لیشمانیوز جلدی (سالک)، یک بیماری آندمیک و گسترده در سطح ایران می‌باشد. اگر چه این بیماری به طور خود به خود بهبود می‌یابد ولی به دلیل طولانی بودن مدت بهبودی و بر جا گذاشتن اسکار، یافتن درمانی مناسب و ساده را می‌طلبد. در این مطالعه در راستای بهبود سریع‌تر و کاهش اثرات روانی ناشی از اسکار نازیبای این بیماری درمان ترکیبی تری‌کلرواستیک اسید (TCA یا Trichloroacetic Acid) و رادیوفرکوئنسی در مقایسه با تزریق داخل ضایعه‌ی گلوکانتیم بررسی شد.روش‌ها: 38 ضایعه در 30 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیماری‌های پوستی و سالک در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در یک گروه تزریق موضعی گلوکانتیم هفته‌ای 2 بار و در گروه دیگر درمان موضعی با محلول TCA 50 درصد و رادیو فرکوئنسی Accent انجام شد. بیماران 4 ماه و 6 ماه پس از بهبودی کامل ضایعات از نظر اندازه‌ی اسکار ناشی از این بیماری بررسی شدند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته‌ها: 51 درصد افراد مورد مطالعه مرد و 49 درصد زن بودند. آزمون 2 χ نشان داد که میزان بهبودی ضایعات ناشی از لیشمانیوز جلدی در ماه 4 در افراد درمان شده در گروه تحت تزریق داخل ضایعه‌ی گلوکانتیم بهتر از گروه تحت درمان موضعی با محلول TCA 50 درصد و رادیو فرکوئنسی Accent بود (01/0 > P). میزان بهبودی ضایعات و اسکار ناشی از لیشمانیوز جلدی در ماه 6 در افراد درمان شده در دو روش درمانی تفاوت معنی‌داری نداشت (06/0 = P).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و سایر مطالعات انجام گرفته در این زمینه می‌توان گفت که تزریق داخل ضایعه‌ی گلوکانتیم سریع‌تر از درمان موضعی با محلول TCA 50 درصد و رادیو فرکوئنسی Accent می‌تواند ضایعات را بهبود ببخشد و این بهبودی در ماه‌های اولیه‌ی درمان بیشتر آشکار می‌شود. همچنین موارد درمان با تزریق داخل ضایعه‌ی گلوکانتیم اسکار کوچک‌تری بر جای می‌گذارند، به خصوص اگر این ضایعات در اندام فوقانی و صورت باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Efficacy of Intralesional Meglumine Antimoniate (Glucantime) versus a Combination of Topical Trichloroacetic Acid 50% and Local Heat Therapy by Non-Ablative Radiofrequency on Cutaneous Leishmaniasis Lesions

نویسندگان [English]

  • Mohammad Ali Nilforoushzadeh 1
  • Farahnaz Fatemi Naieni 2
  • Narges Sattar 3
  • Elaheh Haftbaradaran 3
1 Associate Professor, Skin and Stem Cell Research Center, Tehran University of Medical Sciences, Tehran and Skin Diseases and Leishmaniasis Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
2 Associate Professor, Skin Diseases and Leishmaniasis Research Center, Department of Dermatology, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
3 General Practitioner, Skin Diseases and Leishmaniasis Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: Cutaneous leishmaniasis (CL) is an endemic disease in Iran. Pentavalent antimonial drugs have been the first line of therapy in CL for many years. However, the cure rate of these agents is still not favorable. This study was carried out to compare the efficacy of intralesional glucantime and topical trichloroacetic acid 50% in combination with non-ablative radiofrequency heat therapy on cutaneous leishmaniasis.Methods: A total of 30 patients with 38 lesions were treated with intralesional injection of meglumine antimoniate (Glucantime) (Sanofi-Aventis, France) as Group 1. An equal number of 38 lesions in the remaining 30 patients were treated with the combination of non-ablative radiofrequency and topical trichloroacetic acid 50% as Group 2. Complete cure rate besides changes in lesion size and size of scars were assessed and compared between the two groups. Data was then analyzed by SPSS.Findings: Complete cure at after 4 months of treatment was significantly more in Group 1 than the other group (P = 0.01). However, the complete cure rate at the 6th month was not significantly different between the two groups (P = 0.06).Conclusion: This study showed that intralesional glucantime has significantly higher cure rate of cutaneous leishmaniasis in shorter time than trichloroacetic acid 50% in combination with non-ablative radiofrequency. Moreover, it could significantly induce efficient size reduction of more than 50% in most of lesions. The analyses revealed that intralesional glucantime still has the superiority to be the first line of therapy in cutaneous leishmaniasis.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Meglumine antimoniate (Glucantime)
  • Trichloroacetic acid
  • Non-ablative radiofrequency
  • Cutaneous leishmaniasis
  • Scar

مراجع

  1. Berman JD. Human leishmaniasis: clinical, diagnostic, and chemotherapeutic developments in the last 10 years. Clin Infect Dis 1997; 24(4): 684-703.
  2. World Health organization. Tropical Disease Research. 12th Program Report. UNDP/ World Bank/ WHO Special Program for Research and Training Disease (TDR). Geneva: WHO; 1995.
  3. Nilforoushzadeh MA, Jaffary F, Derakhshan R, Haftbaradaran E. Comparison between intralesional meglumine antimoniate and combination of trichloroacetic acid 50% and intralesional meglumine antimoniate in the treatment of acute cutaneous leishmaniasis. Skin and Leishmaniasis 2010; 1(1): 18-22.
  4. Hepburn NC. Cutaneous leishmaniasis: an overview. J Postgrad Med 2003; 49(1): 50-4.
  5. Nadim A, Seyedi-Rashti MA. A brief review of the epidemiology of various types of leishmaniasis in Iran. Acta Medica Iranica 1971; 14: 99-106.
  6. Momeni AZ, Aminjavaheri M. Successful treatment of non-healing cases of cutaneous leishmaniasis, using a combination of meglumine antimoniate plus allopurinol. Eur J Dermatol 2003; 13(1): 40-3.
  7. Dowlati Y. Cutaneous leishmaniasis: clinical aspect. Clin Dermatol 1996; 14(5): 425-31.
  8. Nilforoushzadeh MA, Jaffary F, Moradi S, Derakhshan R, Haftbaradaran E. Effect of topical honey application along with intralesional injection of glucantime in the treatment of cutaneous leishmaniasis. BMC Complement Altern Med 2007; 7: 13.
  9. Asilian A, Sadeghinia A, Faghihi G, Momeni A, Amini HA. The efficacy of treatment with intralesional meglumine antimoniate alone, compared with that of cryotherapy combined with the meglumine antimoniate or intralesional sodium stibogluconate, in the treatment of cutaneous leishmaniasis. Ann Trop Med Parasitol 2003; 97(5): 493-8.
  10. Sadeghian G, Nilforoushzadeh MA. Effect of combination therapy with systemic glucantime and pentoxifylline in the treatment of cutaneous leishmaniasis. Int J Dermatol 2006; 45(7): 819-21.
  11. Layegh P, Pezeshkpoor F, Soruri AH, Naviafar P, Moghiman T. Efficacy of cryotherapy versus intralesional meglumine antimoniate (glucantime) for treatment of cutaneous leishmaniasis in children. Am J Trop Med Hyg 2009; 80(2): 172-5.
  12. Asilian A. Cutaneous Leishmaniasis Diagnosis and Treatment. Isfahan: Isfahan University of Medical Sciences Publications; 1992. P.52.
  13. Momeni A, Aminjavaheri M, Tajdidi M, Emamjomeh M. Effect and side effect of glucantime on leishmaniasis treatment. Pulse Journal 1993; 2: 5-10.
  14. Grevelink SA, Lerner EA. Leishmaniasis. In: Arndt KA, Robinson JK, Leboit PE, Wintroub BU, editors. Cutaneous Medicine and Surgery. Philadelphia: Saunders; 1996. p. 1163-70.
  15. Vega-Lopez F, Hay RJ. Parasitic worms and protozoa. In: Burns T, Breathnach S, Cox N, Griffith's CH, editors. Rook's Textbook of Dermatology. 7th ed. Malden: Wiley-Blackwell; 2004. p. 38-9.
  16. Lupton JR, Alster TS. Laser scar revision. Dermatol Clin 2002; 20(1): 55-65.
  17. Glogau RG, Matarasso SL. Chemical peels. Trichloroacetic acid and phenol. Dermatol Clin 1995; 13(2): 263-76.
  18. Bridenstine JB, Dolezal JF. Standardizing chemical peel solution formulations to avoid mishaps. Great fluctuations in actual concentrations of trichloroacetic acid. J Dermatol Surg Oncol 1994; 20(12): 813-6.
  19. Nilforoushzadeh M, Reiszadeh M, Jaffary F. Comparative effect of tricholoroacetic acid 50% with intralesional glucantime on cutaneous leishmaniasis treatment. Iranian Journal Of Dermatology 2002; 6(22): 34-9.
  20. Levine N. Cutaneous leishmaniasis treated with controlled localized heating. Arch Dermatol 1992; 128(6): 759-61.
  21. Navin TR, Arana BA, Arana FE, de Merida AM, Castillo AL, Pozuelos JL. Placebo-controlled clinical trial of meglumine antimonate (glucantime) vs. localized controlled heat in the treatment of cutaneous leishmaniasis in Guatemala. Am J Trop Med Hyg 1990; 42(1): 43-50.
  22. Manson-Bahr PEC, Bell DR. Manson's Tropical Diseases. 19th ed. Toronto: Ballière Tindall; 1987.
  23. Faghihi G, Tavakoli-kia R. Treatment of cutaneous leishmaniasis with either topical paromomycin or intralesional meglumine antimoniate. Clin Exp Dermatol 2003; 28(1): 13-6.
  24. Nilforoushzadeh MA, Sadeghian G, Jaffary F, Ziaei H, Shirani-Bidabad L, Mahzoni P. Successful treatment of lupoid cutaneous leishmaniasis with glucantime and topical trichloroacetic acid (a case report). Korean J Parasitol 2008; 46(3): 175-7.
  25. Ali NM, Fariba J, Elaheh H, Ali N. The efficacy of 5% trichloroacetic acid cream in the treatment of cutaneous leishmaniasis lesions. J Dermatolog Treat 2010.
  26. Sadeghian G, Nilfroushzadeh MA, Iraji F. Efficacy of local heat therapy by radiofrequency in the treatment of cutaneous leishmaniasis, compared with intralesional injection of meglumine antimoniate. Clin Exp Dermatol 2007; 32(4): 371-4.
  27. Aronson NE, Wortmann GW, Byrne WR, Howard RS, Bernstein WB, Marovich MA, et al. A randomized controlled trial of local heat therapy versus intravenous sodium stibogluconate for the treatment of cutaneous Leishmania major infection. PLoS Negl Trop Dis 2010; 4(3): e628.
مجله دانشکده پزشکی اصفهان
دوره 29، شماره 161 - شماره پیاپی 161
آذر و دی 1390
صفحه 1796-1804

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 27 اردیبهشت 1390
  • تاریخ بازنگری: 07 اردیبهشت 1403
  • تاریخ پذیرش: 17 فروردین 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار