مروری بر روش‌های مختلف ارزیابی پیروی از الگوی غذایی مدیترانه‌ای در مطالعات اپیدمیولوژیک

نوع مقاله : Review Article

نویسنده

دانشیار، مرکز تحقیقات امنیت غذایی، گروه تغذیهی جامعه، دانشکدهی تغذیه و علوم غذایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: الگوی غذایی مدیترانه‌ای می‌تواند نقش بسزایی در سیاست‌های تخفیف تغییرات نامطلوب محیطی داشته باشد ولی تفسیر‌های زیادی از چگونگی امتیازدهی (Scoring) به این الگوی غذایی وجود دارد. مطالعه‌ی حاضر با هدف مرور روش‌های مورد استفاده در مطالعات اپیدمیولوژیک برای ارزیابی پیروی جمعیت‌های مختلف از الگوی غذایی مدیترانه‌ای انجام شد. روش‌ها: جستجو در منابع انگلیسی زبان در PubMed بر روی شاخص‌های تبعیت از الگوی غذایی مدیترانه‌ای با کلید واژه‌‌های مرتبط با Mediterranean diet adherence و به نتایج منتشر شده تا سال 2011 محدود شد. همچنین جستجوی دستی بر روی منابع مقاله‌‌‌های حاصله انجام شد. در نهایت از میان 105 مطالعه که پیامدهای متفاوتی را بررسی کرده بودند، 35 مطالعه که روش‌های متفاوت امتیازدهی را استفاده کرده بودند در این مطالعه گنجانده شد. یافته‌ها: به طور کلی روش‌های ارزیابی میزان تبعیت از رژیم مدیترانه‌ای در چهار دسته طبقه‌بندی می‌شوند: 1) در نظر گرفتن امتیاز مثبت و منفی برای اجزای رژیم مدیترانه‌ای 2) بیان میزان دریافت افراد به صورت درصدی از اجزای استاندارد 3) بیان نسبت بین اجزای رژیم غذایی و 4) ترکیبی از دو یا سه روش یاد شده. در یک امتیازدهی کارآمد، انرژی دریافتی افراد بایستی تعدیل شود تا تخمین‌های حاصله، مستقل از تغییرات انرژی دریافتی باشند. بر اساس هدف مطالعه، متغیرهای مخدوشگر هم باید تعدیل شوند. استفاده از سهک‌های دریافت در امتیازدهی تمایز بهتری بین تفاوت دریافت‌ها در جمعیت مورد مطالعه ایجاد می‌کند. در هنگام امتیازدهی هر یک از اجزا باید امتیاز متفاوتی بسته به اثری که بر پیامد مورد نظر مطالعه دارند، دریافت کنند. یک امتیاز ترکیبی بر اساس هرم غذایی مدیترانه‌ای، که مصرف بیش از حد هر گروه غذایی با جریمه و غذاهای غیر مدیترانه‌ای با فاکتور وزن‌گیری در آن لحاظ شده باشد، بازتاب خوبی از میزان پیروی جمعیت مورد نظر از الگوی غذایی مدیترانه‌ای خواهد بود. روایی محتوای این امتیازدهی از طریق ارتباط مثبت مورد انتظار با دریافت‌های غذایی و بیوشیمیایی قابل اثبات است. همراه کردن بیومارکری همچون غلظت فولات پلاسما می‌تواند به عنوان ابزار تکمیلی برای بررسی تبعیت از رژیم غذایی مدیترانه‌ای مؤثر واقع شود. نتیجه‌گیری: شاخص‌های پیروی از رژیم مدیترانه‌ای ابزارهای مفیدی برای مطالعه‌ی این الگو و ارتباط آن با سلامتی هستند که نیاز به تعریف کمی و دقیق‌تر دارند تا تمامی جوانب از جمله در بر گرفتن غذاهای مدیترانه‌ای خاص و اعتبارسنجی رویکرد الگوی غذایی با استفاده از بیومارکرها را مد نظر داشته باشند. واژگان کلیدی: الگوی غذایی مدیترانه‌ای، امتیازدهی، الگوهای غذایی

عنوان مقاله [English]

Methods to Evaluate Adherence to Mediterranean Diet: A Review on Epidemiologic Studies

نویسنده [English]

  • Leila Azadbakht
Associate Professor, Food Science And Food Security Research Center, Department of Community Nutrition, School of Nutrition and Food Science, Food Security Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: Mediterranean dietary pattern can have a considerable role in overcoming adverse environmental changes. The purpose of this study was to review the methods that several epidemiologic studies used to evaluate the adherence of different populations to the Mediterranean dietary pattern. Methods: In order to perform this literature review, terms related to Mediterranean diet adherence were searched in PubMed. Published studies until 2011 were considered. Reference lists in identified relevant papers were cross-checked manually to ensure that all relevant papers were identified. Finally, among 105 performed investigations that evaluated different outcomes, 35 papers with different scoring patterns were selected. Findings: The reviewed evaluation methods could be classified into four categories: 1) those based on a positive or negative scoring of the components; 2) those that added or subtracted standardized components; 3) those based on a ratio between components; and 4) a mixed of two or more mentioned methods. In a useful scoring method, energy intake should be adjusted, so the estimations will be independent of the variations present in energy intake. Based on the objectives of the study, confounding variables must be adjusted as well. The scores constructed by quantiles can discriminate better between the variations of intakes within the study population. Moreover, each Mediterranean diet component should be given an appropriate weight in the final score based on its contribution in outcomes of the study. A combined score based on the recommended intakes in Mediterranean diet pyramid, with a penalty for excess intake and considering a weighting factor for energy from non-Mediterranean foods can reflect Mediterranean diet adherence of the population very well. The content validity of this score can be approved against expected nutritional and biochemical biomarkers. Accompanying serum folate levels can be useful as a complementary tool for evaluating Mediterranean diet adherence. Conclusion: A more precise and quantitative definition of the Mediterranean diet is required if the adherence to such a dietary pattern is intended in order to include all aspects of the Mediterranean diet indices. Therefore, typical Mediterranean foods need to be included and the dietary pattern approach needs to be validated using biomarkers. Keywords: Mediterranean diet, Scoring, Dietary patterns