اثر بخشی مداخلات آموزش روان‌شناختی تعدیل شده بر کاهش فشار تحمیلی و ارتقاء کیفیت زندگی خانواده بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی نوع یک

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

1 استادیار، گروه روانپزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

2 دستیار روانپزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

3 استادیار، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده‌ی پزشکی و مرکز تحقیقات علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

4 دانشجوی پزشکی، مرکز توسعه‌ی آموزش پزشکی، ستاد پرورش استعدادهای درخشان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان

چکیده

مقدمه: اختلال دو قطبی از اختلالات شایع روانپزشکی می‌باشد. همانند بسیاری از بیماری‌های جسمی و روانی، خانواده بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی فشار‌های زیادی را متحمل شده، کیفیت زندگی آنان افت می‌نماید.این مطالعه‌ با هدف تعیین اثربخشی مداخلات آموزشی روان‌شناختی بر فشار تحمیلی بر خانواده و کیفیت زندگی خانواده‌های این بیماران طراحی شده است.

روش ها: این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی بر روی 48 خانواده، شامل گروه مداخله و شاهد دارای بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی نوع یک انجام گرفت. برای یک عضو خانواده که نقش کلیدی در خانواده داشت، پرسشنامه‌ی فشار تحمیلی بر خانواده و کیفیت زندگی در زمان‌های بدو ورود، 3 ماه و 6 ماه تکمیل گردید. متغیر‌های دمو‌گرافیک مشتمل بر سن، جنس، نسبت با بیمار، تعداد ساعات تماس فرد با بیمار و مدت شروع بیماری جمع‌آوری شد.

یافته ها: در این مطالعه، 30 زن و 18 مرد از بستگان افراد مبتلا به اختلالات دو قطبی نوع یک بررسی شدند. بیشترین تعداد بستگان بیمار را همسران و مادران آنان شامل می‌شد. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 72/10 ± 04/42 بود. میانگین نمره‌ی فشار تحمیلی بر خانواده‌ی دو گروه در هیچکدام از سه مقطع زمانی بدو مداخله، سه ماه پس از شروع مداخله و شش ماه پس از شروع مداخله تفاوت معنی‌داری نداشت. اما کیفیت زندگی در گروه مورد مداخله در شش ماه پس از شروع مداخله‌ی آموزشی به‌طور معنی‌داری افزایش یافته بود.

نتیجه گیری: مداخله‌ی آموزشی عاملی تأثیر‌گذار در کیفیت زندگی بر خانواده بود و می‌توان از آن به‌عنوان ابزاری جهت بهبود وضعیت روانی خانواده‌ی بیماران روانی بهره گرفت.

واژگان کلیدی: کیفیت زندگی، مداخلات آموزشی، روان‌شناختی، فشار تحمیلی بر خانواده

عنوان مقاله [English]

The Effects of Modified Family Psychoeducation on the Relative's Quality of Life and Family Burden in Patients with Bipolar Type I Disorder

نویسندگان [English]

  • Victoriya Omranifard 1
  • Yousef Esmailinejad 2
  • Mohamad Reza Maracy 3
  • Amir Hossein Davarpanah Jazi 4
1 Assistant Professor, Department of Psychiatry, Behavioural Sciences Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan
2 Resident of Psychiatry, Behavioural Sciences Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan
3 Assistant Professor, Department of Community Medicine, School of Medicine, and Behavioral Sciences Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan
4 Medical student, Talent Development Office, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan
چکیده [English]

Background:Bipolar type I disorder is one of the common disorders in psychiatry. Relatives of such patients like other organic or mental diseases may encounter with major burden as well as decreasing of their quality of lives. In some cases, depression or anxiety may occur. Family psychoeducation programs should be conduct for relatives of patients with bipolar I disorder. These programs may decrease family burden and improve the quality of life.

Methods: This was a clinical trial done among relatives of patients with bipolar type I disorder. Family burden questionnaire and quality of life questionnaire used for one of the key relatives at beginning of study, 3 months and 6 months later. Demographic data (age, gender, relation, and number of hours who they are together) was collected also. 48 patients with bipolar type I disorder were enrolled in this study. They randomly divided into 2 groups with 24 members. Family psychoeducation program were conducted among first group and second group without any intervention were followed as control group.

Findings: There was no significant difference between tow groups in mean score of family burden at all 3 episodes of study; but mean score of quality of life was significantly higher in control group 6 months after intervention.

Conclusion: Psychoeducational intervention is an effective factor in patient’s relatives, quality of life. This intervention could help to improve mental health among relatives of psychiatric patients.

Key Words: Quality of life, Family burden, Psychoeducation.