نوع مقاله : Original Article(s)
نویسندگان
1
دانشیار، مرکز تحقیقات بیماری‌های کلیه‌ی اصفهان، گروه نفرولوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2
دستیار، گروه داخلی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
3
استادیار، مرکز تحقیقات بیماری‌های کلیه‌ی اصفهان، گروه نفرولوژی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4
دانشیار، گروه نفرولوژی، دانشکده پزشکی و مرکز تحقیقات بیماری‌های کلیه‌ی اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
5
اپیدمیولوژیست، معاونت پژوهشی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده
مقدمه: پروتئینوری نقش اساسی در تشدید روند بیماری مزمن کلیه دارد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر داروی پیوگلیتازون از خانواده تیازولیدین دیون‌ها بر کاهش پروتئینوری در بیماران کلیوی غیر دیابتی بود. روش‌ها: این کارآزمایی بالینی خود شاهد در کلینیک ویژه‌ی بیمارستان الزهرای (س) شهر اصفهان و چند کلینیک خصوصی نفرولوژی این شهر انجام گردید. 35 بیمار 18 سال به بالا با بیماری کلیوی غیر دیابتی و پروتئینوری بیش از 5/0گرم در 24 ساعت و همچنین شاخص توده‌ی بدنی (BMI) کمتر از 30 به این مطالعه وارد شدند. بیماران 15 میلی‌گرم پیوگلیتازون را به مدت چهار ماه دریافت کردند. پروتئین موجود در ادرار 24 ساعته، متغیر اصلی مورد سنجش بود که قبل از شروع درمان، پایان ماه دوم و ماه چهارم درمان و دو ماه پس از قطع دارو اندازه گیری شد؛ سایر متغیرهای ارزیابی شده شامل فشار خون، کراتینین، آنزیم‌های کبدی (ALT و AST)، FBS،BUN و GFR بود که در همان زمان‌ها اندازه گیری گردید. یافته‌ها: پس از افزودن 15 میلی‌گرم پیوگلیتازون به مدت چهار ماه به رژیم درمانی در بیماران، کاهش پروتئین ادرار 24 ساعته از 6/775 ± 6/1088 در ابتدای مطالعه در مقایسه با 2/406 ± 9/433 در پایان ماه چهارم درمان (82/0-49/0 CI95%:؛ 0001/0 > P) مشاهده گردید. در بررسی میانگین تغییرات سطح فشار خون، کراتینین، آنزیم‌های کبدی (ALT و AST)، FBS، BUN و GFR در طول مطالعه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (01/0 < P). نتیجه‌گیری: با توجه به عوارض ناشی از دفع پروتئین از طریق کلیه‌ها و افت تدریجی عملکرد کلیه‌ها متعاقب آن، بر اساس یافته‌های حاصل از مطالعه‌ی حاضر، پیوگلیتازون می‌تواند به طور مؤثری منجر به کاهش پروتئینوری در بیماران کلیوی غیر دیابتی گردد. واژگان کلیدی: پروتئینوری، پیوگلیتازون، بیماری کلیوی غیر دیابتی، داروهای پایین آورنده‌ی قند خون.
عنوان مقاله [English]
Effect of Pioglitazone on Proteinuria in Non-Diabetic Renal Patients: A Self-Control Clinical Trial
نویسندگان [English]
-
Shahrzad Shahidi
1
-
Bahram Pakzad
2
-
Mozhgan Mortazavi
3
-
Shiva Seirafian
4
-
Mojtaba Akbari
5
-
Abdolamir Atarpour
3
-
Alireza Shaygan Nezhad
2
1
Associate Professor, Isfahan Kidney Diseases Research Center, Department of Nephrology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
2
Resident, Department of Internal Medicine, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
3
Assistant Professor, Isfahan Kidney Diseases Research Center, Department of Nephrology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
4
Associate Professor, Department of Nephrology, School of Medicine and Isfahan Kidney Diseases Research Center, Isfahan University of Medi-cal Sciences, Isfahan, Iran.
5
Epidemiologist, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
چکیده [English]
Background: Proteinuria has independent deleterious effects on the progression of chronic renal disease. The aim of this study was to determine effect of pioglitazone on proteinuria in patients with non-diabetic renal disease. Methods: This was a self-controlled clinical trial study conducted in Al-Zahara Hospital and few private clinics of nephrology in Isfahan. Forty four non-diabetic patients aged 18 and over, who had renal disease and stable proteinuria over 0.5 g in 24 h and body mass index (BMI) lower than 30 kg/m2, were enrolled in the study. Patients were treated by 15 mg of pioglitazone for 4 months. The primary end point was urine protein excretion, measured prior to the study, at the end of 2 and 4 months during treatment as well as 2 months after cessation of pioglitazone. Secondary end points included systolic blood pressure, creatinine, ALT, AST, FBS, BUN and GFR levels. Findings: Mean urine protein excretion was 1088.6 ± 775.6 mg/24 h before treatment; therefore mean urine protein excretion at the end of 4th month was 433.9 ± 406.2 mg/24 h) P<0.001, CI95%: 0.49-0.82). There was no significant trend for systolic blood pressure, creatinine, ALT, AST, FBS, BUN and GFR levels to increase or decrease during the follow-up period (P> 0.01). Conclusion: Considering complications of proteinuria followed by gradual kidney malfunction based on findings of present study, pioglitazone could significantly decrease proteinuria in patients with non-diabetic kidney diseases. Key words: Proteinuria, Pioglitazone, Non-diabetic renal disease, Hypoglycemic agent.
)