بررسی علایم عقرب گزیدگی در بدو ورود بیماران به بخش مسمومین

نوع مقاله : Original Article(s)

نویسندگان

1 استادیار، گروه بیهوشی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 دانشجوی پزشکی، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه بررسی عوامل پیش‌گویی کننده‌ی عقرب گزیدگی در بدو ورود بیماران به بخش مسمومین بیمارستان بود.روش‌ها: در یک مطالعه‌ی مقطعی، افرادی که با شرح حالی از عقرب گزیدگی طی سال‌های 88-138 به بیمارستان نور و خور اصفهان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. روش نمونه گیری به صورت آسان بود. پرسش‌نامه‌های از پیش طراحی شده توسط پزشکان مرکز تکمیل گردید.یافته‌ها: اکثر افراد مراجعه کننده مرد بودند و در گروه سنی 20-30 سال قرار داشتند. بیشترین موارد، مربوط به شهر اصفهان و پس از آن نایین بود. بیشترین ناحیه‌ی مورد گزش اندام تحتانی و اکثر موارد گزش توسط عقرب زرد تیره گزارش شده بود. علایم حیاتی تمام بیماران در بدو ورود در محدوده‌ی طبیعی بود. سایر علایم بیماران به ترتیب شیوع شامل Agitation، خشکی دهان، Dizziness، تشنگی، تعریق، تهوع، Restlessness، لرز، استفراغ، Abdominal distention و Convulsion بود. هیچ مورد شدیدی در طول مدت مطالعه مشاهده نشد و هیچ یک از موارد نیاز به تزریق داروی Antivenom نداشتند. بیشترین شکایت و عامل مراجعه‌ی بیمار، درد موضعی و همچنین ترس و نگرانی و عوارض ناشی از آن بود.نتیجه‌گیری: با توجه به عدم تزریق سرم ضد عقرب، به بازنگری و انجام مطالعات کامل‌تر در زمینه‌ی تجویز سرم ضد عقرب و به طور کلی نحوه‌ی اداره‌ی بیمار در درمان عقرب گزیدگی در این نواحی جغرافیایی توصیه می‌شود. آرامش دادن به بیمار و برطرف کردن نگرانی او و تجویز ضد دردهای غیرمخدر، از اقدامات اساسی و اولیه در برخورد با قربانیان عقرب گزیدگی در این منطقه‌ی خاص جغرافیایی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

An Epidemiological Study on Scorpionism in Isfahan Province

نویسندگان [English]

  • Farzad Gheshlaghi 1
  • Ahmad Yaraghi 1
  • Elaheh Sadat Hashemi 2
1 Assistant Professor, Department of Anesthesiology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
2 Medical Student, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Background: The Scorpion is an actual public health problem in several parts of the world; because, either incidence, or severity of envenomation is high and managed with difficulty by health services, or of these two reasons at the same time. Although there have been several studies of scorpionism in many parts of the country, this was the first study of this kind in Isfahan.Methods: The aim of this study was to describe the epidemiology and some common clinical symptoms and signs among humans stung by scorpion in the central province of Iran, Isfahan. The study was conducted in the emergency departments of “Noor” and “Khoor” hospitals between 2007 and 2009. All data were collected by physicians in a researcher-made questionnaire. Clinical signs and symptoms of all the patients presented to the hospital with a history of scorpion envonomation were recorded.Finding: Of all the patients presented to the emergency department after a scorpion sting during the 1.5 years period of the study, 147 patients achieved inclusion criteria. All the patients received supportive therapy and no severe case was reported; so there was no need for long term hospitalization. There was no need for antivenom according to clinical signs and symptoms. All the patients were discharged home a short time after admission and no sequel was notified.Conclusion: According to this study, scorpionism is not of clinical importance in this geographical region, and the most important achievement is that there was no need of antivenom in managing the patients.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Scorpion
  • Envonomation
  • Antivenom
  • Isfahan
  1. Meashk Z, Nemat R, Mahboubian. The epidemicology of Scorpionism in the patients admitted in scorpion ward of Aboozar Hospital, Ahvaz; 1989-1990. Hakim 2000; 3(3): 215-22.
  2. Ghaderi H, Shariati Z, Ghoddousi A, Ziaee M. The scorpionism cases in North West of Khouzestan province during May 2002 and Janeuary 2004. Journal of Tehran School of Nursing and Midwifery (Haiyat) 2006; 12(2): 73-8.
  3. Pardal PP, Castro LC, Jennings E, Pardal JS, Monteiro MR. Epidemiological and clinical aspects of scorpion envenomation in the region of Santarem, Para, Brazil. Rev Soc Bras Med Trop 2003; 36(3): 349-53. [In Portu-guese].
  4. Nouira S, Boukef R, Nciri N, Haguiga H, Ela-trous S, Besbes L, et al. A clinical score predicting the need for hospitalization in scorpion envenomation. Am J Emerg Med 2007; 25(4): 414-9.
  5. Jahan S, Mohammed Al Saigul A, Abdul Rahim Hamed S. Scorpion stings in Qassim, Saudi-Arabia-a 5 year surveillance Report. Toxicon 2007; 50(2): 302-5.
  6. Al-Asmari AK, Al-Saif AA. Scorpion sting syndrome in a general hospital in Saudi Arabia. Saudi Med J 2004; 25(1): 64-70.
  7. Jarrar RM, Al-Rowaily MA. Epidemiological aspects of scorpion stings in Al-Jauf province, Saudi Arabia. Ann Saudi Med 2008; 28(3): 183-7.
  8. Charrab N, Soulaymani A, Mokhtari A, Soulaymani R. Scorpion envonomation treated at Beni Mellal Hospital in Morocco. Med Trop 2009; 69(1): 33-6.
  9. Forrester B, Stanley S. Epidemiology of scor-pion envonomation in Texas. Vet Hum Toxicol 2004; 46(4): 219-21.
  10. Attamo H, Diawara NA, Garba A. Epidemiol-ogy of scorpion envonomation in the pediatric service of the Agadez hospital center (Niger) in 1999. Bull Soc pathol Exot 2005; 95(3): 209-11.
  11. Dehesa-Davila M. Epidemiological characteristics of scorpion sting in leon. Toxicon 1989; 27(3): 281-6.
  12. Ghaderi H. Reviewing the cases of scorpion stings in the military stationed in North West of Khouzestan province in the years 2002-3. Journal of Army University of Medical Sciences of The I.R. Iran 2004; 2(4): 451-5.